Dezynfekcja kurnika metodą ozonowania

W hodowli kur bardzo ważne jest utrzymywanie kurników we właściwym stanie higienicznym. W tym celu konieczne jest regularne przeprowadzanie ich czyszczenia, dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji. Dezynsekcją nazywamy działania mające na celu zwalczanie owadów, a deratyzacją działania mające na celu zwalczanie gryzoni. Dezynfekcja to zwalczanie mikroorganizmów w tym między innymi wirusów i bakterii.

Dezynfekcja kurnika

Dezynfekcja kurników jest niezbędnym elementem działań przeprowadzanych w celu zapobiegania wystąpieniu chorób wśród hodowanego w nich drobiu. Dezynfekcja kurnika nie likwiduje całkowicie znajdujących się na jego terenie drobnoustrojów, lecz prowadzi do znacznego zmniejszenia ich liczebności aż do poziomu przy którym nie stanowią one zagrożenia sanitarnego. Jednym z nieodzownych elementów dezynfekcji kurnika jest ozonowanie kurnika. Ozonowanie kurnika jest jednym z szeregu działań podejmowanych pomiędzy odtransportowaniem ptaków z kurnika, a wstawieniem nowych w celu przygotowania kurnika do odchowu kolejnej partii drobiu.

Konieczność przeprowadzenia działań takich jak czyszczenie kurnika, dezynsekcja kurnika i dezynfekcja kurnika pojawia się po każdym cyklu produkcyjnym w hodowli drobiu.

Przed przeprowadzeniem dezynfekcji kurnika zazwyczaj przeprowadzana jest dezynsekcja kurnika czyli zwalczanie owadów znajdujących się na terenie kurnika. Przed dezynfekcją kurnika obiekt jest też gruntownie sprzątany. Sprzątanie to polega przede wszystkim na usuwaniu z obiektu resztek paszy, ściółki, kurzu, pajęczyn oraz innych znajdujących się na terenie kurnika zanieczyszczeń. Oczyszczana jest też sieć, która dostarcza wodę pitną dla drobiu. Następnie następuje mycie kurnika oraz dezynfekcja kurnika na mokro obejmująca znajdujące się w danym kurniku urządzenia oraz wszystkie powierzchnie pomieszczeń czyli sufity, ściany i podłogi. Ruchome części urządzeń takie jak na przykład linie i automaty paszowe należy zdemontować i czyścić oddzielnie. Dla efektywności mycia kurnika duże znaczenie ma zastosowanie odpowiednich preparatów odtłuszczających i zmniejszających napięcie powierzchniowe.

Już podczas wymienionych działań usuwanych jest około 4/5 znajdujących się na terenie kurnika patogenów. Po wyschnięciu mytego obiektu przeprowadzana jest jego dezynfekcja kurnika za pomocą środków chemicznych podczas której liczebność mikroorganizmów na terenie kurnika ulega dalszej redukcji.

Ozonowanie kurnika

Kolejnym etapem jest ozonowanie kurnika podczas którego następuje dalsza redukcja liczebności drobnoustrojów. Przed ozonowaniem kurniki są przewietrzane, a następnie uszczelniane, co utrudnia ozonowi powstającemu podczas ozonowania wydostawanie się na zewnątrz kurnika.

Niszczenie patogenów podczas ozonowania kurnika następuje na skutek utleniania ich ścian komórkowych przez ozon. Podczas tego procesu ozon rozpada się tworząc zwykły tlen.

Ozon stosowany podczas ozonowania kurnika produkowany jest za pomocą generatorów ozonu. Wytwarzają go one z tlenu znajdującego się w powietrzu.

Jeśli stężenie ozonu podczas zabiegu ozonowania kurnika będzie szczególnie duże może on również eliminować żyjące w kurnikach organizmy wielokomórkowe takie jak na przykład ptaszyniec kurzy, roztocza, pleśniakowiec lśniący i karaczany.

Czas ozonowania kurnika uzależniony jest od wielkości ozonowanego kurnika, wydajności generatorów ozonu używanych podczas ozonowania kurnika i ich ilości. Zazwyczaj ozonowanie kurnika trwa kilka godzin.

Po przeprowadzeniu zabiegu jakim jest ozonowanie kurnika należy przewietrzyć kurnik w którym odbywało się ozonowanie kurnika. Jeśli kurnik w którym przeprowadzono ozonowanie kurnika nie będzie wykorzystywany natychmiast po przeprowadzeniu tego zabiegu wietrzenie kurnika w którym przeprowadzono ozonowanie kurnika nie jest konieczne.

Obok dezynfekcji kurnika ozonowanie kurnika usuwa również pozostałości chemiczne innych, wcześniej przeprowadzonych zabiegów.

Czym jest ozon ?

Ozonowanie kurnika przeprowadzane jest za pomocą ozonu. Przyjrzyjmy się bliżej temu, czym jest ozon. Ozon znany również jako tritlen to niebieski gaz będący jedną z form tlenu. Ma on specyficzną, ostrą woń. W warunkach naturalnych ozon powstaje podczas burzy oraz na skutek oddziaływania promieniowania ultrafioletowego. Po burzy często czujemy świeży, wiosenny zapach, za który odpowiada właśnie ozon. Podczas ozonowania kurnika nie należy zapominać jednak o tym, że utrzymujący się po zabiegach ozonowania zapach nie świadczy o tym, że gaz ten nadal obecny jest w miejscu w którym odbywało  się ozonowanie.

Stosowanie ozonu jako środka dezynfekcyjnego znacząco ułatwia fakt, że gęstość  tego gazu jest dwukrotnie wyższa od gęstości powietrza w związku z czym nie ucieka on w górę podczas zabiegu. Bardzo dobrze bo blisko dziesięciokrotnie lepiej niż jest to w przypadku standardowych odmian tlenu rozpuszcza się on w wodzie. Ozon jest bardzo nietrwały. Jego okres połowicznego rozpadu czyli czas po którym rozpada się połowa cząsteczek ozonu wynosi od 20 do 30 minut w powietrzu i od 1 do 10 minut w wodzie.

Ozon to najsilniejszy spośród utleniaczy. Zwalcza on wszelkiego rodzaju mikroorganizmy w tym bakterie i ich zarodniki przetrwalnikowe, grzyby i ich zarodniki, wirusy i pierwotniaki. W wyjątkowo dużych stężeniach może on być niebezpieczny również dla ludzi.

