Pokątnik złowieszczek – wygląd, występowanie i zywaczaje

4 czerwca, 201825 sierpnia, 2020Zwalczanie

Czym jest pokątnik złowieszczek?

Pokątnik złowieszczek (Blaps mortisaga L.) to duży owad zaliczany do rodziny czarnuchowatych.

Jak wygląda pokątnik złowieszczek

Osobniki dorosłe pokątnika mają od 20 do 28 milimetrów długości. Czułki pokątnika są długie. Sięgają one aż do nasady przedplecza. Czwarty, piąty i szósty człony czułek mają długość większą od szerokości. Głowa, przedplecze i pokrywy są punktowane, ale ich punktowanie jest drobne i płytkie. Odnóża smukłe, stopy walcowate. W ostatniej parze nóg pokątnika pierwszy człon jest dłuższy od pozostałych razem wziętych. Ciało pokątnika jest czarne i wydłużone. Pokrywy pokątnika mają bardzo nietypowy kształt będący charakterystyczną cechą tego gatunku. Są one owalne, ale z tyłu tworzą one coś w rodzaju ogonka znanego jako mucro. Słowo mucro pochodzi od greckiego słowa múkron oznaczającego ostro zakończony punkt.

Występowanie pokątnika – gdzie można spotkać pokątnika?

Pokątnik złowieszczek przystosował się do życia w środowisku przekształconym przez człowieka. Występuje głównie w miejscach ciemnych i wilgotnych takich jak cmentarze, magazyny, młyny, piwnice, spiżarnie, stajnie i szopy. Czasami pokątnik złowieszczek pojawia się również w piekarniach na resztkach mąki lub w innych miejscach w których znajduje się mąka. Ze względu na to, że pokątnik złowieszczek nie rozwija się masowo zazwyczaj nie powoduje on poważnych szkód.

W środowisku naturalnym pokątniki zasiedlają głównie obszary otwarte powiązane z norami zajęczaków lub gryzoni. W Polsce jest to głównie dolina Noteci na terenie której pokątniki rozmnażają się w norach gryzoni i brzegówek i żywią się odchodami wymienionych zwierząt oraz martwą materią roślinną która porasta okolice dębów.

Pokątnik złowieszczek występuje głównie w Eurazji. Wschodni obszar jego występowania pokątnika rozciąga się aż do Iranu i Turkmenistanu. Na terenie Europy zasięg występowania pokątnika jest bardzo szeroki. Obejmuje on Anglie, Austrie, Belgie, Białoruś, Bułgarie, Chorwacje, Czechy, Danie, Estonie, Finlandie, Francje, Grecje, Hiszpanie, Holandie, Islandie, Liechtenstein, Litwę, Łotwę, Niemcy, Norwegie, Polskę, Rumunię, Rosje, Słowacje, Słowenie, Szwecje, Szwajcarie, Ukrainę i Węgry.

W Azji pokątnik złowieszczek występuje na Kaukazie (Gruzja, Azerbejdżan i Armenia), w krajach bliskiego wschodu (Turcja, Irak i Iran) oraz w Azji środkowej (Turkmenistan). Zawleczony został przez człowieka do Ameryki Północnej.

Co je pokątnik złowieszczek?

Za równo larwy jak i osobniki dorosłe pokątnika żywią się martwą materią organiczną.

Pochodzenie nazwy pokątnika

Przydomek złowieszczek pokątnik zawdzięcza faktowi, że w przeszłości wierzono, że spotkanie tego owada w domostwie zwiastuje zgon jednego z jego mieszkańców. Wierzenia te były bezpodstawne ponieważ owady te nie zagrażają człowiekowi. Nazwy tego owada w innych niż polski językach brzmią nie mniej złowieszczo. Na przykład po włosku nazywany on jest L’annunciatore della morte co można przetłumaczyć na polski jako oznajmiacz lub zapowiadacz śmierci.

Zwyczaje pokątników

Aktywność pokątników przypada głównie na godziny nocne i wieczorne. Za dnia przebywają one wewnątrz swoich kryjówek. Zaniepokojone pokątniki nieruchomieją, a następnie unoszą odwłok i wydzielają substancje zapachowe o działaniu odstraszającym.

Rozwój pokątników

Rozwój larw pokątnika trwa od 9 do 16 miesięcy, a poczwarek od 20 do 35 dni. Tydzień po przepoczwarzeniu się następuje opuszczenie kolebek poczwarkowych przez larwy pokątnika.

Częstotliwość występowania pokątników

Pokątnik złowieszczek w Polsce nie powoduje znacznych szkód ponieważ występuje rzadko i jest uważany za gatunek zagrożony.

Zmniejszenie liczebności pokątników ma miejsce na terenie całej Europy. Spowodowane jest to głównie zmniejszeniem ilości wilgotnych, chłodnych przechowalni z klepiskiem będących ich głównymi siedliskami.

Czarnuch ryżowiec – morfologia, rozwój i pochodzenie

14 Maj, 201825 sierpnia, 2020Zwalczanie

Czym jest czarnuch ryżowiec ?

Czarnuch ryżowiec to chrząszcz z nadrodziny czarnuchów

Czarnuchy

Czarnuchy to niezwykle zróżnicowana pod względem budowy grupa. Przednia i środkowa para odnóży czarnuchów ma stopy pięcioczłonowe, a tylna czteroczłonowe. W przypadku samców niektórych gatunków liczba członów z których składają się stopy jest zredukowana. W takim przypadku wszystkie stopy składają się z trzech lub czterech członów, albo przednie stopy zredukowane są do trzech członów, a pozostałe do czterech. Krętarz odnóży jest skośnie połączony z udem.

Czarnuchy występują w najróżniejszych środowiskach. Wiele spośród gatunków czarnuchów przystosowało się do życia w suchych środowiskach i do spożywania pokarmów zawierających niewielkie ilości wody. Wiele spośród gatunków czarnuchów odżywia się grzybami, pyłkiem kwiatowym lub martwą materia organiczną w tym martwym drewnem. Wiele gatunków czarnuchów żeruje w produktach spożywczych i są one szkodnikami magazynowymi. Nieliczne gatunki czarnuchów żerują na żywych roślinach, są drapieżnikami lub pasożytami innych owadów. Istnieją 34 tysiące gatunków czarnuchów.

Morfologia czarnucha ryżowca

Czarnuch ryżowiec ma od 2,5 do 3 milimetrów długości. Jego ciało jest wydłużone i żółtoczerwone. Przedplecze czarnucha ryżowca jest tak samo szerokie jak pokrywy tego zwierzęcia. Głowa czarnucha ryżowca jest duża i dobrze widoczna. Znajdują się na niej masywne czułki. 5 ostatnich spośród wchodzących w ich skład członów jest rozszerzonych. Powierzchnia całego ciała czarnucha ryżowca jest punktowana.

Larwy czarnucha ryżowca są żółte z wyjątkiem czarnych plam ocznych. Na końcu odwłoka larw czarnucha ryżowca znajdują się haki.

Rozwój czarnucha ryżowca

Rozwój czarnucha ryżowca jest wyjątkowo szybki. W optymalnej dla rozwoju temperaturze powietrza wynoszącej 35 stopni Celsjusza i wilgotności powietrza wynoszącej 75 % trwa on 23 dni. Przy mniej sprzyjającej rozwojowi tego owada temperaturze wynoszącej 25 stopni Celsjusza jego rozwój wydłuża się do 114 dni.

