Czym są i jakie zagrożenie stanowią szerszenie

Czym są i jakie zagrożenie stanowią szerszenie

Zwalczanie

Czym są szerszenie

Szerszeń Europejski znany również jako szerszeń groźny, a najczęściej określany jako po prostu szerszeń jest owadem z rodziny osowatych. Szerszeń jest jedynym przedstawicielem rodzaju Vespa występującym w Polsce. Pokrewne mu gatunki azjatyckie nie występują na terenie Europy Środkowej. W naszym artykule napiszemy jak wyglądają szerszenie, gdzie żyją szerszenie, co jedzą szerszenie, jak zwalczyć szerszenie, jak wytępić szerszenie, jak się pozbyć szerszeni i jak wyeliminować szerszenie. Napiszemy również o zwalczaniu blisko spokrewnionych z szerszeniami i zwalczanych podobnymi metodami co szerszenie os. Napiszemy jak zwalczać osy, jak wytępić osy, jak się pozbyć os, jak zwalczyć osy, jak wyeliminować osy, jak usunąć gniazdo os i jak wygląda usuwanie gniazda os.

 

Masz problem z szerszeniami lub osami?

Skontaktuj się z nami! tel. +48 505 177 654, email: biuro@insektpol.pl

Jak wyglądają szerszenie

Szerszeń jest największym gatunkiem osowatych występującym w Polsce. Wielkość szerszeni uzależniona jest od kasty do której należy dany osobnik szerszenia. Największe są królowe liczące sobie od 25 do 35 milimetrów długości. Samce szerszeni mają od 21 do 23 milimetrów, a robotnice liczą sobie od 17 do 24 milimetrów. Jest to dość sporo jak na owada, ale to i tak niewiele w porównaniu z szerszeniami występującymi w innych częściach świata. Na przykład występujący w Azji i Japonii bliski krewny szerszenia Europejskiego czyli mandarinia Vespa jest od niego niemalże dwukrotnie większy. Duże jak na owada rozmiary szerszeni wynikają głównie z tego, że polują na inne owady, a w świecie natury drapieżniki zazwyczaj są większe od swoich ofiar. Od tej reguły jest wiele wyjątków. Dotyczą one jednak głównie zwierząt w przypadku których kilka osobników wspólnie poluje na jedną ofiarę takich jak na przykład mrówki co nie ma miejsca w przypadku szerszeni mimo iż również są one owadami społecznymi.

Ubarwienie szerszeni cechuje się dużym stopniem zróżnicowania w zależności od miejsca występowania i płci danego szerszenia. Na pierwszym segmencie odwłoka, przedpleczu i głowie szerszeni znajdują się bordowe plamy.

Na głowie szerszeni umiejscowione są silne żuwaczki z wyraźnym, żółtym rysunkiem. Żuwaczki szerszeni są krótkie i nie krzyżują się. Wyraźne, złożone oczka szerszeni mają nerkowaty kształt. Czułki samic szerszeni są dwunastoczłonowe, a samców trzynastoczłonowe.

Szerszenie latają dzięki dwóm parom błoniastych skrzydeł, które spięte są ze sobą za pomocą rzędu haczyków dzięki czemu tworzą one jednolitą powierzchnię lotną. Podczas spoczynku skrzydła szerszeni układają się wzdłuż ciał tych owadów.

Zakończenie odwłoka różni się w zależności od płci danego szerszenia. U samic kończy się ono pokładełkiem podczas gdy u samców zakończone jest ono wyrostkami używanymi przez nie do przytrzymywania samic podczas kopulacji.

Gdzie występują szerszenie ?

Szerszenie są szeroko rozpowszechnione w wielu rejonach półkuli północnej. Występują w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Ameryce Północnej w której owady te zostały introdukowane z Europy szerszenie żyją we wschodniej części USA i w południowej części Kanady. Szerszenie występują na terenie całej Europy z wyjątkiem Islandii, Irlandii, Szkocji, północnej Skandynawii, południowych krańców Hiszpanii i Włoch oraz Grecji. W Azji szerszenie występują w północnej Turcji, na Kaukazie, w południowej Syberii, na Sachalinie, w Mongolii, we wschodnich i północnych Chinach, w Korei, Japonii i Tajwanie.

Najczęściej szerszenie pojawiają się na terenie lasów liściastych, gdzie zakładają gniazda w dziuplach drzew w tym zwłaszcza dębów. Naturalne siedliska szerszeni stale zmniejszają się w związku z czym owady te coraz częściej spotykane są w pobliżu ludzkich siedzib.

Obok dziupli gniazda budowane są przez szerszenie również w opuszczonych ulach, ziemnych norach i budkach lęgowych ptaków. Czasami zdarza się nawet, że gniazda szerszeni zakładane są w dziuplach, które cały czas zasiedlane są przez ptaki. Jeśli szerszenie decydują się na założenie gniazd w pobliżu ludzkich siedzib to preferują zwłaszcza tereny na których liczne są drzewa i krzewy na przykład lasy, parki i ogrody. Szerszenie preferują miejsca z dużą ilością roślin ponieważ przekłada się ona na wysoką dostępność owadów będących ich pożywieniem.

Rozwój gniazda szerszeni w ciągu roku

Szczegółowy przebieg wydarzeń w różnych koloniach szerszeni w ciągu roku może różnić pomiędzy sobą w zależności od kolonii, pogody oraz klimatu panującego w danym miejscu. Na podstawie obserwacji szerszeni utworzono jednak dość szczegółowy harmonogram działań podejmowanych przez szerszenie w ciągu roku.

Królowa szerszeni zazwyczaj opuszcza swoją kryjówkę w której przebywała zimą pod koniec kwietnia. W pierwszej połowie maja osiedla się, rozpoczyna budowę gniazda i zaczyna składać jaja.

Szerszenie zazwyczaj budują swoje gniazda bardzo wysoko, choć czasami zdarza się również, że budowane są one przez nie tuż nad ziemią. Gniazda szerszeni budowane są z papierowej masy uzyskiwanej przez szerszenie z drewna.

Pierwszym etapem budowy gniazda przez królową jest utworzenie przez nią niewielkiego plastra i przymocowanie go do odpowiedniej podpory. Podporą tą może być belka znajdująca się na poddaszu lub gałąź. Następnie plaster ten otaczany jest warstwami papieru oddzielanymi od siebie wypełnianymi powietrzem przestrzeniami. Początkowo gniazdo szerszeni jest niewielkie. Dopiero z czasem rozrasta się ono by docelowo osiągnąć kilkadziesiąt centymetrów, a nawet metr szerokości. Duże gniazda szerszeni zamieszkiwane są przez kilkaset, a nawet tysiąc robotnic.

usuwanie gniazd szerszeni

Gniazda budowane są przez szerszenie z drewna i śliny. Skąd szerszenie biorą drewno niezbędne do budowy gniazd? Zdobywają je zeskrobując fragmenty starego, zwietrzałego drewna. Następnie mieszane jest ono przez nie ze śliną i zamieniane w szybko twardniejącą papkę. Czasami zdarza się, że szerszenie używają do budowy drewna pochodzącego z pomalowanych belek. W takich sytuacjach gniazda szerszeni mogą być kolorowe, a nie tak, jak jest to zazwyczaj szare.

Gniazda szerszeni zazwyczaj są kuliste. Nie zawsze jednak przyjmują one właśnie taki kształt. Jak wspominaliśmy mogą one mieć nawet metr szerokości, a nierzadko zdarza się, że zakładane są w miejscach w których po prostu nie ma miejsc na kule tej wielkości. W takich sytuacjach gniazda szerszeni mogą przyjmować inny kształt niż kula. Na przykład szerszenie bardzo często zasiedlają dziuple w pniach mimo iż są one zdecydowanie zbyt małe by rozwinęła się w nich pełnowymiarowa kolonia.

W przypadku szczególnie dużych kolonii szerszeni może zdarzyć się, że część szerszeni odłączy się od kolonii i założy własne gniazdo.

Gniazdo szerszeni ma zawsze tylko jeden otwór znajdujący się w jego dolnej części. Ułatwia to utrzymanie stałej temperatury i wilgotności wewnątrz gniazda oraz jego obronę. Przez tą samą dziurę szerszenie wyrzucają odpadki z gniazda.

W gnieździe szerszeni znajdują się sześciokątne komórki w których samica składa jaja. Pierwsze jaja składa ona czterech dniach od rozpoczęcia budowy. Larwy szerszeni wylęgają się z jaj po upływie 10 dni od ich złożenia. Larwy szerszeni informują królową o tym, że są głodne drapiąc po ścianach komórek w których się znajdują. Podczas swojego rozwoju larwy szerszeni przechodzą przez pięć stadiów larwalnych. Rozwój larw szerszeni trwa trzy tygodnie. Po upływie tego czasu zamykają się one w komórkach i rozkładają osłonę z jedwabnego oprzędu. Metamorfoza larw szerszeni rozpoczyna się w pierwszej połowie czerwca.

Po trwającym kolejne trzy tygodnie stadium poczwarki w drugiej połowie czerwca z komórek wydostają się dorosłe osobniki szerszeni. W tym okresie larwy przekształcają się wyłącznie w robotnice. Życie robotnicy szerszeni  jest dość krótkie. Trwa ono od trzech do czterech tygodni. Podczas tego czasu robotnice szerszeni niestrudzenie pracują dla dobra kolonii. Pojawienie się w gnieździe pierwszych innych niż królowa osobników dorosłych to ważny moment w historii gniazda. Od tej chwili robotnice przejmują większość obowiązków królowej dzięki czemu może ona skupić się na składaniu jaj. Królowa składa więc ich coraz więcej. Potrzebnych jest zatem coraz więcej papieru do rozbudowy gniazda o kolejne komórki w których mogłyby rozwijać się larwy. Papier ten produkowany jest przez wylęgnięte wcześniej robotnice. Na skutek działań robotnic gniazda zwiększa swoją średnicę i powiększa się o kolejne plastry. Nierzadko ich ilość dochodzi do ośmiu, a nawet więcej. Kierunek włókien z których składa się gniado uzależniony jest od tego w której części gniazda dane włókna się znajdują. Włókna znajdujące się w ścianach gniazda nieregularnie krzyżują się ze sobą co przyczynia się do zwiększenia się ich wytrzymałości.

Szerszenie potrafią regulować temperaturę wewnątrz gniazd. Robotnice podwyższają ją poprzez energiczne poruszanie się wewnątrz gniazda. Jeśli temperatura jest zbyt wysoka obniżają ją dostarczając wodę do gniazda.

Sporadycznie dochodzi do przenoszenia gniazd. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, kiedy stare gniazdo zostało założone w miejscu zbyt małym na rozwinięcie się pełnego gniazda. Miejsce na nowe gniazdo wyszukiwane jest przez robotnice, które następnie lecą razem do niego z królową. Podczas budowy nowego gniazda dalej hodowane są młode larwy znajdujące się w starym gnieździe. Po przeobrażeniu się wszystkich larw znajdujących się w starym gnieździe przestaje ono być używane.

Na przełomie sierpnia i września królowa zaczyna składać jaja z których wylęgną się osobniki mogące się rozmnażać. Czas w którym w kolonii zaczynają być hodowane samce i królowe jest początkiem jej upadku. Robotnice zaczynają zaniedbywać larwy z których powstałyby przyszłe robotnice, a zamiast tego skupiają się na opiece nad przyszłymi królowymi i samcami.

Trutnie i przyszłe królowe szerszeni nie pracują, a jedynie leżą i jedzą. Loty godowe szerszeni trwają od połowy września aż do końca października. Wtedy też następuje zapłodnienie królowych szerszeni. Samce szerszeni giną wkrótce po rójce, a królowe rozpoczynają poszukiwania odpowiedniego miejsca do hibernacji. Nie wszystkie królowe szerszeni przetrwają do wiosny. Większość z nich zginie zabita przez grzyby lub drapieżniki.

Zimę samice szerszeni najczęściej spędzają w glebie. W przetrwaniu mrozów pomaga im wytwarzanie zapobiegającego zamarzaniu glicerolu. Po wyjściu z kryjówki rozpoczynają one poszukiwania pożywienia w postaci owadów i soku drzew oraz miejsca w którym będą mogły założyć gniazdo.