Spośród stosowanych środków dezynfekcyjnych ozon jest jednym z najbardziej skutecznych.

Podstawową obok wysokiej skuteczności zaletą ozonu jako czynnika dezynfekcyjnego jest jego nietrwałość. Ozon szybko rozpada się tworząc tlen. Oznacza to, że używając do dezynfekcji ozonu mamy pewność, że po zabiegu przeprowadzonym tą metodą nie pozostaną żadne szkodliwe substancje, które mogłyby zagrozić kurom które będą hodowane w kurniku w którym przeprowadzone zostało ozonowanie. Nietrwałość ozonu sprawia, że w przeciwieństwie do innych substancji jego użycie nie wiąże się z długotrwałym utrzymywaniem się zapachu substancji używanej do dezynfekcji.

Wbrew pozorom użycie ozonu do dezynfekcji nie jest praktyką nową. Po raz pierwszy użyty został on w tym celu, a konkretnie do dezynfekcji wody już niedługo po jego odkryciu pod koniec XIX wieku.

Inne miejsca w których przeprowadzane jest ozonowanie

Kurniki nie są jedynymi miejscami w których stosowane jest ozonowanie.

Ozon jest szeroko stosowany w celu usuwania nieprzyjemnych zapachów, alergenów i roztoczy. Zwalcza on miedzy innymi bakterie takie jak Salmonella, E. Coli, Cryptosporidium i Clostridium.

Ozonowanie przeprowadzane jest również w przetwórstwie mięsa, ryb, warzyw i owoców. Przeprowadzane są też zabiegi takie jak ozonowanie chlewni lub ozonowanie obór.

Ozonowanie często stosowane jest również w domach, mieszkaniach i samochodach w których służy ono do przede wszystkim do zwalczania nieprzyjemnych zapachów takich jak na przykład zapach papierosów, który wnika w meble i tkaniny znajdujące się w miejscach w których często są one palone, a także zapach spalenizny występujące w miejscach w których doszło do pożaru.

Ozonowanie stosowane jest również w celu dezynfekcji sal zabiegowych i operacyjnych znajdujących się w placówkach medycznych takich jak szpitale, poczekalnie i przychodnie.

 

 

 

Monitoring owadów

monitoring szkodników

Czym jest monitoring aktywności owadów?

Monitoring aktywności owadów to regularne wykonywanie zaplanowanych obserwacji i pomiarów aktywności owadów.

W jakim celu przeprowadzany jest monitoring aktywności owadów?

Monitoring aktywności owadów znany też jako monitoring sanitarny pozwala na uzyskanie szeregu istotnych informacji. Dzięki właściwie przeprowadzonemu monitoringowi owadów można uzyskać informacje na temat:

Liczebności owadów

Miejsc występowania owadów

Gatunków owadów występujących w danym miejscu

Uzyskiwane podczas monitoringu owadów informacje używane są do oceny skuteczności przeprowadzonych w przeszłości działań mających na celu wyeliminowanie obecności owadów lub zmniejszenie ich liczebności oraz do planowania przyszłych działań mających na celu wyeliminowanie owadów z danego miejsca lub zmniejszenie ich liczebności. Wczesne wykrycie obecności niepożądanych owadów pozwala na odpowiednie szybkie podjecie działań mających na celu ich wytępienie lub przynajmniej ograniczenie ich liczebności. Szybkie wytępienie szkodników pozwala na uniknięcie szkodliwych skutków związanych z ich obecnością takich jak między innymi zmniejszenie ilości żywności na skutek jej zjedzenia przez owady i zmniejszenie jakości pozostałej żywności na skutek jej zanieczyszczenia przez odchody owadów i ich wylinki. Monitoring owadów powinien być przeprowadzany przynajmniej raz w miesiącu. Monitoring poziomu aktywności owadów powinien być prowadzony systematycznie bez względu na wynik. Niedopuszczalnym jest zaprzestanie prowadzenia monitoringu poziomu aktywności owadów ze względu na brak owadów. Uzyskane w trakcie monitoringu aktywności owadów informacje zapisywane są na karcie kontroli obecności szkodników.

W jakich miejscach przeprowadzany jest monitoring aktywności owadów?

Monitoring owadów powinien być stale przeprowadzany w miejscach zajmujących się przetwarzaniem, magazynowaniem lub handlem żywnością takich jak rzeźnie, masarnie, piekarnie, zakłady przetwórstwa spożywczego, magazyny żywności w tym również magazyny zbożowe, sklepy spożywcze, hurtownie spożywcze, bary restauracje i inne.

Jakie są metody monitoringu owadów?

Istnieje wiele metod monitoringu owadów. Zaliczamy do nich:

Wywiady przeprowadzane wśród pracowników danego zakładu

Inspekcje wizualne dotyczące powierzchni przechowywanych lub przetwarzanych produktów

Pobieranie próbek surowców i produktów

Przegląd urządzeń przeznaczonych do monitorowania aktywności owadów

Szczególnie duże znaczenie ma przegląd urządzeń przeznaczonych do monitorowania poziomu aktywności owadów dlatego metodę tą omówimy szerzej w następnej części artykułu. Do monitoringu różnych grup owadów używa się odmiennych urządzeń do monitorowania poziomu aktywności owadów. Do monitorowania poziomu aktywności owadów biegających używa się pułapek lepowych, monitorowanie poziomu aktywności owadów latających odbywa się przy pomocy lamp owadobójczych, a monitorowanie poziomu aktywności owadów magazynowych odbywa się przy pomocy pułapek feromonowych lub pułapek z atraktantami.

Pułapki z wkładkami lepowymi

Monitoring owadów biegających przeprowadzany jest poprzez ustawianie detektorów owadów wyposażonych w wkładki lepowe. Owady przyciągane są do pułapek lepowych przy pomocy feromonów i atraktantów zawartych w pastylkach lub w kleju. Detektory lepowe umieszczane są w pobliżu zlewów, toalet, umywalek, szafek pracowniczych oraz w pobliżu urządzeń kuchennych. Detektory z wkładkami lepowymi skutecznie monitorują aktywność karaluchów, rybików i prusaków. Wkłady lepowe umożliwiają nie tylko monitorowanie poziomu aktywności owadów, ale jednocześnie zwalczają te zwierzęta. Poniżej omówimy szerzej dwa rodzaje pułapek lepowych czyli pułapki feromonowe i pułapki z atraktantami.