Pochodzenie czarnucha ryżowca

Czarnuch ryżowiec pochodzi z Indii. Do Polski trafia z produktami spożywczymi w tym zwłaszcza z ryżem.

Wymiecinek drobny (Enicmus minutus L.)

8 Maj, 201825 sierpnia, 2020Zwalczanie

Czym jest wymiecinek drobny

Wymiecinek drobny to chrząszcz z rodziny wymiecinkowatych.

Wymiecinkowate

Wymiecinkowate to niewielkie chrząszcze prowadzące skryty tryb życia. Niektóre z nich są synatropijne, ale większość z nich żyje w lasach. W Polsce żyje kilkadziesiąt gatunków wymiecinkowatych . Wiele z nich jest rzadkich lub bardzo rzadkich.

Jak wygląda wymiecinek drobny?

Osobniki dorosłe wymiecinka drobnego mają od 1 do 2, 5milimetra długości. Ubarwienie od brązowego po czarne z wyjątkiem czerwonych czułek i odnóży. Głowa matowa. Przedplecze lśniące, duże i sercowate. Przednie brzegi przedplecza wyciągnięte są w małe języczki. Owalne pokrywy pokryte są licznymi, głębokimi zagłębieniami.

Gdzie występuje Wymiecinek drobny?

Wymiecinek drobny występuje na terenie całej Europy. Jeśli chodzi o Polskę to podejrzewa się, że występuje on na całym terytorium naszego kraju z wyjątkiem wysokich gór, choć nie we wszystkich rejonach Polski stwierdzono jego występowanie.

Wymiecinek drobny pojawia się za równo w środowiskach naturalnych jak i przekształconych przez człowieka. Naturalnie występuje głównie w lasach w których pojawia się na korze różnych gatunków drzew, hubach i innych nadrzewnych grzybach, pod opadłym igliwiem i listowiem, w mrowiskach, wśród mchów, w gniazdach szerszeni i ptaków oraz w pleśniejącym, zmurszałym drewnie. W pobliżu człowieka pojawia się w pomieszczeniach gospodarskich na przykład w stodołach, szopach i innych pomieszczeniach dla zwierząt oraz w zawilgoconych mieszkaniach. Wymiecinek drobny często pojawia się w magazynach w których występuje na ziarnach zbóż oraz produktach powstających z ich przemiału.

**Wymiecinek pleśniakowiec (Cryptophagus acutangunus Gyll.)**

Bliskim krewnym wymiecinka drobnego jest wymiecinek pleśniakowiec.

Osobniki dorosłe wymiecinka pleśniakowca mają od 2 do 3milimetrów długości.

Wymiecinek pleśniakowiec powszechnie występuje w wielu rejonach świata w tym między na terenie Ameryce Północnej w tym Grenlandii, Europy, Azji i Afryki. Na terenie Europy występuje głównie w jej północno-wschodniej części. Na terenie Polski wymiecinek pleśniakowiec pojawia się głównie w pomieszczeniach gospodarczych na terenie których pojawia się on materiałach pleśniejących i gnijących będących jego pożywieniem. W środowisku naturalnym pojawia się w hubach i innych grzybach nadrzewnych pod korą oraz pod rozkładającymi się roślinami.

Krety w ogrodzie – jak się ich pozbyć?

9 kwietnia, 201825 sierpnia, 2020Zwalczanie

Czym jest Kret Europejski ?

Kret Europejski to wyjątkowy ssak większość bowiem swojego życia spędza on pod ziemią. Pod ziemią mieszka jeszcze kilka gatunków ssaków na przykład nornice, ale większość z nich nie spędza tam tyle czasu co krety, a budowane przez nie korytarze są krótkie i nie tworzą skomplikowanych labiryntów.

Krecie kopce i korytarze

Kret doskonale drąży korytarze, które układają się w skomplikowane labirynty osiągające nawet kilometr długości. Na zewnątrz działalność kretów zaobserwować można dzięki tworzonym przez nie ziemnym kopcom.

Szukasz firmy zwalczającej krety? – Zadzwoń +48 505 177 654 lub napisz na biuro@insektpol.pl

Występowanie kretów

Krety występują w większość krajów Europejskich. W Europie nie występują one jedynie w Portugalii, zachodniej Hiszpanii, na wyspach brytyjskich, we Włoszech i w Skandynawii. Kret występuje również w północno-zachodniej części Azji.

Jak wygląda kret ?

Kret jest stosunkowo niewielkim ssakiem. Waży do 120 gramów i ma od 17 do 20 centymetrów długości. Niewielkie rozmiary kretów wynikają z dwóch czynników. Pierwszym z nich jest podziemny tryb życia tych zwierząt. Zwierzęta żyjące pod ziemią nigdy nie są szczególnie wielkie. Drugą przyczyną niewielkich rozmiarów kretów są niewielkie rozmiary ofiar tych zwierząt.

Pożywienie kretów – czyli co jedzą krety?

Ofiarami kretów najczęściej są dżdżownice i larwy owadów, a więc zwierzęta stosunkowo małe. Większe zwierzę miałoby problem ze zdobyciem odpowiedniej ilości żywności jeśli w jego diecie dominowały by tak małe organizmy, a pod ziemią trudno o zdobycie większych. Pod ziemią pospolicie nie występuj zwierzęta większe od dżdżownic. Żyjące pod ziemią myszy i inne gryzonie są zbyt rzadkie aby sens miało poszukiwanie ich poprzez kopanie tuneli. Po za tym myszy cechują się dość szybkim czasem reakcji w związku z czym kret i tak nie mógłby ich złapać. Istnieją wprawdzie zwierzęta, które są znacznie większe od kreta, a jednocześnie żywią się ofiarami mniejszymi od dżdżownic. Przykładem takiego zwierzęcia jest na przykład mrówkojad. Wart jednak zwrócić uwagę na fakt, że mrówkojad żywi się mrówkami, które żyją w liczących nierzadko tysiące osobników koloniach w związku z czym przystosowane do polowania na mrówki zwierzę z łatwością może zjeść wiele osobników mrówek w krótkim czasie jeśli znajdzie się w pobliżu kolonii.

Dżdżownice będące pożywieniem kretów są dość równomiernie rozmieszczone w ziemi w związku z czym aby je zdobyć kret musi kopać dużo korytarzy będących pułapkami na dżdżownice, a następnie regularnie się nimi przemieszczać w nadziei, że wpadły do nich jakieś dżdżownice. Czynności te są bardzo energochłonne. Sprawia to, że kret potrzebuje jeszcze więcej dżdżownic i musi kopać jeszcze więcej tuneli.

Dieta kretów składa się głównie z różnych gatunków bezkręgowców. Przede wszystkim są to pierścienice, a poza nimi również owady i ich larwy. Ofiary znajdowane są przez krety podczas budowy lub patrolowania korytarzy.

Jak wspominaliśmy kret jest zwierzęciem w przypadku którego całe życie upływa na kopaniu w związku z czym całe jego ciało przystosowane jest do życia pod ziemią i kopania tuneli. Krótkie, ale jednocześnie masywne kończyny przednie kretów ułatwiają tym zwierzętom kopanie. Ręce są potężniejsze niż u innych zwierząt, ale inne narządy pod ziemią nie są tak przydatne w związku z czym zostały one zredukowane. Pod ziemią i tak niewiele widać więc zredukowane są krecie oczy. Pod ziemią nie ma drapieżników których trzeba by nasłuchiwać więc zredukowane są rownież uszy kretów. Ogon pod ziemią jest zupełnie nieprzydatny dlatego również ta część ciała kreta również jest zredukowana.