Kryształy znajdujące się w gniazdach szerszeni

W górnej części każdej z sześciokątnych komórek plastrów z których składają się gniazda szerszeni montowane są przez robotnice niewielkie kryształy posiadające magnetyczne właściwości. Kryształy te mają średnicę wynoszącą jedną dziesiątą milimetra. Składają się one z tlenu, żelaza i tytanu. Jakie korzyści dają szerszeniom te kryształy? Niestety nie wiadomo. Podejrzewa się jednak, że umożliwiają one szerszeniem orientacje w ciemności panującej wewnątrz gniazd oraz chronią gniazda przed przechyleniem podczas budowy. Nie wiadomo czy podobne kryształki znajdują się również w gniazdach os lub pszczół.

Masz problem z szerszeniami lub osami?

Skontaktuj się z nami! tel. +48 505 177 654, email: biuro@insektpol.pl

Co jedzą szerszenie ?

Dieta szerszeni uzależniona jest od kasty do której zaliczany jest dany szerszeń. Larwy i królowe szerszeni odżywiają się głównie pokarmem zwierzęcym w postaci owadów, które dostarczane są im przez robotnice. Białko zawarte w ciałach owadów umożliwiają królowym rozwinięcie jajników i produkcje jaj, a larwom wzrost masy ciała. Same robotnice również odżywiają się owadami jednak ich dieta składa się głównie z węglowodanów takich jak sok drzew i owoców takich jak gruszki, śliwki i jabłka oraz nektarem i spadzią. Szerszenie często uszkadzają gałązki drzew na przykład wierzb co pozwala im na uzyskanie dostępu do soków którymi się pożywiają.

Jak szerszenie polują na swoje ofiary? Zazwyczaj robotnice łapią je w locie, a następnie odcinają im głowę lub miażdżą ją. Następnie szerszeń ląduje z ofiarą na liściu lub gałązce. Na gałązce lub liściu szerszeń odcina ofierze odwłok, skrzydła, nogi i głowę jeśli nie odciął jej wcześniej. Jeśli upolowana została osa lub pszczoła odcinane jest również żądło. Do gniazda zanoszony jest jedynie najbardziej pożywny tułów.

Czasami zdarza się, że z powodu złej pogody robotnice nie mogą polować. Wtedy sytuacja się odwraca i to larwy zaczynają karmić robotnice słodkim roztworem. Pełnią zatem tą samą funkcję co miód u pszczół. Są żywą spiżarnią umożliwiającą kolonii przetrwanie ciężkich czasów.

Szerszenie znajdujące się w jednym gnieździe łapią kilka kilogramów innych owadów w ciągu sezonu. Jest to bardzo dużo biorąc pod uwagę jak niewielka jest waga szerszeni znajdujących się w pojedynczym gnieździe. Wiele z tych owadów łapanych jest w nocy. Jedynymi drapieżnikami łapiącymi nocą podobne co szerszenie ilości owadów są nietoperze. Szerszenie są najważniejszymi drapieżnikami w świecie owadów. Można wręcz powiedzieć, że są one odpowiednikiem orłów w świecie ptaków.

Wśród zjadanych przez szerszenie owadów dominują muchy stanowiące około 90 % ich ofiar. Często ofiarą szerszeni padają też pszczoły zdarza się to jednak znacząco rzadziej niż w przypadku much.

Jak daleko latają szerszenie od gniazda

Szerszenie latają w odległości wynoszącej do 1000 metrów od gniazda. Im gniazdo szerszeni jest bliżej tym częściej owady te widywane są w danym miejscu. Oznacza to, że jeśli często widujemy szerszenie w danym miejscu to ich gniazdo musi być niedaleko.

Kiedy latają szerszenie ?

Szerszenie latają głównie w dzień, ale jeśli jest bezwietrznie i wilgotnie mogą one żerować również w nocy.

Jasne światła przyciągają i dezorientują szerszenie. Często doprowadzają one nawet do zderzania się szerszeni z szybami. Szerszenie potrafią latać nawet przy bardzo słabym oświetleniu wynoszącym jedną setną Luxa.

Zagrożenia ze strony szerszeni

Szerszenie są zwierzętami bardzo niebezpiecznymi dla człowieka. Najbardziej niebezpieczne są użądlenia szerszeni zlokalizowane w okolicach gardła. Mogą one spowodować powstanie opuchlizny, a w konsekwencji uduszenie.

Jad szerszeni

W jadzie szerszeni znajdują się acetylocholina, fosfolipazy A i B, histamina, kinina i serotonina.

Objawy użądlenia szerszeni są bardzo podobne do objawów użądlenia pszczoły miodnej. Na skórze pojawiają się ból, obrzęk, opuchlizna, podrażnienie i swędzenie. W przypadku jeśli ktoś zostanie wielokrotnie użądlony przez szerszenie może dojść u niego do bólów głowy, dreszczy, duszności, nudności, wymiotów, wzrostu temperatury, zmniejszenia ciśnienia krwi, zmniejszenia wydzielania moczu oraz do pojawienia się swędzących bąbli.

Jeśli dana osoba zostanie użądlona przez dużą ilość szerszeni może to doprowadzić do porażenia jej układu oddechowego i serca.

Zwalczanie szerszeni

Życie w pobliżu gniazda szerszeni wiąże się z niemałym ryzykiem dla ludzi w tym zwłaszcza dla dzieci, które często bywają nieostrożne ponieważ nie zdają sobie sprawy z tego, jak duże jest zagrożenie ze strony tych owadów. Poza tym owady zwalczają pożyteczne, a jednocześnie coraz rzadsze pszczoły. Szerszenie powodują też poważne szkody w sadownictwie i leśnictwie. Uszkadzają drzewa, nadgryzają dojrzałe owoce i niszczą elementy wykonane z drewna. Z licznymi zagrożeniami wiąże się również mieszkanie w pobliżu gniazd blisko spokrewnionych z szerszeniami os.

Z tego powodu jeśli w pobliżu naszego domu pojawiło się gniazdo szerszeni lub gniazdo os zazwyczaj wiąże się to z koniecznością jego usunięcia. Usuwanie gniazd szerszeni i usuwanie gniazd os wiąże się z dużym ryzykiem dla usuwających je osób. Dlatego usuwanie gniazd szerszeni lub usuwanie gniazd os najlepiej zlecić osobom profesjonalnie zajmującym się zwalczaniem szerszeni lub zwalczaniem os. Usuwanie gniazd szerszeni i usuwanie gniazd os to jedyna profesjonalna metoda zwalczania szerszeni i profesjonalna metoda zwalczania os. Zwrócenie się o pomoc do profesjonalistów to najlepsze wyjście jeśli konieczna jest likwidacja szerszeni, likwidacja os, zwalczanie os lub zwalczanie szerszeni.

Masz problem z szerszeniami lub osami?

Skontaktuj się z nami! tel. +48 505 177 654, email: biuro@insektpol.pl

Zadarlica spiżarnianka – czym jest, jak się rozwija i jak wygląda. (Pyralis farinalis)

Zadarlica spiżarnianka – czym jest, jak się rozwija i jak wygląda. (Pyralis farinalis)

Zwalczanie

Czym jest zadarlica spiżarnianka – szkodnik magazynowy 

Zadarlica spiżarnianka to gatunek motyla z rodziny omacnicowatych.

Jak wygląda zadarlica spiżarnianka – morfologia owada

Osobniki dorosłe zadarlicy spiżarnianki mają 12 milimetry długości i 25 milimetrów rozpiętości skrzydeł. Przednie skrzydła w części nasadowej oraz zewnętrznej są brunatno-fioletowe, a po środku żółtawoszare. Części o różnych barwach oddzielone są od siebie poprzecznymi białymi liniami. Tylne skrzydła zadarlicy spiżarnianki są oliwkowo-szare. W ich środkowej części znajdują się dwa poprzeczne falowane białe pasy.

Rozwój zadarlicy spiżarnianki 

Pojedyncza samica zadarlicy spiżarnianki składa 120 jaj. Składane są one na ścianach, opakowaniach i wilgotnych produktach w grupach liczących po kilkanaście sztuk. Jaja zadarlicy spiżarnianki maja 0,4 milimetra szerokości i 0,6 milimetra długości i są bardzo pomarszczone. Zmarszczki biegną wzdłuż jajka tworząc na nim siatkowy wzór. Jaja składane są po upływie od dwóch do pięciu dni od kopulacji.

Gąsienice zadarlicy spiżarnianki wylęgają się z jaj po upływie dziewięciu dni od ich złożeni. Po wylęgnięciu się z jaj są one różowe. Następnie zmieniają barwę na brudno białą z wyjątkiem brązowej głowy i ostatniego segmentu odwłoka. Pod koniec rozwoju osiągają one 25 milimetrów długości. Na bokach larwy znajdują się owłosione brodawki. Żerowanie gąsienic odbywa się rurkowatym oprzędzie w grupach liczących po kilka sztuk. Oprząd ten opuszczany jest przez gąsienice przed przepoczwarzeniem. Rozwój gąsienic trwa 2 miesiące i odbywa się w miesiącach letnich, ale zdarza się, że zimują one aż do maja.

Ciemno brązowe poczwarki zadarlicy spiżarnianki mają 12 milimetrów długości.

Osobniki dorosłe zadarlicy spiżarnianki pojawiają się na terenie magazynów od maja do sierpnia. Rozwój zadarlicy spiżarnianki odbywa się w mące, otrębach, słomie, sianie i wilgotnym ziarnie. W Polsce zadarlica występuje powszechnie, ale w stosunkowo niewielkich ilościach.

W pomieszczeniach ogrzewanych rozwój może odbywać się przez cały rok. Szybki rozwój zadarlicy spiżarnianki sprawia, że w ciągu roku może rozwinąć się wiele pokoleń tego owada.

Pochodzenie nazwy zadarlicy spiżarnianki

Podczas odpoczynku odwłok zadarlicy podnoszony jest (zadzierany) do tyłu skąd pochodzi nazwa tego owada.

 

Występowanie zadarlicy spiżarnianki

Zadarlica spiżarnianka występuje głównie na terenie miejsc w których przechowywane są zboża takich jak na przykład stodoły i magazyny. Szczególnie często pojawia się ona w sytuacji, gdy ziarno przechowywane jest w złych warunkach co powoduje zawilgocenie ziarna.

Zadarlice znajdowane były również w kurzych odchodach.

Zadarlica spiżarnianka powoduje poważne straty w przechowywanych ziarnach niemniej bywa również wykorzystywany przez człowieka. W Chinach owady te są jednym ze składników owadzich herbat.

Zadarlica spiżarnianka występuje w większości rejonów świata w tym między innymi w USA, Wielkiej Brytanii, Wyspach Falklandzkich oraz w Chinach.

Pokątnik złowieszczek – wygląd, występowanie i zywaczaje

Pokątnik złowieszczek – wygląd, występowanie i zywaczaje

Zwalczanie

Czym jest pokątnik złowieszczek?

Pokątnik złowieszczek (Blaps mortisaga L.) to duży owad zaliczany do rodziny czarnuchowatych.

Jak wygląda pokątnik złowieszczek

Osobniki dorosłe pokątnika mają od 20 do 28 milimetrów długości. Czułki pokątnika są długie. Sięgają one aż do nasady przedplecza. Czwarty, piąty i szósty człony czułek mają długość większą od szerokości. Głowa, przedplecze i pokrywy są punktowane, ale ich punktowanie jest drobne i płytkie. Odnóża smukłe, stopy walcowate. W ostatniej parze nóg pokątnika pierwszy człon jest dłuższy od pozostałych razem wziętych. Ciało pokątnika jest czarne i wydłużone. Pokrywy pokątnika mają bardzo nietypowy kształt będący charakterystyczną cechą tego gatunku. Są one owalne, ale z tyłu tworzą one coś w rodzaju ogonka znanego jako mucro. Słowo mucro pochodzi od greckiego słowa múkron oznaczającego ostro zakończony punkt.

Występowanie pokątnika – gdzie można spotkać pokątnika?

Pokątnik złowieszczek przystosował się do życia w środowisku przekształconym przez człowieka. Występuje głównie w miejscach ciemnych i wilgotnych takich jak cmentarze, magazyny, młyny, piwnice, spiżarnie, stajnie i szopy. Czasami pokątnik złowieszczek pojawia się również w piekarniach na resztkach mąki lub w innych miejscach w których znajduje się mąka. Ze względu na to, że pokątnik złowieszczek nie rozwija się masowo zazwyczaj nie powoduje on poważnych szkód.

W środowisku naturalnym pokątniki zasiedlają głównie obszary otwarte powiązane z norami zajęczaków lub gryzoni. W Polsce jest to głównie dolina Noteci na terenie której pokątniki rozmnażają się w norach gryzoni i brzegówek i żywią się odchodami wymienionych zwierząt oraz martwą materią roślinną która porasta okolice dębów.