Pułapki feromonowe

Pierwszym rodzajem pułapek lepowych który omówimy są pułapki feromonowe. Istnieje wiele rodzajów pułapek feromonowych różniących się między sobą kształtami i rozmiarami. Feromonami nazywamy wydzielane przez dany organizm substancje chemiczne na które inne osobniki tego samego gatunku reagują w określony sposób. Feromonami mogą być różnego rodzaju substancje w tym między innymi węglowodory, związki aromatyczne i alifatyczne kwasy karboksylowe i ich estry, ketokwasy, aldehydy, fenole i alkohole. Ze względu na funkcje wyróżniamy feromony znacznikowe, feromony alarmowe, feromony płciowe, feromony agregacyjne, feromony terytorialne i inne. Gruczoły wydzielające feromony najczęściej znajduj się w okolicy narządów płciowych owadów.

Feromony zwalczają owady na kilka sposobów. Mogą służyć do wyłapywania owadów, zabijania owadów lub do zakłócania komunikacji pomiędzy samcami a samicami owadów.

Pułapki feromonowe posiadają szereg zalet. Działają selektywnie zabijając tylko wybrany gatunek owada. Są bezpieczne dla środowiska, a owady nie potrafią uodparniać się na ich działanie. Pułapki feromonowe mogą być wykorzystywane zarówno do monitoringu owadów jak i do zwalczania owadów. Niestety pułapki feromonowe nie zabijają wszystkich osobników należących do danego gatunku owadów, a jedynie utrzymują ich liczebność na niskim poziomie.

Atraktanty

Pułapki atraktantowe wabią owady poprzez wydzielanie zapachu przypominającego pokarm. Są one skuteczną metodą monitoringu poziomu aktywności os i wywilżn. Jeśli monitorujemy aktywność os lub wywilżn przy pomocy pułapek atraktantowych powinniśmy umieścić pułapki atraktantowe z dala od konsumentów, a najlepiej na zewnątrz budynku. Pozwoli to na ograniczanie ilości a tym samym uciążliwości owadów przedostających się do wnętrza budynku.

Lampy owadobójcze

Monitoring owadów latających przeprowadzany jest przy pomocy lepowych i rażących lamp owadobójczych wydzielających niewidzialne dla ludzi, ale skutecznie przyciągające owady światło ultrafioletowe.

Lampy rażące wyposażone są w siatkę rażącą przez którą przebiega prąd o niskim natężeniu i wysokim napięciu. Owady, które dotkną siatki rażącej trafiają do rynienki. Lampy rażące są mniej popularne od lepowych ponieważ zanieczyszczają one powierzchnię wokół siebie drobnymi cząstkami owadów. Oprócz lamp rażących zasilanych z sieci elektrycznych istnieją też lampy rażące zasilane akumulatorowo. Tego typu lampy owadobójcze nie są jednak używane w monitoringu poziomu aktywności owadów w zakładach. Używane są one głównie w miejscach w których nie ma dostępu do prądu takich jak na przykład biwaki.

Lampy lepowe są najpopularniejszym rodzajem lamp owadobójczych. Owady łapane są w nich na kleistą powierzchnię. Tego typu lampy wymagają regularnego serwisowania. Skuteczność lamp lepowych skutecznie zwiększa użycie lepu nasączonego feromonami. Rozwiązanie to nie jest jednak standardem i stosowane jest jedynie w nielicznych modelach lamp lepowych.

Na rynku dostępnych jest wiele modeli za równo rażących jak i lepowych lamp owadobójczych. Obudowy lamp owadobójczych najczęściej wykonywane są z malowanej proszkowo stali, aluminium, nierdzewnej stali szlachetnej lub tworzyw sztucznych. Stale pojawiają się nowe modele lamp owadobójczych. Na rynku dostępne są modele przystosowane do działania w warunkach wysokiej wilgotności, przystosowane do wymiany lepów i świetlówek bez użycia narzędzi. Istnieją też modele lamp owadobójczych przy projektowaniu których duży nacisk położono na ich wygląd dzięki czemu dobrze nadają się one do stosowania w miejscach w których są one dobrze widoczne dla osób odwiedzających dane miejsce takich jak miejsca użyteczności publicznej, hotele i domy prywatne. Lampy owadobójcze mogą być podwieszane do sufitu, stawiane na podłożu lub montowane na ścianie.

Niezwykle ważne jest właściwe umiejscowienie lamp owadobójczych. Wybór odpowiednich miejsc umieszczenia lamp z pozoru wydaje się łatwy, ale wcale tak nie jest. Lampy owadobójcze powinny być umiejscowione w taki sposób aby wyłapywać owady zanim przedostaną się one do miejsc w których przechowywana jest żywność lub odciągać je od miejsc w których przechowywana jest żywność i klientów. Poznanie dróg którymi owady przedostają się do danego miejsca jest niezbędne do właściwego umiejscowienia lamp owadobójczych. Lampy nie powinny być umieszczone w miejscu w którym konkurowały by z światłem słonecznym lub ze sztucznym oświetleniem, naprzeciwko drzwi i okien, w miejscach w których występuje intensywny ruch powietrza, nad otwartymi produktami spożywczymi oraz na zewnątrz budynków. Wszystkie rodzaje lamp owadobójczych wymagają regularnych kontroli. Raz do roku należy wymieniać świetlówki w lampach owadobójczych. Lampy owadobójcze powinny działać bez przerwy przez całą dobę przez wszystkie dni w roku. Monitoring i zwalczanie owadów latających za pomocą lamp owadobójczych lepowych i rażących jest na chwilę obecną najbardziej efektywną metodą w pomieszczeniach, ponieważ wszystkie owady latające wabi promieniowanie UV. Stosowanie lamp owadobójczych pozwala w znacznym stopniu ograniczyć przeprowadzanie zabiegów chemicznych, przez co nie ma konieczności zamykania obiektu w którym stosowane są tego typu lampy na czas dezynsekcji oraz nie wymaga dodatkowego nakładu pracy jakim jest zmywanie powierzchni ścian, podłóg oraz urządzeń kuchennych i magazynowych.