Tunele kopane przez krety

Instynkt kretów mówi im jedno: kopać. Jeśli kret jest na ziemi zaczyna on w związku z tym kopanie w niej natychmiast jeśli tylko jest ona odpowiednia do tego celu. W związku z tym rzadko możemy zobaczyć krety na powierzchni ziemi, a ponieważ pod ziemią również ich nie zobaczymy zwierzęta te widywane są przez nas rzadko, choć są one dość powszechne i często widujemy efekty ich działań.

Kret nie jest kotem, który całymi dniami wyleguje się pod kaloryferem, a następnie atakuje jedną mysz i może się dalej wylegiwać. Życie kretów to codzienna walka by wykopać wystarczająco dużo tuneli aby zdobyć tyle dżdżownic lub innych małych zwierząt by nie umrzeć z głodu. W ciągu doby kret potrafi wykopać od 12 o 15 metrów tuneli. Prowadzi to tworzenia przez krety rozległych labiryntów tuneli, których długość nierzadko wynosi nawet kilometr, choć najczęściej mają one od 100 do 200 metrów. Niemałe są również obszary na których korytarze te się znajdują. Mogą one obejmować od 2000 do 6000 metrów kwadratowych. Tunele znajdują się na głębokości wynoszącej od 20 do 50 centymetrów w związku z czym nie można zaobserwować na powierzchni ziemi wybrzuszeń powodowanych przez tunele. Zaobserwować można jedynie kretowiska, które nierzadko przyjmują niemałe rozmiary. Największe są kopce, które znaleźć można na terenach bagiennych. Mogą mieć one nawet 90 centymetrów wysokości. Krety są dobre w kopaniu, ale w poruszaniu się po powierzchni ziemi nie są one już tak dobre. Poruszają się one po niej wolno i niezdarnie.

Jak wspominaliśmy tunele są dla kretów przede wszystkim miejscem polowań niemniej nie należy zapominać o tym, że są one również miejscem w którym zwierzęta te mieszkają. Wewnątrz tuneli tworzą one gniazda, które to budowane są z trawy i mchu. Czasami zdarza się, że gniazda te uzupełniane są pionowym tunelami, które to sięgają aż do wód gruntowych ułatwiając kretów uzyskanie dostępu do wody. Obok studni znajduje się krecia spiżarnia w której zwierzęta te gromadzą zapasy na trudne czasy w tym zwłaszcza na okres zimowy. Zapasy te składają się z żywych, ale unieruchomionych poprzez podcięcie zwoju nerwowego dżdżownic.

Rozmnażanie się kretów

Ciąża u kretów trwa około 28 dni. W pojedynczym miocie rodzi się od dwóch do siedmiu młodych. Najczęściej poród następuje raz do roku w okresie późnej wiosny. Mioty kretów odbywają się zatem znacząco rzadziej niż jest w przypadku większości ssaków tej wielkości. Na przykład również kopiące pod ziemią nornice rude w ciągu roku mogą mieć cztery mioty. Również myszy i szczury cechują się znacząco szybszym tempem rozmnażania się.

Kreci cykl dobowy

Większość zwierząt lądowych żyje na powierzchni ziemi, a tam czas wyznacza słońce które oświetla ziemię lub chowa się za horyzontem. Sprawia to, że zwierzęta żyjące na powierzchni ziemi dostosowują swoją aktywność do wychylającego się zza horyzontu i chowającego się zanim słońca. Wiele jest aktywnych za dnia i śpi nocą. Inne robią na odwrót. Dotyczy to niektórych roślinożerców, które to aktywne są nocą, gdy śpią drapieżniki, ale również wielu drapieżników, które polują w nocy kiedy żerują też ich ofiary, które zaczęły żerować nocą w celu uniknięcia dziennych drapieżników. Wiele zwierząt szczególnie aktywnych jest w określonej porze doby. W przypadku zwierząt zmiennocieplnych na przykład owadów często jest to południe kiedy to temperatura powietrza oraz dostępność promieniowania słonecznego jest najwyższa. Do której z tych grup zalicza się kret ? Otóż do żadnej. Kreci cykl dobowy byłby dla nas nowy. Pod ziemię światło słoneczne nie dochodzi w związku z czym ma ono jedynie niewielki wpływ na cykl dobowy kretów. Krety najpierw są aktywne przez 4 godziny, a następnie śpią przez 3 godziny. Nie oznacza to, że aktywność słońca nie posiada żadnego wpływu na działalność kretów. Jest ona większa w godzinach porannych kiedy to powstaje najwięcej kretowisk.

Zwalczanie kretów

Lista zniszczeń powodowanych przez krety jest dość długa. Osłabiają wały powodziowe, negatywnie wpływają na estetykę ogrodów. Posiadanie pięknego trawnika wiąże się z niemałym wysiłkiem, ale cały ten wysiłek może zostać zepsuty przez pojedynczego kreta, który pojawi się w danym miejscu zacznie kopać. Niemniej wysiłku potrzeba by doprowadzić do idealnego stanu piłkarski stadion. Również tutaj cały wysiłek może popsuć pojedynczy kret.

Szukasz firmy zwalczającej krety? – Zadzwoń +48 505 177 654 lub napisz na biuro@insektpol.pl

Siatki na krety

Istnieją metody pozwalające na długo zapobiec pojawianiu się kretów w danym miejscu. Jedną z tych metod jest siatka na krety. Siatki na krety zakopywane są pod ziemią na głębokości wynoszącej około 10 centymetrów. Ich oczka są na tyle małe, że krety nie mogą się przez nie przedostać. Siatki na krety wykonywane są z tworzyw sztucznych ponieważ siatki metalowe szybko rdzewieją jeśli zostaną umieszczone w ziemi. Siatki stosowane są w miejscach w których obecność kretów jest szczególnie niepożądana takich jak pola golfowe lub boiska piłkarskie. Główną zaletą siatek jest fakt, że jednokrotne ich zastosowanie uchroni nas przed kretami na długo.

Odstraszacze kretów

Siatki na krety stosowane są przeciwko tym zwierzętom dość rzadko. Głównie dlatego, że trzeba je zastosować zanim kret się pojawi. Co jeśli kret już się pojawił ? Często stosowanym w takiej sytuacji sposobem na krety są różnego rodzaju odstraszacze. Szczególnie często stosowane są odstraszacze elektroakustyczne. Ostraszacze elektroakustyczne wydzielają sygnały dźwiękowe. Sygnały te działają drażniąco na krety, a jednocześnie są one niesłyszalne dla człowieka. Umieszczane są one w kopcach kretów. Częstotliwość sygnału cechuje się zmiennością w czasie dzięki czemu krety nie przyzwyczajają się do jednego dźwięku. Odstraszacze nie działają natychmiastowo. Niestety metoda ta nie zawsze jest skuteczna.

Domowe metody odstraszania kretów

Istnieją również domowe metody akustycznego odstraszania kretów polegające na umieszczaniu w kretowiskach wiatraczków lub wkopanych w ziemię butelek.

Żywołapki

Czasami w celu zwalczania kretów stosowane są też żywołapki umożliwiające humanitarne pozbycie się kretów. Żywołapki umieszczane są w najświeższym spośród krecich kopców. Pułapki sprawdzane są raz dziennie, a złapany za pomocą pułapki kret wypuszczany jest w miejscu w którym prowadzona przez niego działalność nie będzie źródłem problemów.