Pokątnik złowieszczek występuje głównie w Eurazji. Wschodni obszar jego występowania pokątnika rozciąga się aż do Iranu i Turkmenistanu. Na terenie Europy zasięg występowania pokątnika jest bardzo szeroki. Obejmuje on Anglie, Austrie, Belgie, Białoruś, Bułgarie, Chorwacje, Czechy, Danie, Estonie, Finlandie, Francje, Grecje, Hiszpanie, Holandie, Islandie, Liechtenstein, Litwę, Łotwę, Niemcy, Norwegie, Polskę, Rumunię, Rosje, Słowacje, Słowenie, Szwecje, Szwajcarie, Ukrainę i Węgry.

W Azji pokątnik złowieszczek występuje na Kaukazie (Gruzja, Azerbejdżan i Armenia), w krajach bliskiego wschodu (Turcja, Irak i Iran) oraz w Azji środkowej (Turkmenistan). Zawleczony został przez człowieka do Ameryki Północnej.

Co je pokątnik złowieszczek?

Za równo larwy jak i osobniki dorosłe pokątnika żywią się martwą materią organiczną.

Pochodzenie nazwy pokątnika

Przydomek złowieszczek pokątnik zawdzięcza faktowi, że w przeszłości wierzono, że spotkanie tego owada w domostwie zwiastuje zgon jednego z jego mieszkańców. Wierzenia te były bezpodstawne ponieważ owady te nie zagrażają człowiekowi. Nazwy tego owada w innych niż polski językach brzmią nie mniej złowieszczo. Na przykład po włosku nazywany on jest L’annunciatore della morte co można przetłumaczyć na polski jako oznajmiacz lub zapowiadacz śmierci.

Zwyczaje pokątników

Aktywność pokątników przypada głównie na godziny nocne i wieczorne. Za dnia przebywają one wewnątrz swoich kryjówek. Zaniepokojone pokątniki nieruchomieją, a następnie unoszą odwłok i wydzielają substancje zapachowe o działaniu odstraszającym.

Rozwój pokątników

Rozwój larw pokątnika trwa od 9 do 16 miesięcy, a poczwarek od 20 do 35 dni. Tydzień po przepoczwarzeniu się następuje opuszczenie kolebek poczwarkowych przez larwy pokątnika.

Częstotliwość występowania pokątników

Pokątnik złowieszczek w Polsce nie powoduje znacznych szkód ponieważ występuje rzadko i jest uważany za gatunek zagrożony.

Zmniejszenie liczebności pokątników ma miejsce na terenie całej Europy. Spowodowane jest to głównie zmniejszeniem ilości wilgotnych, chłodnych przechowalni z klepiskiem będących ich głównymi siedliskami.

 

Czarnuch ryżowiec – morfologia, rozwój i pochodzenie

Czarnuch ryżowiec – morfologia, rozwój i pochodzenie

Zwalczanie

Czym jest czarnuch ryżowiec ?

Czarnuch ryżowiec to chrząszcz z nadrodziny czarnuchów

Czarnuchy

Czarnuchy to niezwykle zróżnicowana pod względem budowy grupa. Przednia i środkowa para odnóży czarnuchów ma stopy pięcioczłonowe, a tylna czteroczłonowe. W przypadku samców niektórych gatunków liczba członów z których składają się stopy jest zredukowana. W takim przypadku wszystkie stopy składają się z trzech lub czterech członów, albo przednie stopy zredukowane są do trzech członów, a pozostałe do czterech. Krętarz odnóży jest skośnie połączony z udem.

Czarnuchy występują w najróżniejszych środowiskach. Wiele spośród gatunków czarnuchów przystosowało się do życia w suchych środowiskach i do spożywania pokarmów zawierających niewielkie ilości wody. Wiele spośród gatunków czarnuchów odżywia się grzybami, pyłkiem kwiatowym lub martwą materia organiczną w tym martwym drewnem.  Wiele gatunków czarnuchów żeruje w produktach spożywczych i są one szkodnikami magazynowymi. Nieliczne gatunki czarnuchów żerują na żywych roślinach, są drapieżnikami lub pasożytami innych owadów. Istnieją 34 tysiące gatunków czarnuchów.

Morfologia czarnucha ryżowca

Czarnuch ryżowiec ma od 2,5 do 3 milimetrów długości. Jego ciało jest wydłużone i żółtoczerwone. Przedplecze czarnucha ryżowca jest tak samo szerokie jak pokrywy tego zwierzęcia. Głowa czarnucha ryżowca jest duża i dobrze widoczna. Znajdują się na niej masywne czułki. 5 ostatnich spośród wchodzących w ich skład członów jest rozszerzonych. Powierzchnia całego ciała czarnucha ryżowca jest punktowana.

Larwy czarnucha ryżowca są żółte z wyjątkiem czarnych plam ocznych. Na końcu odwłoka larw czarnucha ryżowca znajdują się haki.

Rozwój czarnucha ryżowca

Rozwój czarnucha ryżowca jest wyjątkowo szybki. W optymalnej dla rozwoju temperaturze powietrza wynoszącej 35 stopni Celsjusza i wilgotności powietrza wynoszącej 75 % trwa on 23 dni. Przy mniej sprzyjającej rozwojowi tego owada temperaturze wynoszącej 25 stopni Celsjusza jego rozwój wydłuża się do 114 dni.

Pochodzenie czarnucha ryżowca

Czarnuch ryżowiec pochodzi z Indii. Do Polski trafia z produktami spożywczymi w tym zwłaszcza z ryżem.

 

 

Wymiecinek drobny (Enicmus minutus L.)

Wymiecinek drobny (Enicmus minutus L.)

Zwalczanie

Czym jest wymiecinek drobny

Wymiecinek drobny to chrząszcz z rodziny wymiecinkowatych.

Wymiecinkowate

Wymiecinkowate to niewielkie chrząszcze prowadzące skryty tryb życia. Niektóre z nich są synatropijne, ale większość z nich żyje w lasach. W Polsce żyje kilkadziesiąt gatunków wymiecinkowatych . Wiele z nich jest rzadkich lub bardzo rzadkich.

Jak wygląda wymiecinek drobny?

Osobniki dorosłe wymiecinka drobnego mają od 1 do 2, 5milimetra długości. Ubarwienie od brązowego po czarne z wyjątkiem czerwonych czułek i odnóży. Głowa matowa. Przedplecze  lśniące, duże i sercowate. Przednie brzegi przedplecza wyciągnięte są w małe języczki. Owalne pokrywy pokryte są licznymi, głębokimi zagłębieniami.

Gdzie występuje Wymiecinek drobny?

Wymiecinek drobny występuje na terenie całej Europy. Jeśli chodzi o Polskę to podejrzewa się, że występuje on na całym terytorium naszego kraju z wyjątkiem wysokich gór, choć nie we wszystkich rejonach Polski stwierdzono jego występowanie.

Wymiecinek drobny pojawia się za równo w środowiskach naturalnych jak i przekształconych przez człowieka. Naturalnie występuje głównie w lasach w których pojawia się na korze różnych gatunków drzew, hubach i innych nadrzewnych grzybach, pod opadłym igliwiem i listowiem, w mrowiskach, wśród mchów, w gniazdach szerszeni i ptaków oraz w pleśniejącym, zmurszałym drewnie. W pobliżu człowieka pojawia się w pomieszczeniach gospodarskich na przykład w stodołach, szopach i innych pomieszczeniach dla zwierząt oraz w zawilgoconych mieszkaniach. Wymiecinek drobny często pojawia się w magazynach w których występuje na ziarnach zbóż oraz produktach powstających z ich przemiału.

Wymiecinek pleśniakowiec (Cryptophagus acutangunus Gyll.)

Bliskim krewnym wymiecinka drobnego jest wymiecinek pleśniakowiec.

Osobniki dorosłe wymiecinka pleśniakowca mają od 2 do 3milimetrów długości.

Wymiecinek pleśniakowiec powszechnie występuje w wielu rejonach świata w tym między na terenie Ameryce Północnej w tym Grenlandii, Europy, Azji i Afryki. Na terenie Europy występuje głównie w jej północno-wschodniej części. Na terenie Polski wymiecinek pleśniakowiec pojawia się głównie w pomieszczeniach gospodarczych na terenie których pojawia się on materiałach pleśniejących i gnijących będących jego pożywieniem. W środowisku naturalnym pojawia się w hubach i innych grzybach nadrzewnych pod korą oraz pod rozkładającymi się roślinami.

 

Dokumentacja ISO 9001

Dokumentacja ISO 9001

Zwalczanie

Normy ISO 9001 są niezwykle popularne na całym świecie, a ich spełnienie daje przedsiębiorstwu liczne korzyści. Jednym z elementów koniecznych do spełnienia wymagań norm ISO 9001 jest prowadzenie odpowiedniej dokumentacji. Dokumentacji tej poświęciliśmy nasz artykuł. Na piszemy w nim jak wygląda dokumentacja ISO 9001. Napiszemy też z jaką dokumentacją wiąże się audyt wewnętrzny ISO 9001, jaka dokumentacja powstaje zanim przeprowadzony zostanie audyt wewnętrzny ISO 9001, jaka dokumentacja powstaje podczas audytu wewnętrznego ISO 9001 i jaka dokumentacja powstaje po tym jak przeprowadzono audyt wewnętrzny ISO 9001.

Normy zarządzania jakością wymagają aby systemy zarządzania jakością miały postać udokumentowaną. Istnieje szereg czynników którymi należy kierować się podczas dokumentowania systemu jakości. Czynniki te to wielkość zatrudnienia, charakter prowadzonej działalności, rodzaj i stopień skomplikowania realizowanych procesów, kompetencje, umiejętności i uprawnienia pracowników, normy i zwyczaje obowiązujące w danej organizacji oraz dotychczasowe sposoby komunikowania się stosowane w danej organizacji.

Zalety posiadania dokumentacji ISO 9001

Opracowanie dokumentacji ISO 9001 przynosi organizacji szereg korzyści. Istnienie dokumentacji ISO 9001 czyni organizacje racjonalną i przejrzystą. Jasny podział kompetencji pomiędzy działami przyczynia się do rozwoju współpracy pomiędzy nimi. Udokumentowanie zależności pomiędzy działami i stanowiskami umożliwia zachowanie struktury funkcjonalno-organizacyjnej pomimo zmian personalnych w organizacji.

Ustalenie spójnych i sprawdzonych metod doboru, kwalifikacji i szkoleń personelu poprawia strukturę personalną organizacji. Przejrzystość zasad panujących w organizacji sprawia, że jej pracownicy są zmotywowani do wysiłku i współpracy na jej rzecz. Istnienie ustalonych, zawartych w dokumentacji zasad ułatwia wprowadzanie pracowników w operacje, procesy oraz działania. Zawarcie w dokumentacji standardów dotyczących stanu organizacji i przebiegu procesów ułatwia ich utrzymywanie co wpływa na wysoką jakość produktów.

Niemniej ważna jest funkcja dowodowa dokumentacji ISO 9001. W teorii powinna być to funkcja pomocnicza często jednak okazuje się ona podstawową funkcją, jaką pełni. Dokumentacja stanowić może między innymi dowód spełnienia wymagań dotyczących ochrony środowiska, odpowiedzialność producenta za wybór i inne czynniki. Dokumentacja ISO 9001 jest też często niezbędna aby organizacja została uznana za godna zaufania przez swoich klientów oraz przez organy zajmujące się certyfikacją.

Każda organizacja powinna posiadać standardy dotyczące przeprowadzanych w niej procesów i innych działań. Standard to typowy sposób działania uważany w organizacji za najlepszy w danej sytuacji.  Standardy powinny zostać zapisane w dokumentacji ponieważ jedynie w takiej sytuacji możliwe jest ich zachowanie w ramach całej organizacji.

Dokumentacja ISO 9001 bardzo przydatna jest również podczas audytów wewnętrznych ISO 9001 i audytów zewnętrznych ISO 9001 stanowiących istotny element spełnienia wymagań tych norm. Audyt wewnętrzny ISO 9001 wiąże się z przeprowadzeniem wielu czynności, a przegląd dokumentacji ISO 9001 oraz raportów z poprzednich audytów wewnętrznych ISO 9001 jest jedną z nich.