Przykłady błędnego monitoringu poziomu aktywności owadów

Urządzenia do monitorowania aktywności owadów zazwyczaj rozkładane są przez pracowników firm DDD. Osoby pracujące w miejscach w których przeprowadzany jest monitoring aktywności owadów nie powinni ich przemieszczać, dotykać, zalewać wodą, ani usuwać znajdujących się na nich oznaczeń. Prawidłowe przeprowadzenie monitoringu aktywności owadów nie jest zadaniem łatwym dlatego tak samo jak zwalczanie szkodników zadanie te powinno zostać powierzone specjalistycznej firmie z branży DDD. Aby pokazać jak trudne jest to zadanie posłużymy się przykładem monitorowania obecności moli spożywczych przy pomocy pułapek feromonowych. Załóżmy że pułapki feromonowe nie wykazały obecności moli spożywczych lub wykazały że jest ich mniej niż było. Może to oznaczać, że moli jest mniej, a przeprowadzone zabiegi zwalczania szkodników były skuteczne, ale może to też oznaczać że:

Pułapka feromonowi została zanieczyszczona substancjami o silnym zapachu niwelującymi działanie feromonów (pestycydy, tytoń, woda kolońska)

Dyspenser i powierzchnia lepowa pułapki feromonowej pokryte zostały kurzem

Dyspenser feromonów nie został umieszczony w pułapce feromonowej

Populacja moli spożywczych występująca w danym miejscu jest w stadium larwalnym

Pułapka feromonowa jest stara w związku z czym jej skuteczność zmniejszyła się lub stała się ona całkowicie nieskuteczna

Cele monitorowania poziomu aktywności szkodników

Właściwie przeprowadzony program ochrony przed szkodnikami pozwala na uzyskanie danych niezbędnych do podjęcia odpowiednich działań korygujących w ramach programu ochrony przed szkodnikami takich jak między innymi zwiększenie owadoszczelności danego budynku poprzez założenie barier blokujących owadom dostęp do wnętrza budynku takich jak miedzy innymi siatki na okna, częste usuwanie odpadów poprodukcyjnych, odpowiednie zabezpieczenie powstających odpadów przed owadami i zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania żywności.

Monitoring poziomu aktywności szkodników jako element IPM, GHP i HACCP

Właściwy monitoring poziomu aktywności szkodników jest podstawą IPM czyli zintegrowanych metod ochrony przed szkodnikami. IPM (Integrated Pest Menagement) polega na wykorzystaniu wszystkich dostępnych sposobów i metod zwalczania szkodników. Według definicji opracowanej przez FAO Integrowana ochrona przed szkodnikami (IPM) oznacza

  • Staranne rozważenie wszystkich dostępnych technik kontroli szkodników
  • włączenie odpowiednich środków, które hamują rozwój populacji szkodników i utrzymują środki ochrony roślin i inne interwencje na uzasadnionych ekonomicznie poziomach, oraz zmniejszają lub minimalizują ryzyko dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego.

IPM kładzie duży nacisk na uzyskanie zdrowych plonów przy minimalnych zakłóceniach funkcjonowania ekosystemu rolniczego i zachęca do korzystania z naturalnych mechanizmów kontroli szkodników. Integrowane metody ochrony przed szkodnikami są podstawa Dobrych praktyk higienicznych. Dobre praktyki higieniczne obok Dobrych praktyk produkcyjnych są procedurami mającymi na celu wyeliminowanie czynników świadczących o złym stanie sanitarnym co ma uniemożliwić powstanie zagrożenia dla wytwarzanych w danym zakładzie produktów. Wdrożenie w danym zakładzie dobrych praktyk higienicznych to pierwszy krok do wdrożenia w danym zakładzie systemu HACCP. Zgodnie z ustawą z dnia 8 stycznia 2010r o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywości i żywienia oraz niektórych innych ustaw do wdrożenia systemu HACCP zobowiązane są wszystkie zakłady zajmujące się produkcją żywności lub jej obrotem. HACCP to system mający na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności na wszystkich etapach produkcji i obrotu żywnością oraz określenie metod eliminacji lub ograniczania zagrożeń dla żywności

Skórek zbożowy

 

skorek-zbozowy zdjęcia

Skórek zbożowy (Trogoderma granarium)

Skórek zbożowy zamieszkuje tereny Afryki, południowej Azji, Europy, Ameryki Południowej, Ameryki Północnej a także Australię. Na terenie Polski nie jest często spotykany.

Ciało skórka jest owalne i nieco wypukłe o kolorze rdzawobrązowym. Długość jego ciała może osiągać od 1,5 do 3,0mm. Jego charakterystyczną cechą są bezapelacyjnie malutkie, żółte plamki na całym ciele. Głowa oraz przedplecze w stosunku do reszty ciała są znacznie ciemniejsze. Owad ten ma 11-członowe czułki. Buławki u samicy są 4-członowe, natomiast u samca 5-członowe.

Szkodnik z rodziny skórka zbożowego zasiedlają z reguły pomieszczenia zamknięte, rzadziej można spotkać na otwartej przestrzeni. Żerują na wszelkiego rodzaju zbożach (żyto, jęczmień itp.), ryżu, roślinach strączkowych, pomidorach, makaronach, orzechach serach a nawet suszonych owocach.

Podczas okresu lęgowego, samica składa jaja pojedynczo, bezpośrednio na pokarm. Maksymalnie składa ich około 12. Wilgotność powietrza dla tego gatunku nie odgrywa szczególnej roli. Temperatura optymalna dla rozwoju larw waha się na przestrzeni od 32°C do 35°C. Przy niższej temperaturze rozwój szkodnika diametralnie wydłuża się. W warunkach sprzyjających okres pełnego rozwoju larwy nie jest dłuższy niż 40 dni. Dodatkowo, larwy w przeciągu swojego życia linieją od 5 do 15 razy.

Rozwój Skórka Zbożowego

Skórek zbożowy zamieszkuje tereny Afryki, południowej Azji, Europy, Ameryki Południowej, Ameryki Północnej a także Australię. Na terenie Polski nie jest często spotykany.