Gazowanie kretów

Metody zwalczania kretów, które przedstawiliśmy przed chwilą cechują się umiarkowaną skutecznością. Często mimo skorzystania z wszystkich z nich krety pozostają w danym miejscu. Na szczęście szybka metoda zwalczania kretów cechująca się wysoką skutecznością. Metodą tą jest gazowanie kretów za pomocą wydzielających fosforowodór tabletek. Tabletki z fosforowodorem umieszczane są w wylotach krecich tuneli, a następnie przykrywane pochodzącą z kretowisk ziemią. Tabletki z fosforowodorem mogą być niebezpieczne jeśli stosowane są przez niewykwalifikowane osoby. Z tego względu dostępne są one wyłącznie dla wyspecjalizowanych firm DDD oferujących usługi takie jak zwalczanie kretów, zwalczanie nornic lub zwalczanie karczowników. Gazowanie fosforowodorem skutecznie unieszkodliwia krety, a także inne kopiące korytarze w ziemi zwierzęta takie jak na przykład myszy lub nornice. Gazowanie to skuteczna metoda zwalczania kretów i skuteczna metoda zwalczania nornic.

Aby gazowanie kretów było skuteczne tabletki z fosforowodorem powinny zostać umieszczone we wszystkich kretowiskach, które są w danym miejscu. Zazwyczaj tabletki z fosforowodorem najpierw umieszczane są najpierw w kretowiskach znajdujących się na obrzeżach poddawanego gazowaniu terenu, a następnie umieszczane są w kolejnych kretowiskach znajdujących się coraz bliżej centrum terenu na którym przeprowadzane jest gazowanie.

Czasami drążone przez krety tunele położone są na terenach nierównych. W takiej sytuacji tabletki z fosforowodorem powinny zostać umieszczone w pierwszej kolejności w kretowiskach znajdujących się najwyżej. Fosforowodór jest cięższy od powietrza w związku z czym w trakcie zabiegu będzie on spływał niżej. W trakcie gazowania należy uważać, aby nie zasypać krecich korytarzy ponieważ może to utrudnić rozchodzenie się fosforowodoru wewnątrz wykopanych przez krety labiryntów.

Ciekawostki o kretach

Gdzie krecich kopców jest najwięcej ?

Liczebność krecich kopców najliczniejsza jest na łąkach na których nie ma drzew ani krzewów.

Futra krecie

W przeszłości polowano na krety dla futra, które jest wyjątkowo miękkie i jedwabiste. Niestety kret to stosunkowo małe zwierzę w związku z czym na uszycie pojedynczego futra potrzeba ogromnej ilości kretów. Krety są zwierzętami żyjącymi samotnie w związku z czym zdobycie wystarczającej ilości kretów na uszycie pojedynczego futra wiązało się z niemałym trudem.

Kret samotny zwierz

Krety całe swoje życie budują korytarze, ale czas upływa im w ich wnętrzach samotnie. Nie zapraszają do nich innych kretów, a spotykając je są wobec nich bardzo agresywne. Jedynie podczas przypadającej na wiosną rui krety nie są samotne.

Mól ziarniak

13 marca, 201813 marca, 2018Zwalczanie

Czym jest mól ziarniak ?

Mól ziarniak (Nemapogon granella) to owad z rodziny molowatych (Tineidae).

Czym są molowate ?

Molowate to licząca około 3000 gatunków rodzina motyli której przedstawiciele występują na całym świecie. Postaci dorosłe molowatych mają gęsto owłosione, smukłe ciało. Mogą mieć one barwę od białej poprzez żółtą aż po szarobrunatną. Rozpiętość skrzydeł molowatych wynosi od 12 do 25 mm. Larwy molowatych żyją w rurkowatych osłonkach, składających się z wydzielin gruczołów przędnych i resztek pożywienia. Pokarmem molowatych są nasiona, grzyby i tkaniny. Wielu spośród przedstawicieli molowatych wyrządza poważne szkody w gospodarce człowieka.

Morfologia mola ziarniaka – jak wygląda mól ziarniak

Mól ziarniak ma od 3 do 8 mm długości. Tułów i odwłok mola ziarniaka są białe. Przednie skrzydła mola ziarniaka są szarawe lub żółtawe z ciemniejszymi plamkami i cętkami. Na obrzeżach przednich skrzydeł znajduje się nieco jaśniejsza frędzla. Druga para skrzydeł jest całkowicie szara, węższa i zaostrzona na końcach. Rozpiętość skrzydeł mola ziarniaka wynosi od 10 do 14 milimetrów. Złożone skrzydła owijają cały odwłok. Tylna część odwłoka wystaje do góry. Ciało mola ziarniaka cechuje się intensywnym owłosieniem.

Zniszczenia powodowane przez mola ziarniaka

Larwy mola ziarniaka żerują na drewnie, nasionach traw, orzechach, roślinach strączkowych, serach, suszonych grzybach i suszonych owocach. Gąsieniczki nadgryzają ziarno lub wgryzają się do jego wnętrza. Larwy odżywiają się bogatym w składniki pokarmowe bielmem ziarna Żerowanie najczęściej odbywa się w zewnętrznej warstwie pryzmy zboża. Larwy powodują znaczne zniszczenia produktów na których żerują.

Występowanie mola ziarniaka

Mól ziarniak występuje w wielu rejonach świata znajdujących się w strefie klimatu umiarkowanego w tym między innymi w Europie, Ameryce Północnej i w Argentynie.

Rozwój mola ziarniaka

Osobniki dorosłe mola ziarniaka nie odżywiają się. Latają głównie w nocy. Za dnia kryją się w zacienionych miejscach.

Samice mola ziarniaka składają do 100 jajeczek. Jaja składane przez samice mola ziarniaka są owalne i żółtawe. Składane są one kupkami między ziarnem lub na mące. Składanie jaj odbywa się w maja lub w czerwcu. Gąsieniczki wylegają się z jaj po upływie kilkunastu dni od ich złożenia.

Gąsienice mola ziarniaka dorastają do 10 milimetrów długości. Są barwy żółtawo-białej. Ich głowa jest ciemniejsza od reszty ciała. Ciało larw pokryte jest rzadkimi, krótkimi włosami. Gąsienice mają osiem nóg. Stadium gąsienicy trwa około osiem miesięcy. Aby przejść pełen cykl rozwojowy pełnego larwy muszą przebywać przez pewien czas w ujemnych temperaturach. Jeśli spędzą zimę w temperaturze pokojowej nie zakończą swojego rozwoju. Jeśli larwy przebywają w pomieszczeniach nieogrzewanych pierwsze ich pokolenie pojawia się w kwietniu lub w maju, a drugie w sierpniu lub we wrześniu. Oznakami obecności larw są pajęczynki łączące nasiona. Pod koniec swojego rozwoju larwy wędrują na ścianę i tworzą kokon w wygryzionym przez siebie zagłębieniu lub w szczelinie. W kokonie tym odbywa się ich przepoczwarzenie.

W Polsce rozwija się jedno pokolenie mola ziarniaka w ciągu roku. Larwy zimują wewnątrz kokonów i przepoczwarzają się wiosną. W krajach o cieplejszym klimacie mogą rozwijać się dwa pokolenia lub nawet trzy pokolenia tego owada w ciągu roku.