 

Audyt wewnętrzny ISO 9001 – dokumentacja

Podczas wspomnianych audytów wewnętrznych ISO 9001 powstaje duża ilość dokumentacji. Przed przeprowadzeniem audytu wewnętrznego ISO 9001 powstaje plan audytu wewnętrznego ISO 9001 oraz listy kontrolne audytu wewnętrznego ISO 9001. Podczas samego audytu wewnętrznego ISO 9001 powstają notatki dotyczące zauważonych niezgodności. Po audycie wewnętrznym ISO 9001 powstaje raport z audytu wewnętrznego ISO 9001. Jak widać audyt wewnętrzny ISO 9001 wiąże się z powstaniem niemałej ilości dokumentacji dotyczącej audytu wewnętrznego ISO 9001 niemniej jest jej znacząco mniej od tej, która powstaje podczas audytów zewnętrznych ISO 9001. Jest tak ponieważ audyt zewnętrzny ISO 9001 jest dużo bardziej sformalizowany niż audyt wewnętrzny ISO 9001. Podczas audytu zewnętrznego ISO 9001 konieczne jest przestrzeganie wielu wymogów formalnych, których spełnienie nie jest konieczne jeśli przeprowadzany jest audyt wewnętrzny ISO 9001.

Struktura dokumentacji ISO 9001

Dokumenty dotyczące organizacji uporządkować można w hierarchiczny sposób w którym najwyżej będą dokumenty ogólne dotyczące celu dla którego dana spółka istnieje (statut spółki, jej wizja, cele i polityka), a najniżej instrukcje dla szeregowych pracowników dotyczące standardów wykonywania konkretnych czynności (instrukcje robocze, formularze, plany jakości, dokumentacja księgowa i techniczna). Dokumenty mogą być podzielone na wewnętrzne (zarządzenia zarządu, regulaminy organizacyjne itp.) i zewnętrzne (normy, instrukcje obsługi).

Polityka jakości ISO 9001

Jednym z podstawowych dokumentów dotyczących zarządzania jakością jest polityka jakości. Polityka ta zawiera intencje i kierunki działania organizacji dotyczące jakości. W dokumencie tym wspomniane intencje i kierunki formalnie wyrażane są przez najwyższe kierownictwo danej organizacji.

W dokumencie tym powinny zostać zawarte dane na temat celów dotyczących pozycji organizacji w stosunku do klientów oraz konkurencji, ogólnych celów związanych z jakością, zasad postępowania pracowników w zakresie jakości, priorytetów dotyczących jakości, wymagań dotyczących jakości, form współpracy z dostawcami i klientami oraz metod oceny jakości produktów.

W polityce jakości powinny zostać zawarte również zobowiązania firmy. Zobowiązania te powinny dotyczyć regularnych przeglądów dokumentacji, ciągłego doskonalenia, rozwoju i spełniania wymagań klientów, prawa oraz swoich własnych, a także ciągłego doskonalenia i rozwoju systemu zarządzania jakością.

W prawidłowo sformułowanej polityce jakości powinny znaleźć się również informacje dotyczące rozumienia jakości w danej organizacji, sposobów jej mierzenia, przyczyn dla których uważana jest ona za istotną, osób odpowiedzialnych za jakość, oraz zakresu odpowiedzialności za kwestie jakości pracy, wyrobów i usług.

Polityka jakości powinna zostać wyrażona w sposób umożliwiający wyznaczenie ambitnych, ale równocześnie realnych celów. Cele te powinny uwzględniać za równo interesy pracowników firmy jak i jej klientów.

Istnieje wiele czynników, które powinny zostać wzięte pod uwagę podczas ustalania celów dotyczących jakości. Są to między innymi potrzeby organizacji i rynków na których działa, stopień realizacji obecnych procesów, wyniki samooceny, wyniki analiz podmiotów konkurencyjnych, istniejące potencjały do doskonalenia organizacji i środki, które niezbędne są do realizacji wymienionych wcześniej celów.

Dla różnych stanowisk i szczebli organizacji powinny zostać ustanowione różne cele jakościowe. Wszystkie ustalone cele powinny być mierzalne i pozostawać w zgodzie z polityką jakości organizacji.

Polityka jakości powinna być regularnie przeglądana pod kątem jej aktualności i przydatności.

Księga jakości ISO 9001

Podstawowym oraz najważniejszym dokumentem systemu zarządzania jakością powinna być księga jakości. Księga ta stanowi źródło informacji niezbędnych do wprowadzenia oraz utrzymania systemu jakości. Księga jakości określa system zarządzania jakością stosowany w organizacji. Termin księga jakości stosowany jest za równo wewnątrz jak i na zewnątrz przedsiębiorstwa.

Istnieje szereg informacji, które powinny zostać zawarte w księdze jakości. Są to między innymi stosowana w organizacji polityka jakości, cele dotyczące jakości, opisy i wzajemne powiązania procesów, struktura organizacji w tym również zakres odpowiedzialności i uprawnień poszczególnych jej członków, opis systemu jakości w tym również ustaleń i elementów w nim zawartych oraz działania dotyczące jakości podejmowane w ramach organizacji. Księga jakości obejmować powinna również informacje na temat dokumentacji dotyczącej systemów jakości w tym jej struktury oraz zasad regulujących jej dystrybuowanie.

Główną i najważniejszą częścią księgi jakości jest opis stosowanego systemu zarządzania jakością, jego wdrożenia, przebiegu i stosowanych procedur. Księga jakości opisuje metody stosowane przez organizacje w celu spełnienia celów organizacji dotyczących jakości.

To jak duża jest księga jakości pod względem formatu i objętości uzależnione jest od tego jakie są potrzeby przedsiębiorstwa. Decyzje w tej kwestii podejmowane są przez zespół powołany do redagowania tej księgi.

Księga jakości powinna być napisana w sposób zwięzły, jasny i jednoznaczny. Budowa Księgi jakości, jej podział na rozdziały, zastosowany układ graficzny stron, oraz ich numeracja, powinny umożliwiać  łatwe wprowadzanie w niej zmian lub wymianę znajdujących się w niej kart. W księdze jakości powinny zostać opisane wszystkie elementy składające się na system zarządzania jakością.

W tym momencie pojawia się pytanie jaki powinien być układ księgi jakości. Może ona opisywać poszczególne, zidentyfikowane w organizacji procesy. Najczęściej jednak redagowana jest ona według wymagań znajdujących w kolejnych punktach norm ISO.

Ze względu na fakt, że do informacji zawartych w księdze jakości będą miały dostęp podmioty zewnętrzne nie należy uwzględniać w nich knowhow firmy ani informacji objętych tajemnicą.

Procedury ISO 9001

Ważną częścią księgi jakości są procedury ogólne, systemowe i organizacyjne. Procedury są ustalonymi sposobami przeprowadzania działań oraz procesów. Procedury umożliwiają działanie w zgodzie z wcześniejszymi ustaleniami. W celu zachowania procedur konieczne jest ich odpowiednie udokumentowanie.

Dokumentacja dotycząca procedur powinna zawierać cele i zakres danej procedury, czynności, które powinny zostać podjęte w ramach procedury, osoby które powinny wykonać te czynności, czas, sposób i miejsce wykonania tych czynności, przedmioty niezbędne do wykonania danej procedury oraz metody kontroli prawidłowego wykonania procedur.

Procedury mogą dotyczyć nadzorowania dokumentów i zapisów, audytów wewnętrznych ISO 9001, nadzoru nad niezgodnymi z normami wyrobami, oraz działań korygujących i zapobiegawczych.

Procedury powinny być uzgodnione, dostępne dla całego personelu i zrozumiałe dla wszystkich osób, których dotyczą. Poszczególne procedury powinny posiadać tą samą formą graficzną. Znajdujące się w nich oznaczenia powinny umożliwiać łatwe zidentyfikowanie, zaktualizowanie i nadzór nad procedurą. Oznaczenia te powinny zawierać tytuły, numerów identyfikacyjnych, daty wydania, edycji i inne tego typu dane.

Instrukcje ISO 9001

Instrukcje są dokumentami tworzonymi i przeznaczonymi wyłącznie do użytku wewnętrznego.

Instrukcje zawierają sposób w który powinna zostać wykonana dana praca, materiały, narzędzia i urządzenia niezbędne do wykonania danej pracy, informacje na temat osób wykonujących dane czynności, informacje na temat warunków, których spełnienie niezbędne jest dla zachowania powtarzalności operacji oraz zasady dotyczące dokumentowania operacji, ich oceny i rejestracji. Poziom uszczegółowienia instrukcji może być inny dla każdej procedury dla której powstały i powinien być dostosowany do kwalifikacji oraz poziomu wykształcenia pracowników.

Plany jakości ISO 9001

Procedury określają w jaki sposób powinny być wykonane dane czynności, ale jakie procedury i przez kogo powinny zostać zastosowane w danej sytuacji? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w planach jakości. Plany jakości są pomostem pomiędzy szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi wyrobu lub projektu a ogólnymi procedurami zarzadzania jakością.

Zapisy ISO 9001

Podjęte działania powinny znajdować odzwierciedlenie w dokumentach. Dokumenty w których znalazły się te rezultaty nazywane są zapisami. Zapisy dostarczają informacji na temat stopnia osiągnięcia celów jakości, stopnia zadowolenia lub niezadowolenia klienta, wpływu systemu jakości na doskonalenie usług, analiz których celem jest określenie tendencji dotyczących jakości, prawidłowości wykonywania swojej pracy przez dostawców, umiejętnościach oraz szkoleniach, które przeszedł personel i pozycji zajmowanej przez organizacje na rynku.

W zależności od rodzaju działalności prowadzonej przez organizacje może również okazać się konieczne zawarcie zapisów takich jak karty kontroli procesów, atesty jakości, świadectwa kalibracji, listy kwalifikowanych dostawców i wyniki badań rynkowych.

Zapisy powinny zostać zatwierdzone przez odpowiednie osoby. Powinny być one przechowywane w sposób umożliwiający ich łatwe odszukanie i chroniący przed ryzykiem zaginięcia, uszkodzenia lub zniszczenia podczas ich przechowywania. Zasady dostępności zapisów dotyczących jakości powinny zostać określone przez kierownictwo.

Krety w ogrodzie – jak się ich pozbyć?

Krety w ogrodzie – jak się ich pozbyć?

Zwalczanie

Czym jest Kret Europejski ?

Kret Europejski to wyjątkowy ssak większość bowiem swojego życia spędza on pod ziemią. Pod ziemią mieszka jeszcze kilka gatunków ssaków na przykład nornice, ale większość z nich nie spędza tam tyle czasu co krety, a budowane przez nie korytarze są krótkie i nie tworzą skomplikowanych labiryntów.

Krecie kopce i korytarze

Kret doskonale drąży korytarze, które układają się w skomplikowane labirynty osiągające nawet kilometr długości. Na zewnątrz działalność kretów zaobserwować można dzięki tworzonym przez nie ziemnym kopcom.

Szukasz firmy zwalczającej krety? – Zadzwoń +48 505 177 654 lub napisz na biuro@insektpol.pl

Występowanie kretów

Krety występują w większość krajów Europejskich. W Europie nie występują one jedynie w Portugalii, zachodniej Hiszpanii, na wyspach brytyjskich, we Włoszech i w Skandynawii. Kret występuje również w północno-zachodniej części Azji.

Jak wygląda kret ?

Kret jest stosunkowo niewielkim ssakiem. Waży do 120 gramów i ma od 17 do 20 centymetrów długości. Niewielkie rozmiary kretów wynikają z dwóch czynników. Pierwszym z nich jest podziemny tryb życia tych zwierząt. Zwierzęta żyjące pod ziemią nigdy nie są szczególnie wielkie. Drugą przyczyną niewielkich rozmiarów kretów są niewielkie rozmiary ofiar tych zwierząt.

Pożywienie kretów – czyli co jedzą krety?

Ofiarami kretów najczęściej są dżdżownice i larwy owadów, a więc zwierzęta stosunkowo małe. Większe zwierzę miałoby problem ze zdobyciem odpowiedniej ilości żywności jeśli w jego diecie dominowały by tak małe organizmy, a pod ziemią trudno o zdobycie większych. Pod ziemią pospolicie nie występuj zwierzęta większe od dżdżownic. Żyjące pod ziemią myszy i inne gryzonie są zbyt rzadkie aby sens miało poszukiwanie ich poprzez kopanie tuneli. Po za tym myszy cechują się dość szybkim czasem reakcji w związku z czym kret i tak nie mógłby ich złapać. Istnieją wprawdzie zwierzęta, które są znacznie większe od kreta, a jednocześnie żywią się ofiarami mniejszymi od dżdżownic. Przykładem takiego zwierzęcia jest na przykład mrówkojad. Wart jednak zwrócić uwagę na fakt, że mrówkojad żywi się mrówkami, które żyją w liczących nierzadko tysiące osobników koloniach w związku z czym przystosowane do polowania na mrówki zwierzę z łatwością może zjeść wiele osobników mrówek w krótkim czasie jeśli znajdzie się w pobliżu kolonii.