Ciało skórka jest owalne i nieco wypukłe o kolorze rdzawobrązowym. Długość jego ciała może osiągać od 1,5 do 3,0mm. Jego charakterystyczną cechą są bezapelacyjnie malutkie, żółte plamki na całym ciele. Głowa oraz przedplecze w stosunku do reszty ciała są znacznie ciemniejsze. Owad ten ma 11-członowe czułki. Buławki u samicy są 4-członowe, natomiast u samca 5-członowe.

Szkodniki magazynowe

Szkodnik magazynowy z rodziny skórka zbożowego zasiedlają z reguły pomieszczenia zamknięte, rzadziej można spotkać na otwartej przestrzeni. Żerują na wszelkiego rodzaju zbożach (żyto, jęczmień itp.), ryżu, roślinach strączkowych, pomidorach, makaronach, orzechach serach a nawet suszonych owocach.

Podczas okresu lęgowego, samica składa jaja pojedynczo, bezpośrednio na pokarm. Maksymalnie składa ich około 12. Wilgotność powietrza dla tego gatunku nie odgrywa szczególnej roli. Temperatura optymalna dla rozwoju larw waha się na przestrzeni od 32°C do 35°C. Przy niższej temperaturze rozwój szkodnika diametralnie wydłuża się. W warunkach sprzyjających okres pełnego rozwoju larwy nie jest dłuższy niż 40 dni. Dodatkowo, larwy w przeciągu swojego życia linieją od 5 do 15 razy.

Kiedy warunki rozwojowe skórka zbożowego są niesprzyjające, może dojść do tzw. diapauzy, czyli wstrzymania procesów rozwojowych. Po pewnym okresie szkodniki powracają do normalnego trybu życia. Nie jest powiedziane, ile taki okres może trwać. Uwarunkowane jest to przede wszystkim od warunków klimatycznych oraz od gatunków owadów.
Samica, która przeszła diapauzę, w przyszłości jest w stanie złożyć więcej jaj niż ta, która procesu tego nie przeszła.

Choć skórek zbożowy nie występuje często w naszym kraju, może przynieść duże straty materialne zwłaszcza dla posiadaczy zbóż. Jest on określany jako jeden z najgroźniejszych szkodników magazynowych, ponieważ jego organizm jest odporny na bardzo niską temperaturę oraz czasowy brak pożywienia. Szkodnik ten znajduje się na liście kwarantannowej.

Kiedy warunki rozwojowe skórka zbożowego są niesprzyjające, może dojść do tzw. diapauzy, czyli wstrzymania procesów rozwojowych. Po pewnym okresie szkodniki powracają do normalnego trybu życia. Nie jest powiedziane, ile taki okres może trwać. Uwarunkowane jest to przede wszystkim od warunków klimatycznych oraz od gatunków owadów.
Samica, która przeszła diapauzę, w przyszłości jest w stanie złożyć więcej jaj niż ta, która procesu tego nie przeszła.

Choć skórek zbożowy nie występuje często w naszym kraju, może przynieść duże straty materialne zwłaszcza dla posiadaczy zbóż. Jest on określany jako jeden z najgroźniejszych szkodników magazynowych, ponieważ jego organizm jest odporny na bardzo niską temperaturę oraz czasowy brak pożywienia. Szkodnik ten znajduje się na liście kwarantannowej.

 

Pniakowiec Piłkorożny

Pniakowiec piłkorożny zdjęcie

Pniakowiec piłkorożny

(Calopus serraticornis)

Występowanie

Powszechny w zachodniej Syberii, Europie północnej i środkowej oraz w górach Europy południowej. W Polsce pospolity.

Żerowanie

Pniakowiec piłkorożny rozwija się w drewnie drzew liściastych i iglastych, w leżaninie i pniakach w lesie. Występuje również w słupach i zawilgoconych belkach dachowych.

Morfologia

Chrząszcz długości 18-20 mm. Barwa ciemnobrunatna. Czułki pikowane. Larwa biała długości do 42 mm.

Rozwój

Chrząszcze pniakowca piłkorożnego pojawiają się w połowie wiosny. Samice składają jaja w szparach w drewnie. Larwy tworzą owalne chodniki szerokie na 10 mm i zapełniają je mączką. Na końcach chodników tworzą owalne kolebki w których przepoczwarzają się. Kolebki te mają wymiary około 10 x 30 mm. Pniakowiec wypełnia oba końce kolebek długimi wiórami lub trocinami. Jesienią następuje wylęg pniakowca w kolebkach. Pniakowiec opuszcza swoja kolebkę przez otwór wylotowy o średnicy 4-8 mm. Co ciekawe nie dzieje się to jesienią, gdy następuje wylęg chrząszcza, ale dopiero wiosną następnego roku.

Zagrożenia

Pniakowiec uszkadza konstrukcje drewniane przez co skraca okres ich użytkowania.

Zapobieganie szkodom i zwalczanie

Zapobieganie ogranicza się do ochrony drewna przed zagrzybieniem i zawilgoceniem. Nie stosuje się zwalczania.

Wołek zbożowy

zwalczanie gazowanie wołka

Wołek zbożowy

(Sitophilus granarius, Sitophila granaria, Calandra granaria)

Wołek zbożowy to owad z rzędu chrząszczy. Jest najgroźniejszym szkodnikiem magazynowym ziarna zbóż.

Morfologia chrząszcza

Chrząszcze wołka zbożowego osiągają od 2 do 5 mm. Jego smukłe, wydłużone ciało w całości pokryte jest twardym, chitynowym, błyszczącym, brązowym lub czarnym pancerzykiem. Owad nie posiada skrzydeł błoniastych, a jedynie zrośnięte okrywy zewnętrzne, na których widoczne są podłużne rzędy drobniutkich rowków i zagłębień. Wołek zbożowy z powodu braku skrzydeł nie może latać, ale za to potrafi bardzo szybko biegać, wykorzystując do tego celu 3 pary długich, silnych, członowanych odnóży zakończonych giętkimi stopami. Ubarwienie chrząszczy wołka zbożowego zależy od ich wieku. Po wyjściu ze stadium poczwarki chrząszcze wołka zbożowego są koloru słomkowego. Potem barwa zmienia się na jasnobrązową lub czarną z lekkim połyskiem. Ciało wołka zbożowego jest smukłe. Głowa wyciągnięta jest w ryjek, który na przekroju poprzecznym jest okrągły. Czułki kolankowato zgięte, ich ostatni człon jest największy, pokryty na szczycie drobnymi włoskami czuciowym. Przedplecze wydłużone, pokryte drobnymi dołkami o kształcie elipsy. W każdym dołku umieszczona jest szczecinka. Na pokrywach dołki układają się w podłużne, wyraźne rzędy. Pokrywy są zrośnięte wzdłuż szwu. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony. Samice mają ryjek dłuższy i cieńszy niż samce. Jaja wołka zbożowego mają od 0,6 do 0,8 mm długości i od 0,2 do 0,3 mm szerokości. Są białe, lśniące, owalne i ścięte na jednym końcu. Beznogie, białe, łukowato zgięte larwy dorastają do 2,5 mm długości. Poczwarka typu wolnego, zawsze spoczywa wewnątrz ziarna.