Rozwój mola ziarniaka może przebiegać przy wilgotności wynoszącej od 65 % do 95 % i temperaturze wynoszącej od 7 do 27ºC.

Optymalne warunki rozwoju mola ziarniaka to wilgotność wynosząca 90 % i temperatura wynosząca 25ºC. W takich warunkach rozwój tego owada trwa 70 dni.

Inne nazwy mola ziarniaka

Powszechność występowania, rozprzestrzenienie w wielu rejonach świata oraz silna synatropijność mola ziarniaka sprawiły, ze gatunek ten opisywany był wielokrotnie pod wieloma nazwami naukowymi. Istniejące nazwy łacińskie mola ziarniaka to: Nemapogon granellus, Nemapogon fenestrella, Phalaena domesticella, Phalaena fenestrella, Tinea costotristrigella, Tinea fuscicomella, Tinea fuscomaculella, Tinea granella, Tinea mancuniella, Tinea marmorella, Tinea nebulosella, Tinea nigra, Tinea nigroatomella i Tinea tesserella.

Żywiak Chlebowiec – zwalczanie, występowanie, rozwój larwy,

5 lutego, 2018Zwalczanie

Czym jest żywiak chlebowiec?

Żywiak chlebowiec jest niewielkim brązowym chrząszczem żyjącym w wielu odmianach suszonych produktów roślinnych. Żywiak chlebowiec jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Stegobium.

Morfologia żywiaka chlebowca

Żywiak chlebowiec ma około 3,5 milimetra długości. Skrzydła żywiaka chlebowca są dobrze rozwinięte. Pozwala to mu z łatwością wnikać do wnętrz mieszkań poprzez otwory okienne lub otwarte drzwi. Przedplecze żywiaka chlebowca jest równomiernie sklepione.

Gdzie występuje żywiak chlebowiec?

Żywiak chlebowiec to wyjątkowo kosmopolityczny chrząszcz. Występuje na niemal całym świecie niemniej najpowszechniejszy jest w krajach o cieplejszym klimacie.

Rozwój żywiaka chlebowca

Samice mogą złożyć do 75 jaj za jednym razem. Za większość szkód powodowanych przez żywiaka chlebowca odpowiedzialne są wielożerne larwy tego zwierzęcia. Rozwój larw żywiaka chlebowca trwa kilka miesięcy. Larwy żywiaka chlebowca są odporne na głód potrafią obyć się bez pokarmu przez do ośmiu dni. Cykl rozwojowy żywiaka chlebowca trwa od 50 do 200 dni w zależności od temperatury panującej w miejscu w którym rozwój ten następuje. Żywiak chlebowiec żyje w obowiązkowej symbiozie z grzybem drożdżowym, który przenoszony jest z pokolenia na pokolenia. Jeśli żywiak chlebowiec rozwija siew spichrzu to w ciągu roku rozwija się tylko jedno pokolenie tego owada. Jedynie w przypadku osobników żywiaka chlebowca rozwijających się w pomieszczeniach ogrzewanych na przykład młynach lub piekarniach mogą się rozwinąć dwa lub trzy pokolenia żywiaka chlebowca w ciągu roku.

Żerowanie żywiaka chlebowca

W diecie żywiaka chlebowca znajdują się również różnego rodzaju przyprawy, ziarna zbóż, meble, suche pieczywo, włosy, książki, skóry i okazy muzealne. Żywiak chlebowiec często spożywa produkty farmakologiczne takie jak na przykład suszone zioła. Potrafi żywić się nawet wysoce toksyczną strychniną.

Żywiak Chlebowiec jak zwalczać?

Aby zwalczyć żywiaka chlebowca należy najpierw odkryć źródło intestacji. Do domów chrząszcze żywiaka chlebowca często trafiają z suchą karmą dla zwierząt domowych lub z nasionami trawy. O porażeniu przez żywiaka chlebowca świadczą miedzy innymi otwory znajdujące się na opakowaniach artykułów spożywczych i luźny proszek znajdujący się na dołach toreb. Żywiak chlebowiec żeruje miedzy innymi na ziarnach, mace, chlebie, ryżu, nasionach, fasolo, makaronach, płatkach zbożowych, nasionach traw, przyprawach, herbacie i tytoniu. Jeśli w danym domu zauważono obecność żywiaka chlebowca najlepszym wyjściem jest wyrzucenie wszystkich otwartych opakowań produktów spożywczych. Należy tez dokładnie wyczyścić wszystkie miejsca w których mogą znajdować się resztki żywności w tym również miejsca w których resztki żywności mogły być gromadzone przez myszy. W zwalczaniu żywiaka chlebowca pomocne jest również obniżenie poziomu wilgotności w domu.

Naścierwki

27 lipca, 2017Zwalczanie

robaczek w drewnie

Nascierwki to owady zaliczane do rodziny przekraskowatych. Czułki naścierwków składają się z trzynastu członów. Zakończone są one wyraźną 3 członową buławką. Przedplecze naścierwków przyozdobione jest po bokach listewkami. Naścierwki są błyszczące. Mają jaskrawe kolory. Mogą być fioletowe, żółte lub czerwone. Naścierwki żywią się kornikami. Zjadają za równo dorosłe osobniki tych owadów jak i ich larwy. Naścierwki poszukują korników w ich tunelach. Tam też żyją.

Wybrane gatunki naścierwków

Pasterek domowy

Pasterek domowy często spotykany jest w mieszkaniach. Trafia do nich razem z drewnem. Pasterek z jednej strony jest owadem pożytecznym ponieważ żywi się kołatkiem i spuszczelem oraz innymi szkodnikami, a z drugiej strony sam powoduje poważne uszkodzenia drewna.

Naścierwek rudonogi

Naścierwek rudonogi to owad o podłużnym ciele. Ma zielono-niebieskie, metalicznie połyskujące ubarwienie. Jest owłosiony. NA jego pokrywach znajdują się liczne zagłębienia. Pierwsze człony czułków i odnóża naścierwka rudonogiego są brązowe. Naścierwek rudonogi to owad cechujący się wyjątkowo wysoką płodnością. Pojedyncza samica składa od 400 do nawet 2000 jaj. Składane są one głównie na pokarm którym pożywiają się larwy taki jak ser, mięso i inne produkty pochodzenia zwierzęcego. Po wylęgnięciu się larwy naścierwka rudonogiego wgryzają się w mięso w którym dorastają do 10 milimetrów długości. Larwy naścierwka rudonogiego linieją kilkakrotnie w trakcie swojego rozwoju. Po wyrośnięciu opuszczają swój pokarm i szukają miejsc w których będą mogły się przepoczwarzyć. Przepoczwarzenia następują w różnego rodzaju szczelinach i zagięciach w opakowaniach a także w opuszczonych osłonkach poczwarkowych much. Osobniki dorosłe naścierwka rudonogiego latają powoli. Bardzo dobrze i chętnie za to biegają. Za równo larwy jak i osobniki dorosłe unikają światła. Naścierwek rudonogi to owad pospolity we wszystkich miejscach w których mięso występuje w dużych ilościach a więc w rzeźniach, masarniach, miejscach w których mięso jest pakowane, przechowywane lub przetwarzane. Ulubione pokarmy naścierwka rudonogiego to suszone i wędzone mięso oraz ser. W skład jego diety wchodzą jednak również ryby, boczek, guano, mączka rybna i kostna, makuchy oleju kokosowego, karma dla psów i czosnek.