Dżdżownice będące pożywieniem kretów są dość równomiernie rozmieszczone w ziemi w związku z czym aby je zdobyć kret musi kopać dużo korytarzy będących pułapkami na dżdżownice, a następnie regularnie się nimi przemieszczać w nadziei, że wpadły do nich jakieś dżdżownice. Czynności te są bardzo energochłonne. Sprawia to, że kret potrzebuje jeszcze więcej dżdżownic i musi kopać jeszcze więcej tuneli.

Dieta kretów składa się głównie z różnych gatunków bezkręgowców. Przede wszystkim są to pierścienice, a poza nimi również owady i ich larwy. Ofiary znajdowane są przez krety podczas budowy lub patrolowania korytarzy.

Jak wspominaliśmy kret jest zwierzęciem w przypadku którego całe życie upływa na kopaniu w związku z czym całe jego ciało przystosowane jest do życia pod ziemią i kopania tuneli. Krótkie, ale jednocześnie masywne kończyny przednie kretów ułatwiają tym zwierzętom kopanie. Ręce są potężniejsze niż u innych zwierząt, ale inne narządy pod ziemią nie są tak przydatne w związku z czym zostały one zredukowane. Pod ziemią i tak niewiele widać więc zredukowane są krecie oczy. Pod ziemią nie ma drapieżników których trzeba by nasłuchiwać więc zredukowane są rownież uszy kretów. Ogon pod ziemią jest zupełnie nieprzydatny dlatego również ta część ciała kreta również jest zredukowana.

Tunele kopane przez krety

Instynkt kretów mówi im jedno: kopać. Jeśli kret jest na ziemi zaczyna on w związku z tym kopanie w niej natychmiast jeśli tylko jest ona odpowiednia do tego celu. W związku z tym rzadko możemy zobaczyć krety na powierzchni ziemi, a ponieważ pod ziemią również ich nie zobaczymy zwierzęta te widywane są przez nas rzadko, choć są one dość powszechne i często widujemy efekty ich działań.

Kret nie jest kotem, który całymi dniami wyleguje się pod kaloryferem, a następnie atakuje  jedną mysz i może się dalej wylegiwać. Życie kretów to codzienna walka by wykopać wystarczająco dużo tuneli aby zdobyć tyle dżdżownic lub innych małych zwierząt by nie umrzeć z głodu. W ciągu doby kret potrafi wykopać od 12 o 15 metrów tuneli. Prowadzi to tworzenia przez krety rozległych labiryntów tuneli, których długość nierzadko wynosi nawet kilometr, choć najczęściej mają one od 100 do 200 metrów. Niemałe są również obszary na których korytarze te się znajdują. Mogą one obejmować od 2000 do 6000 metrów kwadratowych. Tunele znajdują się na głębokości wynoszącej od 20 do 50 centymetrów w związku z czym nie można zaobserwować na powierzchni ziemi wybrzuszeń powodowanych przez tunele. Zaobserwować można jedynie kretowiska, które nierzadko przyjmują niemałe rozmiary. Największe są kopce, które znaleźć można na terenach bagiennych. Mogą mieć one nawet 90 centymetrów wysokości. Krety są dobre w kopaniu, ale w poruszaniu się po powierzchni ziemi nie są one już tak dobre. Poruszają się one po niej wolno i niezdarnie.

Jak wspominaliśmy tunele są dla kretów przede wszystkim miejscem polowań niemniej nie należy zapominać o tym, że są one również miejscem w którym zwierzęta te mieszkają. Wewnątrz tuneli tworzą one gniazda, które to budowane są z trawy i mchu. Czasami zdarza się, że gniazda te uzupełniane są pionowym tunelami, które to sięgają aż do wód gruntowych ułatwiając kretów uzyskanie dostępu do wody. Obok studni znajduje się krecia spiżarnia w której zwierzęta te gromadzą zapasy na trudne czasy w tym zwłaszcza na okres zimowy. Zapasy te składają się z żywych, ale unieruchomionych poprzez podcięcie zwoju nerwowego dżdżownic.

Rozmnażanie się kretów

Ciąża u kretów trwa około 28 dni. W pojedynczym miocie rodzi się od dwóch do siedmiu młodych. Najczęściej poród następuje raz do roku w okresie późnej wiosny. Mioty kretów odbywają się zatem znacząco rzadziej niż jest w przypadku większości ssaków tej wielkości. Na przykład również kopiące pod ziemią nornice rude w ciągu roku mogą mieć cztery mioty. Również myszy i szczury cechują się znacząco szybszym tempem rozmnażania się.

Kreci cykl dobowy

Większość zwierząt lądowych żyje na powierzchni ziemi, a tam czas wyznacza słońce które oświetla ziemię lub chowa się za horyzontem. Sprawia to, że zwierzęta żyjące na powierzchni ziemi dostosowują swoją aktywność do wychylającego się zza horyzontu i chowającego się zanim słońca. Wiele jest aktywnych za dnia i śpi nocą. Inne robią na odwrót. Dotyczy to niektórych roślinożerców, które to aktywne są nocą, gdy śpią drapieżniki, ale również wielu drapieżników, które polują w nocy kiedy żerują też ich ofiary, które zaczęły żerować nocą w celu uniknięcia dziennych drapieżników. Wiele zwierząt szczególnie aktywnych jest w określonej porze doby. W przypadku zwierząt zmiennocieplnych na przykład owadów często jest to południe kiedy to temperatura powietrza oraz dostępność promieniowania słonecznego jest najwyższa. Do której z tych grup zalicza się kret ? Otóż do żadnej. Kreci cykl dobowy byłby dla nas nowy. Pod ziemię światło słoneczne nie dochodzi w związku z czym ma ono jedynie niewielki wpływ na cykl dobowy kretów. Krety najpierw są aktywne przez 4 godziny, a następnie śpią przez 3 godziny. Nie oznacza to, że aktywność słońca nie posiada żadnego wpływu na działalność kretów. Jest ona większa w godzinach porannych kiedy to powstaje najwięcej kretowisk.

Zwalczanie kretów

Lista zniszczeń powodowanych przez krety jest dość długa. Osłabiają wały powodziowe, negatywnie wpływają na estetykę ogrodów. Posiadanie pięknego trawnika wiąże się z niemałym wysiłkiem, ale cały ten wysiłek może zostać zepsuty przez pojedynczego kreta, który pojawi się w danym miejscu  zacznie kopać. Niemniej wysiłku potrzeba by doprowadzić do idealnego stanu piłkarski stadion. Również tutaj cały wysiłek może popsuć pojedynczy kret.

Szukasz firmy zwalczającej krety? – Zadzwoń +48 505 177 654 lub napisz na biuro@insektpol.pl

Siatki na krety

Istnieją metody pozwalające na długo zapobiec pojawianiu się kretów w danym miejscu. Jedną z tych metod jest siatka na krety. Siatki na krety zakopywane są pod ziemią na głębokości wynoszącej około 10 centymetrów. Ich oczka są na tyle małe, że krety nie mogą się przez nie przedostać. Siatki na krety wykonywane są z tworzyw sztucznych ponieważ siatki metalowe szybko rdzewieją jeśli zostaną umieszczone w ziemi. Siatki stosowane są w miejscach w których obecność kretów jest szczególnie niepożądana takich jak pola golfowe lub boiska piłkarskie. Główną zaletą siatek jest fakt, że jednokrotne ich zastosowanie uchroni nas przed kretami na długo.

Odstraszacze kretów

Siatki na krety stosowane są przeciwko tym zwierzętom dość rzadko. Głównie dlatego, że trzeba je zastosować zanim kret się pojawi. Co jeśli kret już się pojawił ? Często stosowanym w takiej sytuacji sposobem na krety są różnego rodzaju odstraszacze. Szczególnie często  stosowane są odstraszacze elektroakustyczne. Ostraszacze elektroakustyczne wydzielają sygnały dźwiękowe. Sygnały te działają drażniąco na krety, a jednocześnie są one niesłyszalne dla człowieka. Umieszczane są one w kopcach kretów. Częstotliwość sygnału cechuje się zmiennością w czasie dzięki czemu krety nie przyzwyczajają się do jednego dźwięku. Odstraszacze nie działają natychmiastowo. Niestety metoda ta nie zawsze jest skuteczna.

Domowe metody odstraszania kretów

Istnieją również domowe metody akustycznego odstraszania kretów polegające na umieszczaniu w kretowiskach wiatraczków lub wkopanych w ziemię butelek.

Żywołapki

Czasami w celu zwalczania kretów stosowane są też żywołapki umożliwiające humanitarne pozbycie się kretów. Żywołapki umieszczane są w najświeższym spośród krecich kopców. Pułapki sprawdzane są raz dziennie, a złapany za pomocą pułapki kret wypuszczany jest w miejscu w którym prowadzona przez niego działalność nie będzie źródłem problemów.

Gazowanie kretów

Metody zwalczania kretów, które przedstawiliśmy przed chwilą cechują się umiarkowaną skutecznością. Często mimo skorzystania z wszystkich z nich krety pozostają w danym miejscu. Na szczęście szybka metoda zwalczania kretów cechująca się wysoką skutecznością. Metodą tą jest gazowanie kretów za pomocą wydzielających fosforowodór tabletek. Tabletki z fosforowodorem umieszczane są w wylotach krecich tuneli, a następnie przykrywane pochodzącą z kretowisk ziemią. Tabletki z fosforowodorem mogą być niebezpieczne jeśli stosowane są przez niewykwalifikowane osoby. Z tego względu dostępne są one wyłącznie dla wyspecjalizowanych firm DDD oferujących usługi takie jak zwalczanie kretów, zwalczanie nornic lub zwalczanie karczowników. Gazowanie fosforowodorem skutecznie unieszkodliwia krety, a także inne kopiące korytarze w ziemi zwierzęta takie jak na przykład myszy lub nornice. Gazowanie to skuteczna metoda zwalczania kretów i skuteczna metoda zwalczania nornic.

Aby gazowanie kretów było skuteczne tabletki z fosforowodorem powinny zostać umieszczone we wszystkich kretowiskach, które są w danym miejscu. Zazwyczaj tabletki z fosforowodorem najpierw umieszczane są najpierw w kretowiskach znajdujących się na obrzeżach poddawanego gazowaniu terenu, a następnie umieszczane są w kolejnych kretowiskach znajdujących się coraz bliżej centrum terenu na którym przeprowadzane jest gazowanie.

Czasami drążone przez krety tunele położone są na terenach nierównych. W takiej sytuacji tabletki z fosforowodorem powinny zostać umieszczone w pierwszej kolejności w kretowiskach znajdujących się najwyżej. Fosforowodór jest cięższy od powietrza w związku z czym w trakcie zabiegu będzie on spływał niżej. W trakcie gazowania należy uważać, aby nie zasypać krecich korytarzy ponieważ może to utrudnić rozchodzenie się fosforowodoru wewnątrz wykopanych przez krety labiryntów.

Ciekawostki o kretach

  • Gdzie krecich kopców jest najwięcej ?

Liczebność krecich kopców najliczniejsza jest na łąkach na których nie ma drzew ani krzewów.

zwalczanie kretów gazowanie

  • Futra krecie

W przeszłości polowano na krety dla futra, które jest wyjątkowo miękkie i jedwabiste. Niestety kret to stosunkowo małe zwierzę w związku z czym na uszycie pojedynczego futra potrzeba ogromnej ilości kretów. Krety są zwierzętami żyjącymi samotnie w związku z czym zdobycie wystarczającej ilości kretów na uszycie pojedynczego futra wiązało się z niemałym trudem.

  • Kret samotny zwierz

Krety całe swoje życie budują korytarze, ale czas upływa im w ich wnętrzach samotnie. Nie zapraszają do nich innych kretów, a spotykając je są wobec nich bardzo agresywne. Jedynie podczas przypadającej na wiosną rui krety nie są samotne.

 

 

 

Zwalczanie Pluskiew – Metody

Zwalczanie Pluskiew – Metody

Zwalczanie

Co to jest pluskwa ?