Występowanie wołka zbożowego

Wołek zbożowy jest bardzo pospolity. Najczęściej żeruje w przechowalniach lub silosach. Żywi się gryką, pszenicą, żytem, jęczmieniem, kukurydzą, ryżem i owsem. Zasiedla też produkty pochodzenia zbożowego takie jak mąka, otręby, kasza, makarony i chleb z grubego przemiału, a nawet zmagazynowane, suszone lub świeże owoce. Wołek zbożowy prowadzi zwykle nocny tryb życia, ale jeśli jego liczebność jest wysoka, owady biegające po pomieszczeniach przechowalniczych można zauważyć także o innych porach dnia i nocy. Zwykle owady pozostają jednak w najciemniejszych zakamarkach przechowalni.


Wyrządzane szkody przez chrząszcza


Wołek zbożowy to wyjątkowo groźny szkodnik powodujący ogromne straty. Wołek zbożowy jest też trudny do wykrycia, co utrudnia walkę z nim. Większa część jego cyklu życiowego przebiega w ukryciu, we wnętrzu ziarniaków. Za szkody wyrządzone w ziarnie odpowiedzialne są zarówno owady dorosłe jak i rozwijające się we wnętrzu ziarniaków larwy. Poza typowymi zniszczeniami spowodowanymi intensywnym żerowaniem, wołki mogą doprowadzić również do

  • uszkodzenia ziarniaków przeznaczonych na materiał nasienny
  • pogorszenia jakości ziarna przeznaczonego do przerobu spożywczego (w ziarniakach spada zawartość skrobi, a zwiększa się ilość tłuszczów),
  • zanieczyszczenia produktów zbożowych chitynowymi pancerzykami, które mogą być przyczyną kłopotów trawiennych
  • miejscowego zaparzania się ziarna (duża ilość owadów w jednym miejscu może spowodować podwyższenie temperatury ziarna nawet o 10°C),
  • zwiększenia zapylenia pryzmy. Utrudnia to przepływ powietrza między ziarnami i powoduje jego pleśnienie.
  • wystąpienia silnych objawów alergicznych u osób pracujących przy opanowanym przez szkodnika zbożu (owady zawierają w swoim ciele alergeny prowadzące do zakłóceń w funkcjonowaniu płuc i reszty układu oddechowego oraz do pojawienia się objawów astmy).


Rozwój owada


Cały cykl życiowy wołka zbożowego przebiega w ziarnie. Jest on silnie uzależniony od warunków panujących w przechowalni takich jak wilgotność ziarna i temperatura powietrza. Samice wołka zbożowego składają jaja pojedynczo w ziarniakach. Otwory zalepiają lepką, szybko twardniejącą wydzieliną, która pochodzi z ich odwłoka. Wydzielina ta pełni podwójną rolę. Zapobiega ona wysychaniu jaja i jego wypadnięciu z ziarniaka, a także maskuje otwór przez który jajo zostało umieszczone w ziarniaku. Z jaj wylęgają się białawe, pomarszczone larwy o segmentowanym ciele i ciemnej głowie. Całkowicie wyjadają one wnętrze ziarniaka. Po kilku wylinkach larwa przekształca się w poczwarkę, a następnie w owada dorosłego. Samice gotowe są do zapłodnienia już kilka dni od opuszczenia ziarniaka. Pojedyncza samica wołka może złożyć w ciągu trwającego od 0,5 roku do 2 lat życia od 150 do 300 jaj. W ciągu roku owady mogą rozwinąć od dwóch do trzech pokoleń.  Długość życia chrząszczy zależy przede wszystkim od wilgotności względnej powietrza a w mniejszym stopniu od temperatury otoczenia. W stałej wilgotności 75% w temperaturze 29ºC chrząszcze wołka zbożowego żyją około 5 miesięcy, a w 21ºC 12 miesięcy. Chrząszcze wołka zbożowego pozbawione pokarmu w temperaturze 5-6ºC i wilgotności względnej 100% mogą żyć 166 dni, a w wilgotności od 0 do 10% tylko 13 dni.

Zapobieganie

Aby zabezpieczyć spichrze przed wołkami zbożowymi należy:

  • Utrzymywać we wzorowej czystości składy, spichrze i młyny. Wszelkie odpadki i zmiotki trzeba natychmiast usuwać.
  • Zaraz po opróżnieniu składu i po starannym oczyszczeniu go, opryskiwać całe pomieszczenie 10% emulsją agranu, lub też opryskiwać lub obielić emulsją naftowo – wapienną, w tej samej. proporcji co przy zwalczaniu wołka.
  • Niewielkie ilości mąki można odkazić przez ogrzewanie w temperaturze 55 stopni Celsjusza przez 12 godzin, lub też w temperaturze 65 stopni Celsjusza przez jedną godzinę.
  • Unikać przechowywania zaatakowanych przez wołki zbożowe produktów
  • utrzymywać czystość w pomieszczeniach, w których przechowywane są zbiory
  • Nie mieszać starego i nowego ziarna
  • Magazyny zbożowe nie powinny znajdować się nad pomieszczeniami gospodarskimi takimi jak obory i chlewnie.