Strąkowcowate

27 lipca, 2017Zwalczanie

mały chrząszcz

Czym są strąkowcowate ?

Strąkowcowate znane też jako strąkowce to podrodzina małych, owalnych chrząszczy o małych głowach zaliczanych do rodziny stonkowatych. Na terenie Polski żyje około 30 przedstawicieli podrodziny strąkowcowatych. Larwy strąkowcowatych rozwijają się w nasionach roślin motylkowatych przez co wyrządzają poważne szkody w uprawach roślin zaliczanych do tej rodziny. W niniejszym artykule zapoznamy się z trzema najpoważniejszymi szkodnikami z podrodziny strąkowcowatych czyli ze strąkowcem grochowym, strąkowcem fasolowcem i strąkowcem bobowym. Napiszemy też jak zwalczać strąkowce, jak zwalczać strąkowca grochowego, jak zwalczać strąkowca fasolowego, jak zwalczać strąkowca bobowego jak wytępić strąkowce, jak wytępić strąkowca falowca, jak wytępić strąkowca grochowego, jak wytępić strąkowca grochowego, jakie są sposoby na strąkowca fasolowego, jak się pozbyć strąkowca fasolowego i jak się pozbyć strąkowca fasolowego.

Morfologia strąkowcowatych

Strąkowcowate mają duże oczy i jedenastoczłonowe czułki. Przedplecze strąkowcowatych jest trójkątne. Pokrywy strąkowcowatych nie pokrywają końca odwłoka. Stopy strakowców są czteroczłonowe. Uda tylnych nóg strąkowców są zgrubiałe. Larwy strąkowców są grube, łukowato zgięte i beznogie.

Podział strąkowcowatych ze względu na główne miejsce żerowania

Na potrzeby osób mających problem ze strąkowcami lub zajmujących się ich zwalczaniem możemy wyróżnić dwie grupy tych owadów: Strąkowcowate rozwijające się w niedojrzałych nasionach w polu, a swój rozwój kończące w magazynach takie jak na przykład strąkowiec grochowy i strąkowcowate rozwijające się w suchych nasionach w magazynach takie jak na przykład strąkowiec fasolowy.

Strąkowiec grochowy

Strąkowiec grochowy to szarobrązowy owad długi na od 4 do 5 milimetrów. Ma małą głowę. Na tylnych udach strąkowca grochowego znajduje się jeden kolec. Przedplecze strąkowca grochowego jest szerokie i posiada ząbki. U podstaw przedplecza strąkowca grochowego znajduje się jasna plamka. W poprzek pokryw strąkowca grochowego znajdują się jasne paski. Dorosłe osobniki strąkowca grochowego zimują w magazynach i w ściółce. Wiosną w trakcie kwitnienia Strąkowce grochowe zasiedlają uprawy grochu. Zaraz po okwitnięciu samice strąkowca grochowego składają jaja na strąku grochu. Pojedyncza samica strąkowca grochowego składa do 40 jaj. Rozwój larw strąkowca grochowego trwa od 8 do 12 dni i w całości odbywa się wewnątrz nasion grochu. W pojedynczym nasieniu grochu rozwija się pojedyncza larwa strąkowca grochowego. W miarę wzrostu larwa strąkowca grochowego wygryza wokół siebie kolistą komorę. Przed przepoczwarzeniem larwa strąkowca grochowca wygryza kuliste wieczko w łupinie i buduje kokon dla poczwarki we wnętrzu łupiny nasiona grochu w którym żeruje. Osobnik dorosły strąkowca grochowego wychodzi z nasiona uchylając wieczko. Część spośród osobników dorosłych strąkowca grochowego opuszcza nasiona jesienią, a reszta zimuje wewnątrz nich. Strąkowiec grochowy w magazynach zwalczany jest przez gazowanie lub zamgławianie nasion. Nie należy wysiewać nasion porażonych przez strąkowca grochowego. Na polach strąkowiec grochowy zwalczany jest przy pomocy pyretroidów.

Strąkowiec fasolowiec

Strąkowiec fasolowiec to kosmopolityczny owad występujący zarówno w polu jak i w magazynach. Pierwotnie strąkowiec fasolowiec występował wyłącznie w Ameryce Południowej i Środkowej. Wraz z rozpowszechnieniem się upraw fasoli na świecie nastąpiło również rozpowszechnienie się strąkowca fasolowego. W Europie strąkowiec fasolowiec po raz pierwszy zaobserwowany został w 1880 roku na południu Francji gdzie trafił wraz z pochodzącym z Ameryki Środkowej i Południowej transportem fasoli. Strąkowiec fasolowiec szybko rozpowszechnił się na pozostałe kraje rejonu morza śródziemnego. Po pierwszej wojnie światowej obecność tego owada stwierdzono w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Holandii na Węgrzech i na czarnomorskich wybrzeżach Rosji. Na terenie Polski strąkowiec fasolowiec pojawił się jeszcze przed drugą wojną światową. Do ekspansji strąkowca fasolowego na terenie naszego kraju w znaczącym stopniu przyczyniły się dostawy fasoli do Europy w ramach UNRRA. Strąkowiec fasolowiec szybko rozpowszechnił się w całym naszym kraju i przystosował się do panujących w naszym kraju warunków klimatycznych. W chwili obecnej strąkowiec fasolowiec występuje wszędzie tam gdzie uprawiana lub magazynowana jest fasola której jest głównym szkodnikiem. Porażone przez strąkowca fasolowego nasiona fasoli tracą wartość siewną i spożywczą. Walkę z strąkowcem fasolowcem utrudnia fakt, że porażone przez strąkowca fasolowca nasiona fasoli trudno odróżnić od nasion nie porażonych przez strąkowca fasolowego.

Strąkowiec fasolowiec to owad o owalnym kształcie. Grzbiet strąkowca fasolowa jest oliwkowy z szarymi plamami. Brzuch strąkowca fasolowca jest szary. Tylne uda strąkowca fasolowca wyposażone są w długi kolec i dwa małe ząbki. Dorosłe osobniki strąkowca fasolowego nie pobierają pokarmu, a ich życie trwa tylko od kilku do kilkunastu dni. Samice strąkowca fasolowca składają jaja w środku dojrzewających strąków fasoli. Pojedyncza samica strąkowca fasolowego składa około 200 jaj. Po wylęgu larwy strąkowca fasolowego wędrują po nasionach i wgryzają się do ich wnętrza. W jednym nasieniu fasoli może być nawet do 20 larw strąkowca fasolowca. Rozwój larw strąkowca fasolowca zazwyczaj trwa od 11 do 53 dni, ale przedłuża się w niskich temperaturach. Na przykład w temperaturze 15 stopni Celsjusza rozwój larw strąkowca fasolowca trwa 211 dni. Strąkowiec fasolowiec to groźny szkodnik fasoli i innych nasion strączkowych. Podziurawione przez strąkowca fasolowca nasiona nie nadają się ani do siewu ani do spożycia. Stwierdzenie obecności jakichkolwiek larw strąkowca fasolowca w nasionach dyskwalifikuje je jako materiał siewny. Strąkowiec fasolowiec podobnie jak większość owadów źle znosi niskie temperatury. W temperaturze poniżej 10 stopni Celsjusza staje się mało aktywny, w temperaturze 0 stopni Celsjusza żyje przez dwa tygodnie, a w temperaturze -10 stopni Celsjusza ginie po kilku godzinach.