Pluskwa to żywiący się krwią w tym zwłaszcza krwią ludzi owad. Pluskwy stanowiły poważny problem w przeszłości. W późniejszym czasie liczebność tych owadów znacząco spadła, ale w ostatnich latach znów obserwujemy zwiększanie się liczebności populacji pluskiew. Przyczyny tego zjawiska nie są do końca jasne. Podejrzewa się, że wpływ na to mogło mieć wycofanie z użytku środka owadobójczego DDT oraz zwiększenie się częstotliwości podróży odbywanych przez ludzi w ostatnich latach. W związku z tym warto bliżej przyjrzeć się tym zwierzętom. W naszym artykule napiszemy jak zwalczyć pluskwy, jak zwalczać pluskwy, jak się pozbyć pluskiew, jak wyeliminować pluskwy, jak zlikwidować pluskwy, jak wytępić pluskwy i jak zniszczyć pluskwy.

Co jedzą pluskwy ?

Pluskwy żywią się krwią. Kolor pluskiew uzależniony jest od tego ile spożyły one pokarmu. Głodne pluskwy mają barwę słomkową, a najedzone pluskwy są brunatno-czerwone. Pierwotnie pluskwy żywiły się krwią nocujących w jaskiniach nietoperzy. Kiedy wewnątrz jaskiń pojawili się ludzie stali się oni głównymi żywicielami pluskiew.

Pluskwy najczęściej atakują nas podczas naszego snu. Podczas posiłku pluskwy wielokrotnie kłują swoje ofiary. Jeśli pokarm jest łatwo dostępny pobieranie krwi przez pluskwy odbywa się raz na kilka dni. Pluskwy to wyjątkowo żarłoczne pasożyty. W ciągu pojedynczego posiłku mogą one zjeść więcej niż ważą. Szczególnie łakome są samice pluskiew które potrzebują krwi do produkcji jaj. Pluskwy potrafią przeżyć bez pożywienia nawet rok. Często powtarzane opinie jakoby potrafiły one przeżyć bez niego nawet kilka lat są nieprawdziwe. Wbrew temu co się niekiedy uważa pluskwy nie posiadają szczególnych preferencji dotyczących ofiar.

Na częstotliwość gryzienia przez te owady nie wpływa więc posiadana grupa krwi ani ilość spożywanego alkoholu lub wypalanych papierosów. Czasami rzeczywiście zdarza się, że dwie osoby śpią w jednym łóżku i jedna z nich budzi się pokąsana przez pluskwy podczas gdy na ciele drugiej nie ma żadnych śladów żerowania pasożytów. W rzeczywistości nie oznacza to, ze jedna z tych osób została pokąsana przez pasożyty podczas gdy druga nie, a jedynie oznacza to, że jedna osoba jest bardziej wrażliwa na ukłucia pluskiew i na wpuszczane przez nie substancje rozrzedzające krew i znieczulające od drugiej.

Jak wygląda pluskwa?

Pluskwy to zwierzęta stosunkowo niewielkie, choć niewielkie z pewnością nie są powodowane przez pluskwy niedogodności. Pluskwy mają od 4 do 6 milimetrów długości i 3 milimetry szerokości. Podobnie jak inne krwiopijne owady pluskwy posiadają kłująco-ssący narząd gębowy. Oczy pluskiew są małe, co sprawia, że owady te widzą dość słabo. Głównym zadaniem oczu pluskiew jest informowanie tych owadów czy jest wystarczająco ciemno by pluskwy mogły wyruszyć na poszukiwanie pokarmu. W każdej stopie pluskwy znajdują się niewielkie haczyki umożliwiające tym zwierzętom poruszanie się po nierównych powierzchniach. Ciało pluskiew jest spłaszczone, co umożliwia im ukrywanie się w różnego rodzaju szparach i szczelinach. Pluskwy wykazują duży dymorfizm płciowy. Samice są większe i bardziej okrągłe od samców.

Pluskwy – zdjęcia

pluskwa domowa Cimex lectulariuspluskwa domowa warszawa

Rozmnażanie się pluskiew

Pluskwy rozmnażają się dość szybko i intensywnie. Pojedyncza samica pluskwy składa od 250 do 500 jaj. Biało-perłowe jaja składane są przez nie w bezpiecznych miejscach. Przyklejane są one do podłoża za pomocą lepkiej wydzieliny. Rozwinięcie się pluskwy od jaja do osobnika dojrzałego trwa od 1 do 2 miesięcy.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że składanie tak dużych ilości jaj i związane z tym szybkie rozmnażanie się jest dość częste w przypadku zwierząt prowadzących pasożytniczy tryb życia Większość osobników pasożytów ginie bezpotomnie ponieważ nigdy nie udaje się im dotrzeć do odpowiedniego żywiciela. Nieliczne osobniki pasożytów którym uda się dotrzeć do żywiciela otrzymują za to ogromne ilości pożywienia umożliwiające im posiadanie niezwykle licznego potomstwa. Najwięcej potomków mają pasożyty żyjące wewnątrz układów pokarmowych takie jak tasiemce. Tasiemce nie muszą walczyć z drapieżnikami ani trudzić się nad zdobywaniem pokarmu, który to najzwyczajniej w świecie je otacza. Sprawia to, że niemal całe ich ciało przystosowane jest wyłącznie do rozmnażania. Z drugiej strony trafienie do układu pokarmowego odpowiedniego żywiciela konkretnego osobnika tasiemca jest niezwykle mało prawdopodobne i wymaga wystąpienia wielu niezwykle szczęśliwych dla tasiemca przypadków.

Pluskwy nie rozmnażają się wprawdzie równie intensywnie jak tasiemce, ale i tak zostawiają pod tym względem w tyle wiele innych organizmów w tym również człowieka.

Tryb życia pluskiew

Pluskwy unikają światła. Za dnia pluskwy pojawiają się jedynie jeśli ich populacja w danym miejscu jest wyjątkowo liczna.

Gdzie żyją pluskwy?

Pluskwy wbrew temu co się uważa nie występują częściej w obiektach niesprzątanych, choć mogą w nich rozwijać się łatwiej ponieważ zwykle zostają one w nich później dostrzeżone. Wewnątrz mieszkań i domów pluskwy zamieszkują różnego rodzaju szczeliny oraz wnętrza mebli takich jak na przykład fotele oraz łóżka z których to pluskwy mają najbliżej do swoich ofiar.

Pluskwa domowa – ską się bierze w naszych domach i mieszkaniach ?

Kiedy pluskwy pojawiają się w naszych domach często stawiamy sobie pytanie jak to się stało? Skąd się biorą pluskwy w domu? Dlaczego mam pluskwy ? Skąd pluskwy przychodzą do domów ? Jak pluskwy pojawiają się w domach ? Skąd się biorą pluskwy w mieszkaniach ?

Pluskwy mogą docierać do wnętrz naszych mieszkań różnymi drogami. Najczęściej po prostu przechodzą do nich z mieszkań sąsiednich. Przechodzą z nich przez rury lub przewody wentylacyjne oraz różnego rodzaju szpary i szczeliny. Zapobiec temu można przez odpowiednie uszczelnienie otworów pomiędzy poszczególnymi mieszkaniami.

Pluskwy często przywożone są przez ludzi wracających z hoteli, akademików, hosteli lub innych miejsc w których nocowali razem z bagażami. Mogą być one przywożone za równo z hoteli luksusowych jak i tych, które przeznaczone są dla mniej zamożnych klientów.

Pluskwy mogą być też przynoszone z miejsc publicznych takich jak na przykład kina lub teatry, choć zdarza się to raczej rzadko.

Zwykle ustalenie skąd pluskwy przybyły do danego miejsca nie jest możliwe. Nie jest to jednak konieczne w celu zwalczenia pluskiew i wyeliminowania powodowanych przez te owady problemów.

Jeśli mamy pluskwy warto jednak sprawdzić, czy występują one również w mieszkaniach sąsiednich. Jeśli okaże się, że rzeczywiście tak jest to zwalczanie pluskiew warto przeprowadzić równocześnie we wszystkich znajdujących się obok siebie mieszkaniach które zostały zainfekowane przez pluskwy. Jeśli pluskwy zostaną zwalczone tylko w części mieszkań istnieje ryzyko, że pluskwy które przeżyły przeniosą się do kolejnych mieszkań w tym również tych w których zostały one wcześniej zwalczone.

Jak wygląda ugryzienie pluskwy.

Zwykle o pojawieniu się pluskiew informują nas zostawiane przez nie ślady na naszych ciałach. Ugryzienia te najczęściej układają się w linię prostą. Ślady ugryzień mogą mieć różną wielkość, czas pozostawiania na skórze i powodować różne poziomy dolegliwości bólowych. Wrażliwość na ugryzienia pluskiew jest w dużym stopniu sprawą indywidualną. Z tego powodu zdiagnozowanie ugryzień pluskiew może nastręczać spore trudności, a od pogryzienia do zdiagnozowania przyczyn powstałych uszkodzeń skóry może minąć wiele czasu.

Wytrzymałość pluskiew na zwalczanie

O niektórych ludziach mówi się, że są twardzi, ale w porównaniu z niektórymi gatunkami owadów nawet najwięksi ludzcy twardziele okazują się słabeuszami. Jednym z takich gatunków są pluskwy. Po powstaniu warszawskiej w Warszawie panował głód, pożary oraz mróz, ale nie zniszczyło to populacji pluskiew. Kiedy do tego miasta powrócili pierwsi mieszańcy szybko rozmnożyły się tam one. Z powodu wysokiej wytrzymałości pluskiew są one wyjątkowo trudne w zwalczaniu zwłaszcza jeśli jest ono przeprowadzane przez niewykwalifikowane osoby, a nie przez specjalizujące się w zwalczaniu tych zwierząt firmy. Dlatego zwalczanie pluskiew lub tępienie pluskiew powinno być przeprowadzane przez wyspecjalizowane firmy zajmujące się zwalczaniem pluskiew.

Pluskwa domowa zwalczanie

Pluskwy żywią się ludzką krwią w związku z czym każda pluskwa jest problemem dla człowieka, a każdy przypadek ataku pluskiew wiąże się z koniecznością szybkiego przeprowadzenia ich zwalczania. Niezwalczane pluskwy szybko zwiększają swoją liczebność a tym samym związane ze swoimi działaniami niedogodności. Przenoszą się również do kolejnych mieszkań lub domów. Zatrzymanie się rozwoju populacji pluskiew na skutek  braku pożywienia jest mało prawdopodobne ponieważ żywią się one ludzką krwią, a w mieszkaniach ludzi jest zwykle pod dostatkiem.

Chemiczne metody zwalczania pluskiew – jak zwalczyć pluskwy łóżkowe

Najczęściej stosowanymi metodami zwalczania pluskiew są metody chemiczne zwalczania pluskiew do których zaliczamy oprysk pluskiew, opylanie pluskiew środkami pylistymi, zamgławianie ULV pluskiew i odymianie pluskiew świecami dymnymi. Metody zwalczania pluskiew, które przedstawiliśmy szybko i skutecznie eliminują wszystkie pluskwy znajdujące się w danym miejscu. Wspomniane metody zwalczania pluskiew nie są dostępne dla osób prywatnych. Metody eliminowania pluskiew o których wspominaliśmy stosowane są jedynie przez wyspecjalizowane firmy DDD zajmujące się zwalczaniem pluskiew. To która z metod zwalczania pluskiew zostanie zastosowana w danym miejscu uzależnione jest od wielu czynników. Decyzje na temat tego którą ze wspomnianych metod tępienia pluskiew zastosować najlepiej powierzyć firmie DDD, która będzie zajmować się przeprowadzaniem  zabiegu mające go na celu zwalczanie pluskiew, tępienie pluskiew lub pozbycie się pluskiew. Jeśli więc pytacie jak się pozbyć pluskiew, jak zwalczyć pluskwy lub jak wytępić pluskwy to najlepsza i najprostsza odpowiedź na te pytania brzmi: należy zadzwonić po firmę DDD w której ofercie znajduje się zwalczanie pluskiew, tępienie pluskiew, niszczenie pluskiew lub pryskanie pluskiew. Zadzwonienie do firmy DDD to najlepszy sposób na pluskwy i metoda na pluskwy.