TAGI: Wołek zbożowy, gazowanie wołka, firma zwalczająca wołki, skuteczne metody walki z wołkiem,

Insektpol na Targach Hodowlanych

Insektpol Opinie fumigacja

Insektpol na Targach Hodowlanych

W dniach 11-12 lutego 2017 roku w kompleksie wystawienniczym Expo Mazury w Ostródzie miało miejsce wyjątkowe wydarzenie w branży rolniczej. Miały tam miejsce trzy ważne przedsięwzięcia: Mazurskie Agro Show, Targi Hodowlane Zagroda i Warmińsko-Mazurska Wystawa Zwierząt Hodowlanych. Zlokalizowanie trzech niezwykle ważnych dla branży wydarzeń w tym samym miejscu i czasie przełożyło się na dużą ilość zwiedzających, którzy przyjechali na targi z terytorium całego kraju. W ramach wystawy Mazurskie Agro Show można było zapoznać się z ofertą Polskiego i zagranicznego sprzętu przeznaczonego do produkcji rolniczej. Na wystawie obecni byli wszyscy wiodący dystrybutorzy maszyn i urządzeń z branży rolniczej w regionie. W trakcie Wystawy Zwierząt Hodowlanych zaprezentowano ponad 100 najlepszych osobników bydła, kóz, owiec i koni z okolicy. W ramach Targów Hodowlanych Zagroda swoją ofertę przedstawili producenci , dystrybutorzy i sprzedawcy usług i produktów wykorzystywanych w hodowli zwierząt i uprawie roślin oraz przetwórstwie rolno-spożywczym. W ramach odbywających się w Expo-Mazury imprez można było zapoznać się z ofertą ponad stu wystawców. Odbywały się również liczne wykłady i seminaria. Odbywające się w Ostródzie targi były również miejscem wymiany poglądów na temat sytuacji w dziedzinie rolnictwa. Każda osoba zainteresowana stanem i kierunkiem rozwoju techniki rolniczej miała okazję do poszerzenia zakresu swojej wiedzy. Wśród osób, które wzięły udział w targach znaleźli się również politycy za równo z rządu jak i z opozycji w tym między innymi Minister Rolnictwa Krzysztof Jurgiel i przewodniczący ruchu Kukiz 15 Paweł Kukiz. Wśród wielu firm wystawiających się w ramach Targów Hodowlanych Zagroda znalazła się również firma Insektpol. W trakcie targów nasza firma prezentowała na swoim stoisku szeroki wachlarz oferowanych przez nas usług ze szczególnym uwzględnieniem usług przeznaczonych dla branży rolniczej. Zwiedzający mieli okazje zapoznać się z naszą ofertą z zakresu między innymi dezynfekcji, dezynsekcji, deratyzacji, ozonowania, osuszania budynków i pomieszczeń, zwalczania ptaszyńca kurzego, fumigacji, odławiania dzikich zwierząt i zwalczania szkodników magazynowych. Przez nasze stoisko przewinęły się setki osób. Wśród osób, które nas odwiedziły był między innymi Paweł Kukiz– przewodniczący Ruchu Kukiz’15.

TAGI: Targi Hodowlane Ostróda, Insektpol Dezynfekcja, Kukiz,

 

HACCP

haccp

Nazwa HACCP to skrót z języka angielskiego. Odczytuje się go jako Hazard Analysis and Critical Control Point, co oznacza Analizę Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli.

System HACCP ma na celu identyfikowanie, ocenianie i kontrolowanie zagrożeń, które mogą mieć znaczny wpływ na jakość zdrowej żywności. Co za tym idzie, metoda ta zapewnia bezpieczeństwo pożywieniu.

W związku z tym, iż HACCP zajmuje się zagrożeniami pożywienia, pragniemy zapoznać Państwa z niektórymi z nich.

  1. zagrożenia biologiczne- do nich można zaliczyć wszelkiego rodzaju wirusy, bakterie oraz inne pasożyty. Ponadto, właśnie w tej kategorii zaliczana jest także pleśń, która również przysparza wiele problemów.

    Aby uchronić się przed zagrożeniami biologicznymi, należy pamiętać o przetrzymywaniu pokarmu w odpowiedniej dla niego temperaturze oraz o odpowiedniej higienie- mycie i dezynfekowanie pozwala na zniwelowanie występowania bakterii oraz wirusów. Ponadto, należy także pamiętać, że pracownicy, którzy cierpią na przewlekłe choroby nie powinni mieć bezpośredniego kontaktu z pożywieniem.

  2. zagrożenia chemiczne- w tej grupie na pewno znajdą się środki chemiczne (płyny, żele itp.) oraz ich pozostałości po przeprowadzonych z różnych względów zabiegów. Metale ciężkie takie jak rtęć, miedź, ołów czy cynk również zaliczamy do zagrożeń chemicznych. Dodatkowo, dopisać należy także wszelkiego rodzaju smary, kleje, pestycydy, leki, konserwanty a także barwniki używane przy produkcji żywności.

    W tym przypadku, aby nie doprowadzić do pojawienia się któregoś z powyższych zagrożeń, należy pamiętać o właściwym przechowywaniu pożywienia oraz o odpowiednim przeszkoleniu pracowników. Tylko wtedy można mieć pewność, że zastosowanie środków chemicznych przez pracowników będzie należycie wykonane.

  3. zagrożenia fizyczne- tutaj można wyróżnić kilka podgrup, mianowicie są to:
    – plastik- czyli wszelkiego rodzaju opakowania, części maszyn i urządzeń oraz niektóre surowce
    – szkło- podobnie jak przy plastiku, można wyróżnić opakowania (np. butelki), żarówki, części urządzeń czy naczynia kuchenne (np. talerze)
    -metale- w metalach należy przede wszystkim wspomnieć o częściach do maszyn oraz samych maszynach, opakowaniach oraz niektórych surowcach.
    – osobiste przedmioty pracownicze- każdy pracownik, świadomie bądź nie, pozostawia po sobie wiele rzeczy. Można tutaj wymienić takie jak niedopałki po papierosach, części opakowań (np. sznury) ale także włosy czy naskórek.

    Jeżeli mowa jest z kolei o zagrożeniach fizycznych, najważniejszym jest dopilnowanie, aby żadne z powyższych elementów nie trafił do przechowywanego pokarmu. W związku z tym pracownicy powinni być wyposażeni w specjalne kombinezony ochronne, które dają gwarancję nie przedostanie się groźnych bakterii czy wirusów na żywność.