Strąkowiec bobowy

Strąkowiec bobowy jak sama nazwa wskazuje jest szkodnikiem upraw bobu. Chrząszcze strąkowca bobowego mają owalny kształt. Ich ciała mają 4 milimetry długości. Pokrywy skrzydłowe strąkowca bobowego są czarno-szare z białymi włoskami i plamkami. Samice strąkowca bobowego składają jaja na strąkach bobu. Za równo rozwój larw strąkowca bobowego jak i ich przepoczwarzenie następuje wewnątrz ziaren bobu. W ciągu roku występuje jedno pokolenie strąkowca bobowego. Rozwój tego owada zachodzi wyłączne na polach.

Zwalczanie strąkowców

Istnieje wiele metod zwalczania strąkowców. Podzielić je można na metody chemiczne i niechemiczne.

Metody niechemiczne to:

Niszczenie resztek pożniwnych
Wymrażanie
Wygrzewanie mikrofalami

Metody chemiczne to:

Gazowanie przy pomocy preparatów wydzielających fosofowodór (PH₃).
Zaprawianie nasion przed ich wysiewem
Opryskiwanie upraw insektycydami

Owady w domu

22 czerwca, 2017Zwalczanie

Owady, insekty, robaki

Niema jak w domu. Albo w mieszkaniu. Naszym domu albo mieszkaniu. Są to w końcu miejsca w których spędzamy większość swojego życia. W domu śpimy, jemy i wykonujemy niezliczoną ilość innych prawych jak również niecnych czynności. Nie jesteśmy jednak w domu sami. Niemal zawsze towarzyszą nam liczne gatunki owadów. Nie są one jednak mile widzianymi gośćmi na których widok na naszych ustach pojawia się radość ani nawet teściową z której przyjazdu cieszy się przynajmniej żona. Smutek złość i inne negatywne uczucia które pojawiają się wśród nas w związku z pojawieniem się różnych gatunków owadów nie są naszym niczym nie popartym widzi misie lecz wynikają z długiego szeregu negatywnych skutków jakie ma dla nas fakt pojawienia się w naszych domach różnych gatunków owadów. Po pierwsze jak to goście przychodząc do nas nie zabierają ze sobą własnego jedzenia. Czym więc się żywią? Po prostu zjadają nasze jedzenie. I problem wcale nie leży w tym, ze gdy zjedzą część tego co mamy dla nas zostaje mniej i musimy iść, biec, jechać lub w inny sposób przemieścić się do sklepu, kupić jedzenie, a po tym, gdy już je zakupimy musimy przemieścić się z tym jedzeniem do domu , a potem jeszcze wyjąc z toreb i poukładać na pułkach, albo zadzwonić i zamówić jedzenie, które przywiezie ktoś, albo w jakiś inny sposób wykonując jeszcze inne czynności sprawić, że większa ilość żywności znajdzie się w naszych domach by zastąpić tą, którą zjadły owady. Owady zjadając żywność zanieczyszczają ją odchodami i wylinkami, co sprawia, że staje się groźna dla życia, a my nawet jeśli wyrzucilibyśmy taką zabrudzoną przez owady żywność gdybyśmy tylko wiedzieli, ze została zabrudzona to często nie wiemy, ze została zabrudzona przez owady i mimo iż zagraża nam nie wyrzucamy jej bo niby czemu mielibyśmy ją wyrzucić skoro nie wiemy, ze może nam zaszkodzić. Prócz jedzenia owady jedzą tez nasze książki, ubrania i inne przydatne nam przedmioty. Istnieje też całe mnóstwo owadów żerujących w drewnie, które zjadają drewniane elementy naszych domów i mieszkań oraz drewniane przedmioty, które przechowujemy w ich wnętrzach. Owady to części goście w naszych domach, ale o ile zwykli goście w prezencie przynieść mogą co najwyżej produkty, które są nam zbędne to owady przynoszą jedynie sprawiające kłopot rzeczy takie jak swoje odchody itp. Owady są małe, a to oznacza, że nawet jeśli w naszym domu są to nie zawsze o tym wiemy. Nawet jeśli wiemy, że są to nie wiemy jakie owady występują bowiem w tysiącach gatunków. W tym momencie powstaje pytanie. Co zrobić jeśli owady pojawią się w naszym domu? Jak się pozbyć owadów? Co zrobić żeby owady wyniosły się z naszego domu? Oczywista odpowiedź brzmi pozbyć się nieproszonych gości, ale owady to nie ludzie. Owadom, które odwiedziły nasz dom nie możemy powiedzieć: drogi gościu to niezwykle miłe że odwiedziłeś nasz dom, lecz myślę że będzie lepiej że opuścisz już nasz dom. Mniej dyplomatyczne prośby o wyjście połączone z wyrażaniem opinie o zawodzie ich matek i przyrównywaniem do narządów płciowych są niestety w tym przypadku równie mało skuteczne. Co robić w takiej sytuacji? Potrzebna jest wiedza dająca możliwość rozpoznania gatunku owada i jego zwalczenie. Aby dać wam ta wiedzę napisaliśmy ten artykuł. Artykuł z którego dowiecie się jakie owady występują w domu, czym jest synatropizm, jaki jest podział owadów magazynowych, czym są owady penetrujące, czym są owady inwazyjne, czym są muchy, jak wyglądają muchy, gdzie występują muchy, jakie owady żerują w drewnie, jakie owady najczęściej występują w drewnie, jakie są szkodniki drewna w domach, czym jest spuszczel, czym jest kołatek, jak wygląda skórnik słoniniec, co je skórnik słoniniec, jak wyglądają pluskwy, co jedzą pluskwy, gdzie występują pluskwy, jak wyglądają mrówki, jak się pozbyć much, jakie są sposoby na muchy, jak się pozbyć pluskiew, jakie są sposoby na pluskwy, jak się pozbyć karaluchów, jakie są sposoby na karaluchy, jak wyglądają karaluchy, jak rozpoznać karaluchy, co zrobić żeby w domu nie było much, co zrobić, żeby w domu nie było pluskiew, co zrobić żeby w domu nie było karaluchów. Ponieważ gatunków owadów występujących w domach jest bardzo wiele nie dla wszystkich z nich znalazło się miejsce w naszym opracowaniu.

Czym jest synatropizm ?

Owady występujące w domach i mieszkaniach to owady synatropijne. Zwierzętami synatropijnymi nazywamy zwierzęta, które przystosowały się do życia w warunkach silnie przekształconych przez człowieka związanych z jego działalnością lub miejscem zamieszkania. Trudno o bardziej przekształcone przez człowieka miejsce niż w całości zbudowane przez ludzi domy i mieszkania.

Informacje ogólne na temat rozwoju owadów występujących w domach

Owady są małe, ale nadrabiają to swoją liczebnością i szybkością rozmnażania się. Wiele gatunków owadów żyjących w domach cechuje się bardzo szybkim cyklem rozwojowym. Z pojedynczej pary niektórych gatunków owadów w ciągu roku mogą rozwinąć się miliony osobników. Aby tak się nie stało należy szybko reagować na pojawienie się nawet pojedynczych osobników owadów. Szczególnie szybkie są cykle rozwojowe owadów zjadających naszą żywność. Owady żerujące w drewnie zazwyczaj cechują się znacznie dłuższym trwającym nawet wiele lat cyklem rozwojowym.