Fizyczne metody zwalczania pluskiew – jak zwalczyć pluskwy domowe

Alternatywą dla zwalczania chemicznego pluskiew jest zwalczanie pluskiew metodami fizycznymi polegającymi na przeprowadzaniu zabiegów takich jak wymrażanie pluskiew lub ogrzewanie pomieszczeń w których znajdują się pluskwy do wysokiej temperatury, wytrzepywanie pluskiew lub odkurzanie pluskiew mających na celu usuwanie pojedynczych osobników pluskiew. Metody fizyczne zwalczania pluskiew nie są szczególnie skuteczne jeśli chodzi o zwalczanie pluskiew, tępienie pluskiew, niszczenie pluskiew lub pozbycie się pluskiew.

Temperatura w której giną pluskwy jest bardzo wysoka w związku z tym bardzo trudne jest ogrzanie pomieszczeń do temperatur powodujących wyeliminowanie znajdujących się w nich pluskiew, wytępienie pluskiew lub zwalczenie pluskiew. Ponadto temperatura, która umożliwi niszczenie pluskiew, zwalczanie pluskiew lub tępienie pluskiew jest na tyle wysoka, że może ona być niebezpieczna dla znajdujących się w domu przedmiotów. Z tego powodu ten sposób na pluskwy jest rzadko stosowany.

Wytrzepywanie pluskiew i odkurzanie pluskiew zabija pojedyncze osobniki pluskiew, ale bardzo mało prawdopodobne jest aby działania te doprowadziły do śmierci wszystkich znajdujących się w danej populacji osobników pluskiew. W związku z tym nie jest to skuteczny sposób na zwalczanie pluskiew, wyeliminowanie pluskiew lub tępienie pluskiew. Pluskwy szybko się rozmnażają w związku z czym nawet po intensywnym wytrzepywaniu ich populacja szybko się odradza i konieczne jest ponowne przeprowadzenie działań mających na celu zwalczanie pluskiew, wyeliminowanie pluskiew lub niszczenie pluskiew.

 

 

 

Metoda żelowa na karaluchy w domu

Metoda żelowa na karaluchy w domu

Zwalczanie

Karaluch w domu – jak się pozbyć

Prusaki, karaluchy są dużym problemem w naszych domach, mieszkaniach i innych miejscach. Na szczęście są one problemem rozwiązywalnym. Jednym z rozwiązań problemu z tymi owadami jest stosowana również w celu zwalczania przybyszki amerykańskiej metoda żelowa. Metoda żelowa znana jest też jako metoda kremowa, metoda pokarmowa, zwalczanie karaluchów metodą żelową, zwalczanie karaluchów metodą kremową, zwalczanie karaluchów metodą pokarmową, zwalczanie prusaków metodą żelową, zwalczanie prusaków metodą kremową, zwalczanie prusaków metodą pokarmową, zwalczanie karaluchów żelem, zwalczanie prusaków żelem, zwalczanie mrówek żelem, zwalczanie karaluchów za pomocą żelu, żelowanie karaluchów lub żelowanie robactwa jak sama nazwa wskazuje polega na aplikacji środków owadobójczych w formie żelu. Żel ten zawiera w swoim składzie substancje wysokobiałkowe i feromony, które przyciągają zwalczane za pomocą tej trucizny szkodniki oraz truciznę zabijającą przyciągane robactwo.

Owady zwalczane metodą żelową

Metodą żelową najczęściej zwalczani są przedstawiciele karaczanów. Karaczany znane też jako hełmce są rzędem owadów z podgromady uskrzydlonych. Karaczany są najczęściej ciemno ubarwione. Głowa karaczanów jest niemal w całości ukryta pod szerokim, tarczowatym przedpleczem. Ich pokryte szczecinkami czułki są długie i wieloczłonowe. Przednia para skrzydeł karaczanów jest ciemniejsza i schitynizowana. Użyłkowanie skrzydeł karaczanów jest gęste i wyraźnie widoczne. Odnóża karaczanów są smukłe, długie i wyposażone w długie kolce dzięki czemu owady te zdolne są do szybkiego biegu. Odwłok karaczanów jest szeroki. Na jego końcu znajduje się para członowanych wyrostków odwłokowych. Karaczany to owady ciepłolubne w związku z tym najliczniej występują one w rejonach tropikalnych. Trzy spośród gatunków karaczanów występujących na terenie Polski to szkodniki. Są nimi karaczan prusak, karaczan wschodni i przybyszka amerykańska. Skuteczna metodą zwalczania wszystkich tych trzech gatunków karaczanów jest metoda żelowa.

Zalety metody żelowej

  • bardzo wysoka skuteczność,
  • bezpieczeństwo podczas wykonywania zabiegu,
  • brak brzydkich zapachów przy stosowaniu tej metody,
  • długie działanie zwalczające owady – nawet do 12 miesięcy,
  • brak konieczności wyprowadzi z domu na czas zabiegu i po nim,
  • ekologiczność żelu nie szkodząca mieszkańcom,
  • działa na owady odporne na innego typu zabiegi.

Masz problem z owadami w domu? Skontaktuj się z nami: tel. +48 505 177 654

Karaluchy

Owadami najczęściej zwalczanymi metodą żelową są karaluchy znane też jako karakony lub karaczany wschodnie. Karaluchy maja do 3 centymetrów długości. Mogą mieć ubarwienie od czerwonego do czarno-brązowego. Druga para skrzydeł karaluchów jest dobrze rozwinięta. Samice karaluchów składają w kokonach od 14 do 16 jaj. Rozwój karaluchów w temperaturze pokojowej trwa około 279 dni. Karaluchy są wszystkożerne. Jako jedne z niewielu zwierząt potrafią trawić keratynę będącą składnikiem białka włosa. Karaluchy przenoszą liczne choroby. Karaluchy żyją w grupach których członkowie rozpoznają się nawzajem dzięki specyficznemu zapachowi. Karaluchy chaotycznie podążają do miejsc, w których znajdują się już inne osobniki tych zwierząt. Karaluchy potrafią przeżyć nawet 7 dni bez wody i nawet 30 dni bez jedzenia. Dieta karaluchów jest bardzo zróżnicowana. W skład diety karaluchów wchodzą owoce, warzywa, ziemniaki, cukier, mąka, ludzki naskórek, kurz, kleje roślinne, alkohol i zwłoki innych karaluchów.

Przybyszka amerykańska

Przybyszka amerykańska znana też jako karaluch amerykański lub karaczan amerykański wywodzi się z Azji południowo-wschodniej skąd dzięki człowiekowi rozprzestrzeniła się na cały świat z wyjątkiem jak to zwykle bywa w przypadku owadów rejonów polarnych. Na szczęście na terenie Polski wciąż występuje ona rzadziej niż karaluchy i prusaki, co nie oznacza, że nie stanowi ona w naszym kraju problemu. Przybyszkę amerykańską można bardzo łatwo odróżnić od innych gatunków karaczanów osiąga ona bowiem bardzo duże rozmiary. Może mieć ona od 3 do nawet 5 centymetrów długości. Przybyszka amerykańska ma brązowe ciało wyposażone w długie skrzydła i czułki. W przeciwieństwie do prusaków potrafi ona latać. Początkowo przybyszka amerykańska zamieszkiwała w lasach tropikalnych południowej Azji. Obecnie występuje w ludzkich siedzibach na niemal całym świecie. Przybyszka Amerykańska żywi się resztkami żywności. Przybyszka amerykańska szczególnie upodobała sobie miejsca ciepłe i wilgotne. Samice  przybyszki amerykańskiej umieszczają swoje jaja w kokonach w miejscach, w których będą one bezpieczne. Najczęściej kokony te umieszczane są przez przybyszki amerykańskie w luźnej glebie, kawałkach drewna, miejscach po odpadkach i resztkach jedzenia, szczelinach w murach i zagłębieniach. Pojedyncza samica przybyszki amerykańskiej w trakcie trwającego około 2 lat życia może wytworzyć 70 takich wypełnionych jajami kokonów spośród których w każdym znajduje się do 16 larw przybyszki amerykańskiej. Długość cyklu rozwojowego przybyszki amerykańskiej uzależniona jest od temperatury w której on przebiega. Przy temperaturze wynoszącej 27-28°C cykl rozwojowy przybyszki amerykańskiej trwa od 6 do 9 miesięcy. W niższych temperaturach cykl rozwojowy przybyszki amerykańskiej wydłuża się do nawet 4 lat. Przybyszka amerykańska cechuje się dość wysoką wrażliwością na działanie wysokich lub niskich temperatur, co nie powinno dziwić zważywszy na fakt, że wywodzi się ona z terenów charakteryzujących się niskimi wahaniami temperatur. Przy temperaturze powietrza niższej od 5°C lub wyższej niż 45°C następuje ustanie procesów życiowych przybyszki amerykańskiej.

Do mieszkań przybyszka amerykańska przyciągana jest przede wszystkim przez wysoką temperaturę i żywność. Do domów dostaje się przez otwarte okna i nieszczelności w murach. Ze względu na wysokie wymagania dotyczące temperatury przybyszka amerykańska rzadko występuje na zewnątrz budynków. Przybyszka amerykańska szczególnie często występuje w miejscach zanieczyszczonych ściekami, śmieciami i kałem. Z tego względu przybyszka roznosi liczne wirusy, bakterie i glisty którymi zanieczyszcza żywność w kuchniach sprawiając, że jego spożywanie wiąże się z ryzykiem dla osób je konsumujących. Przybyszka amerykańska zanieczyszcza produkty suche takie jak ryż, mąka, karma dla psów i kotów, owoce i warzywa.

Jak wygląda Karaczan prusak?

Karaczan prusak znany tez jako francuz lub karakon to kolejny przedstawiciel karaczanów o mylącej nazwie. Krajem jego pochodzenia nie są bowiem Niemcy lecz Azja. Samce prusaka są brunatnożółte z wyjątkiem jaśniejszych nóżek i czułków. Samice prusaków są ciemniejsze od samców. Na głowie karaczana prusaka znajdują się długie, cienkie i biczykowate czułki. Stopy prusaków uzbrojone są w pazurki i przylgi umożliwiające im poruszanie się po pionowych, płaskich powierzchniach. Mimo dobrze wykształconych skrzydeł prusaki nie latają. Swoich skrzydeł używają jedynie jako spadochronu lub do szybowania. Silne spłaszczenie larw karaczana prusaka ułatwia im przechodzenie przez szczeliny oraz bytowanie w miejscach trudno dostępnych. Karaczany prusaki często występują w grupach. Najczęściej spotykane są one w pomieszczeniach wyposażonych w centralne ogrzewanie.

Samice karaczana prusaka w ciągu swojego życia składają od 4 do 8 kokonów. Z każdego kokonu wychodzi od 30 do 40 larw. Ze względu na pochodzenie z terenów o wysokich temperaturach karaczan prusak jest wrażliwy na niskie temperatury stąd wykazuje on silne preferencje do dobrze ogrzewanych budynków i pomieszczeń takich jak zakłady gastronomiczne, piekarnie, szpitale, szatnie i magazyny. Do jego ulubionych pokarmów należą ziemniaki, mąka, pieczywo, owoce i marchewki. Karaczan prusak preferuje pokarmy o wysokiej zawartości wody. Karaczany prusaki najliczniej występują w  kuchniach i łazienkach w których to mają one łatwy dostęp do wody i pokarmu. Karaczany prusaki większość czasu spędzają w swoich kryjówkach. Opuszczają je jedynie w poszukiwaniu wody i pokarmu. Kryjówki prusaków najczęściej znajdują się za szafami, boazerią , zlewozmywakami i listwami podłogowymi, pod kuchenkami i lodówkami i w szczelinach ścian. Prusaki przenoszą liczne choroby i zanieczyszczają produkty spożywcze powodując ich gnicie i psucie.

Zalety żelowej metoda zwalczania karaluchów ?

Metoda żelowa cechuje się dużą skutecznością, wysokim stopniem bezpieczeństwa i długotrwałym działaniem. Dużą zaletą tej metody jest też wysoka dyskrecja. Skutecznie zwalcza wszystkie opisane gatunki karaczanów. W połączeniu z innymi metodami może być ona stosowana w celu zwalczania mrówek w tym miedzy innymi mrówek faraona.

Gdzie stosowane jest zwalczanie karaluchów metodą żelową ?