W systemie HACCP wyróżnione jest siedem metod, które mają na celu dokładniej rozpracować tenże system.

1. ogólne analiza zagrożeń oraz opisywanie środków zapobiegawczych- w pierwszym kroku najważniejsze jest ustalenie listy pracowników, których zadaniem będzie przeprowadzenie, wdrożenie oraz utrzymanie systemu HACCP. Dodatkowo, wybrani pracownicy muszą przygotować plan działania procesu technologicznego, po czym przeprowadzić wstępną inspekcję na temat zagrożeń, jakie mogą znajdować się w danym pomieszczeniu (chemiczne, biologiczne, fizyczne). Gdy ewentualne zagrożenia zostaną wykryte, należy przystąpić do opisania środków kontrolnych, które umożliwiłyby zniwelowanie bądź całkowite usunięcie powstałych zagrożeń żywności.

2. identyfikacja krytycznych punktów kontroli (CCP)– jak sama nazwa podpowiada, w tym punkcie bada się punkty krytyczne, w których występują największe zagrożenia. Pomaga to w późniejszym doborze środków do walki z drobnoustrojami.

3. identyfikacja parametrów krytycznych i ich tolerancji- należy ustalić granice, w których muszą mieścić się wartości środków kontrolnych. Kiedy wartość przekroczy normę, oznacza to, że bezpieczeństwo wyrobów gotowych zostało utracone.

4. ustalenie systemów monitorowania CCP dla każdego punktu krytycznego- każdy punkt CCP powinien mieć ustalone wymagania. Ponadto, należy także pamiętać o zapisywaniu wartości monitorowania CCP oraz o osobach, które odpowiedzialne są za poszczególne działania.

5. określenie działań korygujących (kiedy zostanie stwierdzone, iż badane parametry nie mieszczą się w normie)- w tym przypadku należy pamiętać o konieczności wyznaczenia osób do poszczególnych działań. W tym przypadku trzeba zwrócić uwagę na poprawne przywrócenie kontroli zagrożeń oraz na postępowanie gdy wartości punktów krytycznych zostaną przekroczone.

6. ustalenie procedur weryfikacji systemu- na podstawie przeprowadzonych badań należy ustalić, jaki system sprawdzania poprawności oraz funkcjonowania będzie najlepszym rozwiązaniem. Najlepiej jest ustalić tak ważną kwestię na spotkaniu ze wszystkimi pracownikami.

7. ustalenie dokumentacji oraz danych dot. systemu- wszelka dokumentacja dotycząca przeprowadzenia HACCP stanowi dowód przeprowadzenia tego badania. Powinny się w niej znaleźć informacje na temat przeprowadzenia, zastosowania środków, dane pracowników, którzy brali udział w operacji oraz innych niezbędnych informacji.

Trzeba również zaznaczyć, że system HACCP poruszony jest w rozporządzeniu na temat żywności, które to obowiązuje w całej Unii Europejskiej. W Polsce także znajduje się ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

Podsumowując, warto zauważyć, że przeprowadzenie tego procesu jest bardzo ważnym elementem dotyczącym prowadzenia firmy w branży spożywczej. Dostosowując się do powyższych elementów, przeprowadzenie HACCP może okazać się nie takim trudnym zadaniem, jakim początkowo mogłoby się wydawać.

TAGI: Szkodniki, Program ochrony przed szkodnikami, Program zwalczania szkodników, monitoring szkodników,

CORNECO – fumigacja

corneco - gazowanie muzeum

Corneco – Fumigacja Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie

Jednym z ważniejszych projektów, podjętych przez firmę Corneco, kończących sezon zabiegów fumigacji w roku 2016, była fumigacja Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie.

Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie, dawniej Dwór Józefa Wybickiego, jest jednym z oddziałów Muzeum Narodowego w Gdańsku i mieści się w barokowym pałacu z początku XVIII w. Pałac ten należał do rodziny Józefa Wybickiego autora polskiego hymnu narodowego „Mazurka Dąbrowskiego”. Muzeum w Będominie otacza malowniczy park, w którym wznosi się zabytkowy ponad 400-letni Dąb Wybickiego. Wnętrze pałacu wypełnione jest unikatowymi zbiorami , związanymi z życiem i działalnością publiczną Józefa Wybickiego oraz historią powstania „Mazurka Dąbrowskiego”.

Corneco wyróżnione.

Spośród firm zwalczających szkodniki drewna, to firma Corneco została wybrana przez władze Muzeum Narodowego w Gdańsku, do przeprowadzenia dezynsekcji Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie. Specjaliści z firmy Corneco uznali fumigację muzeum za odpowiednią metodę zwalczania pasożytów, niszczących konstrukcje drewniane tego zabytkowego obiektu. Szczegółowa ekspertyza wykazała bowiem, że w strukturze XVII-wiecznego dworu żerują najgroźniejsze szkodniki drewna, a mianowicie spuszczel pospolity i kołatek. Owady te poza niszczeniem drewnianych elementów budynku, zagroziły zabytkowym meblom, mieszczącym się wewnątrz muzeum.

corneco sp z o.o.

Prace grupy Corneco.

12 października 2016 roku rozpoczął się pierwszy etap prac czyli przygotowanie do zabiegu fumigacji. Polegał on na szczelnym przykryciu całego obiektu plandekami i odpowiednim jego zabezpieczeniu. Wokół dworku zostały umieszczone taśmy ostrzegawcze oraz plakaty, informujące o grożącym śmiercią niebezpieczeństwie. Ze względu na pokaźny rozmiar muzeum, prace te wykonywane były przy pomocy podnośnika.

W tak „zapakowanym” pałacu pracownicy Corneco rozpoczęli proces fumigacji czyli gazowania przy użyciu fosforowodoru. Uwalniany gaz penetrował cały budynek skutecznie niszcząc szkodliwe drewnojady. Przez pierwszy tydzień przebiegał proces gazowania muzeum, a w kolejnych dniach nastąpiło jego rozgazowanie.

Po około dwóch tygodniach prac związanych z fumigacją i pomyślnie przeprowadzonym procesie, Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie zostało przekazane do użytku.

TAGI: Gazowanie Corneco, Fumigacja muzeum w Będominie, Corneco sp. z o.o., Firma dezynsekcyjna,