Ze względu na nietoksyczność, bezpieczeństwo, skuteczność oraz brak konieczności opuszczania budynku i przerywania pracy metody żelowe zwalczania karaluchów i prusaków szczególnie często stosowane są w szkołach, szpitalach, żłobkach, biurach, hotelach, restauracjach, schroniskach dla zwierząt i mieszkaniach. Jeśli zatem naszym celem jest zwalczanie karaluchów w szkołach, zwalczanie karaluchów w szpitalach, zwalczanie karaluchów w żłobkach, zwalczanie karaluchów w biurach, zwalczanie karaluchów w hotelach, zwalczanie karaluchów w schroniskach dla zwierząt, zwalczanie karaluchów w mieszkaniach, zwalczanie prusaków w szkołach, zwalczanie prusaków w szpitalach, zwalczanie prusaków w żłobkach, zwalczanie prusaków w biurach, zwalczanie prusaków w hotelach, zwalczanie prusaków w schroniskach dla zwierząt lub zwalczanie prusakach w mieszkaniach to metoda żelowa zwalczania karaczanów będzie najlepszym wyborem. Metoda ta może być również stosowna jeśli naszym celem jest zwalczanie mrówek w szpitalach, zwalczanie mrówek w żłobkach, zwalczanie mrówek w biurach, zwalczanie mrówek w hotelach, zwalczanie mrówek w schroniskach dla zwierząt lub zwalczanie mrówek w mieszkaniach.

Przygotowania do żelowania karaluchów i prusaków

Zwalczanie owadów poprzez żelowanie nie wymaga podejmowania żadnych przygotowań. Nie ma konieczności wietrzenia ani opuszczania pomieszczeń w których będzie ono przeprowadzane. Z tego powodu metoda żelowa to dobry sposób na zwalczanie karaczanów w szpitalach, zwalczanie karaczanów w żłobkach, zwalczanie karaczanów w biurach, zwalczanie karaczanów w hotelach, zwalczanie karaczanów w schroniskach dla zwierząt, zwalczanie karaczanów w mieszkaniach, zwalczanie karaczanów w domach.

Jak przebiega zwalczanie owadów metodą żelową ?

Zapewne zastanawiacie się jak przebiega zwalczanie karaluchów metodą żelową, zwalczanie prusaków metodą żelową lub zwalczanie przybyszki amerykańskiej metodą żelową. Podczas stosowania metody żelowej preparat żelowy najczęściej aplikowany jest za pomocą pistoletu. Za jego pomocą na powierzchniach pozostawiane są niewielkich rozmiarów kropki. Na 1 metr kwadratowy dezynsekowanej powierzchni nanoszonych jest od 1 do 3 tego typu punktów. Ilość nanoszonych punktów uzależniona jest od szacowanej liczebności owadów w poddawanym dezynsekcji miejscu. O tym w których miejscach powinien zostać umieszczony żel decyduje technik DDD na podstawie własnego doświadczenia i informacji na temat występowania owadów w danym miejscu przekazanych mu przez klienta. Miejscami w których używany podczas dezynsekcji metodą żelową żel umieszczany jest najczęściej są miejsca pod i za szafkami, prowadnice szuflad, listwy przypodłogowe, rury, wentylacje w tym również wentylacje urządzeń elektrycznych oraz różnego rodzaju szczeliny i zakamarki.

Karaluchy i prusaki potrzebują białka, a żel zawiera je w dużych ilościach. Czyni to wspomniany żel wysoce atrakcyjnym dla tych szkodników. Karaczany giną w ciągu kilku godzin od zjedzenia żelu. Śmierć karaluchów najczęściej następuje w ich gniazdach. Zabite przez żel karaluchy często zjadane są przez kolejne karaluchy, które same również giną. Żel zazwyczaj zabija wszystkie występujące w dezynsekowanym miejscu karaczany w ciągu kilku-kilkunastu dni.

Preparaty żelowe

Preparaty żelowe podobnie zresztą jak preparaty opryskowe nie działają na złożone kokony. Karaczany znajdujące się wewnątrz kokonów nie odżywiają się ani żelem, ani martwymi karaczanami ani odchodami innych karaczanów w związku z czym nie ma sposobu aby trujący żel mógł się przedostać do wnętrza ich ciał. Dopiero po opuszczeniu kokonów mogą one zjeść trujący żel i dołączyć do swoich martwych kolegów. Z tego powodu niewielkie, młode karaczany mogą pojawiać się nawet przez miesiąc lub dwa po zakończeniu zabiegu dezynsekcji metodą żelową.

Metoda żelowa a oprysk na karaluchy

Porównując dezynsekcje za pomocą żelu znaną też jako dezynsekcja żelowa, żelowanie lub dezynsekcja żelem i dezynsekcje metodą opryskową łatwo zauważyć, że zastosowanie metody żelowej zwalczania owadów jest dużo lepszym rozwiązaniem. W przypadku wyboru metody opryskowej zwalczania owadów aktywność środka zwalczającego insekty utrzymuje się przez okres od 2 do 4 tygodni podczas gdy w przypadku wyboru metody żelowej zwalczania owadów insektobójcze właściwości utrzymują się przez znacząco dłuższy okres czasu bo przez około 12 miesięcy, a nawet dłużej. Nie oznacza to jednak, że metoda żelowa zwalczania owadów zawsze będzie lepszym wyborem od metody opryskowej zwalczania insektów. W przypadku dużych, otwartych powierzchni takich jak hale, magazyny, domy wolnostojące lepszą metodą zwalczania owadów może być oprysk. Oprysk sprawdza się zwłaszcza w przypadku tych spośród wymienionych przed chwilą obiektów w przypadku których ryzyko ponownego najścia owadów z zewnątrz w krótkim okresie czasu oceniane jest jako niewielkie. Podejmując decyzje którą metodę zwalczania owadów wybrać warto wziąć pod uwagę opinię firmy DDD na temat tego, jaki zabieg będzie najbardziej odpowiedni w danym miejscu.

Dlaczego karaluchy przenoszą się do nowych mieszkań?

Prusaki i karaluchy najczęściej przenoszą się do nowych mieszkań kiedy w tych w których są obecnie zaczyna brakować im pokarmu lub wody. Ponieważ za równo karaluchy jak i prusaki rozmnażają się dość szybko zawsze w pewnym momencie do tego dojdzie chyba że wcześniej zostaną przeprowadzone zabiegi mające na celu ich zwalczanie. Karaluchy mogą też opuścić mieszkania pod wpływem hałasu lub światła. Dzieje się tak między innymi wtedy, kiedy w mieszkaniu przeprowadzany jest remont. Karaluchy mogą też przenosić się do innych mieszkań jeśli w mieszkaniu w którym obecnie przebywają przeprowadzana jest dezynsekcja. Prusaki takie można rozpoznać po tym, że są ospałe i podtrute na skutek działania trucizny użytej podczas dezynsekcji.

Jak karaluchy trafiają do nowych mieszkań ?

W pierwszej kolejności na poszukiwanie nowych terenów udają się karaczany zwiadowcy. Poszukują oni spokojnych, ciepłych i ciemnych miejsc umożliwiających dostęp do wody i pożywienia. Karaluchy i prusaki nie przyjdą do mieszkania jeśli nie znajdą w nim pożywienia, ale też nie przyjdą do mieszania jeśli nie będą miały jak do niego wejść. Karaluchy i prusaki najczęściej przedostają się do wnętrz mieszkań poprzez kratki wentylacyjne. Kolejnymi drogami, którymi karaluchy i prusaki przedostają się do wnętrz mieszkań (w kolejności od tych, którymi dostają się do wnętrz mieszkań najczęściej do tych, którymi dostają się do wnętrz mieszkań najrzadziej) są: piony rur, otwory w ścianach budynku, nieszczelne drzwi, klatki schodowe i wnętrza rur.

Mól ziarniak

Mól ziarniak

Zwalczanie

Czym jest mól ziarniak ?

Mól ziarniak (Nemapogon granella) to owad z rodziny molowatych (Tineidae).

Czym są molowate ?

Molowate to licząca około 3000 gatunków rodzina motyli której przedstawiciele występują na całym świecie. Postaci dorosłe molowatych mają gęsto owłosione, smukłe ciało. Mogą mieć one barwę od białej poprzez żółtą aż po szarobrunatną. Rozpiętość skrzydeł molowatych wynosi od 12 do 25 mm. Larwy molowatych żyją w rurkowatych osłonkach, składających się z wydzielin gruczołów przędnych i resztek pożywienia. Pokarmem molowatych są nasiona, grzyby i tkaniny. Wielu spośród przedstawicieli molowatych wyrządza poważne szkody w gospodarce człowieka.

Morfologia mola ziarniaka – jak wygląda mól ziarniak

Mól ziarniak ma od 3 do 8 mm długości. Tułów i odwłok mola ziarniaka są białe. Przednie skrzydła mola ziarniaka są szarawe lub żółtawe z ciemniejszymi plamkami i cętkami. Na obrzeżach przednich skrzydeł znajduje się nieco jaśniejsza frędzla. Druga para skrzydeł jest całkowicie szara, węższa i zaostrzona na końcach. Rozpiętość skrzydeł mola ziarniaka wynosi od 10 do 14 milimetrów. Złożone skrzydła owijają cały odwłok. Tylna część odwłoka wystaje do góry. Ciało mola ziarniaka cechuje się intensywnym owłosieniem.

Zniszczenia powodowane przez mola ziarniaka

Larwy mola ziarniaka żerują na drewnie, nasionach traw, orzechach, roślinach strączkowych, serach, suszonych grzybach i suszonych owocach. Gąsieniczki nadgryzają ziarno lub wgryzają się do jego wnętrza. Larwy odżywiają się bogatym w składniki pokarmowe bielmem ziarna Żerowanie najczęściej odbywa się w zewnętrznej warstwie pryzmy zboża. Larwy powodują znaczne zniszczenia produktów na których żerują.

Występowanie mola ziarniaka

Mól ziarniak występuje w wielu rejonach świata znajdujących się w strefie klimatu umiarkowanego w tym między innymi w Europie, Ameryce Północnej i w Argentynie.

Rozwój mola ziarniaka

Osobniki dorosłe mola ziarniaka nie odżywiają się. Latają głównie w nocy. Za dnia kryją się w zacienionych miejscach.

Samice mola ziarniaka składają do 100 jajeczek. Jaja składane przez samice mola ziarniaka są owalne i żółtawe. Składane są one kupkami między ziarnem lub na mące. Składanie jaj odbywa się w maja lub w czerwcu. Gąsieniczki wylegają się z jaj po upływie kilkunastu dni od ich złożenia.

Gąsienice mola ziarniaka dorastają do 10 milimetrów długości. Są barwy żółtawo-białej. Ich głowa jest ciemniejsza od reszty ciała. Ciało larw pokryte jest rzadkimi, krótkimi włosami. Gąsienice mają osiem nóg. Stadium gąsienicy trwa około osiem miesięcy. Aby przejść pełen cykl rozwojowy pełnego larwy muszą przebywać przez pewien czas w ujemnych temperaturach. Jeśli spędzą zimę w temperaturze pokojowej nie zakończą swojego rozwoju. Jeśli larwy przebywają w pomieszczeniach nieogrzewanych pierwsze ich pokolenie pojawia się w kwietniu lub w maju, a drugie w sierpniu lub we wrześniu. Oznakami obecności larw są pajęczynki łączące nasiona. Pod koniec swojego rozwoju larwy wędrują na ścianę i tworzą kokon w wygryzionym przez siebie zagłębieniu lub w szczelinie. W kokonie tym odbywa się ich przepoczwarzenie.

W Polsce rozwija się jedno pokolenie mola ziarniaka w ciągu roku. Larwy zimują wewnątrz kokonów i przepoczwarzają się wiosną. W krajach o cieplejszym klimacie mogą rozwijać się dwa pokolenia lub nawet trzy pokolenia tego owada w ciągu roku.

Rozwój mola ziarniaka może przebiegać przy wilgotności wynoszącej od 65 % do 95 % i temperaturze wynoszącej od 7 do 27ºC.

Optymalne warunki rozwoju mola ziarniaka to wilgotność wynosząca 90 % i temperatura wynosząca 25ºC. W takich warunkach rozwój tego owada trwa 70 dni.

Inne nazwy mola ziarniaka

Powszechność występowania, rozprzestrzenienie w wielu rejonach świata oraz silna synatropijność mola ziarniaka sprawiły, ze gatunek ten opisywany był wielokrotnie pod wieloma nazwami naukowymi. Istniejące nazwy łacińskie mola ziarniaka to: Nemapogon granellus,  Nemapogon fenestrella, Phalaena domesticella, Phalaena fenestrella, Tinea costotristrigella, Tinea fuscicomella, Tinea fuscomaculella, Tinea granella,  Tinea mancuniella, Tinea marmorella, Tinea nebulosella, Tinea nigra, Tinea nigroatomella i Tinea tesserella.