Długość cyklu rozwojowego wielu spośród występujących w domach owadów uzależniona jest od czynników zewnętrznych takich jak rodzaj i ilość dostępnego pokarmu, wilgotność i temperatura. Każdy występujący w domach owad ma określony pokarm, który preferuje, oraz optymalną temperaturę i wilgotność w których rozwija się najszybciej.

Podziały owadów występujących w domach

Ponieważ gatunków owadów występujących w domach jest wiele warto by je jakoś podzielić. Możliwych podziałów jest wiele. Owady w domach podzielić możemy ze względu na pożywienie na szkodniki drewna, szkodniki magazynowe (zjadające naszą żywność) i szkodniki żywiące się innymi naszymi przedmiotami. Ze względu na sposób poruszania się możemy wyróżnić owady biegające i latające.

Co zrobić żeby owady nie dostały się do naszego domu?

Owady dostają się do naszych domów z zewnątrz. Najczęściej dostają się do wnętrz domów przez otwarte lub nieszczelne drzwi i okna. Dlatego chcąc zapobiec ich pojawieniu się należy zamykać drzwi i okna i zadbać o to, żeby były one szczelne. W oknach powinny znajdować się siatki zapobiegające wlatywaniu owadów do wnętrza budynków nawet wtedy, gdy okna są otwarte.

Bardzo często zdarza się, że sami przynosimy owady z zewnątrz. Dotyczy to zwłaszcza pluskwy domowej i prusaków. Jeśli chcemy aby owady w ogóle nie pojawiły się w naszym domu najlepiej żeby nie miały co jeść. Problem w tym, że ludzie muszą jeść tak samo jak owady. Aby rozwiązać ten dylemat należy zadbać o porządek i higienę w domu. Jeśli coś się nam wysypie powinniśmy to natychmiast sprzątnąć. Jeśli coś wylejemy powinniśmy to zetrzeć. Opakowania produktów żywnościowych powinny być szczelnie zamknięte. W przeciwnym razie pomożemy owadom w ich rozwoju. Dbanie o higienę i czystość w domu znacząco zmniejsza ryzyko pojawienia się w nim owadów.

Szkodniki magazynowe

Większość owadów występujących w domach to tak zwane szkodniki magazynowe czyli żywiące się żywnością, którą sami do domów przynosimy.

Szkodniki magazynowe podzielić można na trzy grupy:

szkodniki nie atakujące opakowanych produktów (wołki, mole)
Szkodniki penetrujące
szkodniki inwazyjne

Owadami penetrującymi nazywamy owady, które wygryzają w opakowaniach otwory którymi wnikają do produktów. Otwory wyjściowe i wejściowe owadów różnią się od siebie dzięki czemu można je od siebie odróżnić.

Otwory wejściowe	Otwory wyjściowe
Po stronie wejściowej otwór nie jest równo ścięty	Po stronie wyjściowej otwór jest równo ścięty
Otwór jest większy	Otwór jest mniejszy
Brzegi otworu są postrzępione, mają zadraśnięcia i zagłębienia	Brzegi otworu nie są postrzępione, nie mają zadraśnięć ani zagłębień

Owady inwazyjne wnikają do opakowanych produktów przez istniejące szpary i szczeliny. Do grupy tej zaliczamy większość szkodników magazynowych w tym między innymi rozpłaszczki, trojszyki i spichrzele. Większość owadów inwazyjnych potrafi wejść do wnętrza opakowań poprzez otwory, których średnica wynosi minimum 2 milimetry. Tylko nieliczne owady inwazyjne w tym między innymi młode gąsienice omacnicy spichrzanki potrafią wniknąć do opakowanej żywności przez otwory o średnicy mniejszej niż 0,3 milimetry.

Muchy domowe

Kiedy myślimy o owadach w domu pierwszymi owadami, które przychodzą nam na myśl są muchy domowe. Muchy domowe występują w domach wyjątkowo często i przenoszą liczne choroby. Muchy mają zazwyczaj od 4 do 7 milimetrów długości, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi od 13 do 15 milimetrów. Głowa muchy jest duża i w większości zajęta przez duże oczy pomiędzy którymi znajduje się para spełniających rolę receptorów zapachów oczu. Muchy mogą pojawiać się we wszystkich pomieszczeniach domu, ale najczęściej i najliczniej występują w kuchniach. Muchy domowe przenoszą liczne choroby w tym między innymi owsice, wąglik, czerwonkę i różne rodzaje durów. Do przeniesienia chorób szczególnie często dochodzi jeżeli mucha która wcześniej żerowała na padlinie lub odchodach siada na żywności.

Wywilżny (muszki owocowe)

W domach często występują również wywilżny znane szerzej jako muszki owocowe. Duże ilości muszek owocowych znaleźć można w miejscach w których znajduje się rozkładająca się substancja roślinna. Muszki owocowe zanieczyszczają produkty spożywcza i przenoszą drobnoustroje.

Owady żerujące w drewnie

Sporą grupą owadów występujących w domach są szkodniki drewna. Jak sam nazwa wskazuje żerują one w drewnie. Owadów tych jest wiele ale szczególnie często występują dwa ich gatunki: kołatek domowy i spuszczel pospolity. Innymi często występującymi w domach szkodnikami drewna są miazgowiec parkietowiec i stukacz sosnowiec. Wbrew temu co myśli większość ludzi w domach nie występują korniki, które żerują w drewnie żywych drzew.

Spuszczel pospolity

Osobniki spuszczela żerują we wszystkim drewnianych elementach budynków. Larwy mają 30 milimetrów długości, a osobniki dorosłe od 7 do 21 milimetrów długości. O zerowaniu spuszczela świadczą odgłosy żerowania wydobywające się z drewna w gorące dni i mączka drzewna wysypująca się z otworów wylotowych. Osobniki dorosłe spuszczela są barwy jasno lub ciemnobrunatnej do czarnej. Na pokrywach spuszczela znajdują się dwie przepaski z szarych włosów, a na przedpleczu lśniące guzy.

Kołatek domowy

Kołatek domowy najczęściej występuje w piwnicach i innych wilgotnych i chłodnych miejscach. Jasno lub ciemnobrunatne chrząszcze kołatka mają od 2 do 4 milimetrów długości. Larwy kołatka są białe i osiągają do sześciu milimetrów długości. O obecności kołatków świadczą odgłosy żerowania podobne do kołatania, niewielkie otworki w drewnie i mączka drzewna wyrzucana z drążonych przez larwy korytarzy.

Pszczoły, osy i szerszenie

Kolejna grupa owadów, które spotkać w naszych domach to pszczoły oraz ich krewniacy czyli osy i szerszenie. Zwierzęta te są szczególnie niebezpieczne ponieważ posiadają żądła, którymi potrafią żądlić zadając ból, a czasami doprowadzając nawet do śmierci zwłaszcza w przypadku osób uczulonych na ich jad. Wymienione zwierzęta nie są identyczne, ale wszystkie można rozpoznać po czarno-żółtych pasach na odwłokach. Pszczoły, osy i szerszenie żyją w liczących wiele osobników gniazdach. Zazwyczaj do domów wlatują pojedyncze osobniki pszczół os i szerszeni. Najczęściej trafiają do domów poprzez otwarte drzwi i okna. Czasami zdarza się, że w domach zakładane są gniazda tych owadów co stanowi poważne zagrożenie dla ich mieszkańców.

Skórnik słoniniec

Skórnik słoniniec jest owalny i spłaszczony. Przednia część pokryw jest jasnobrązowa, a tył pokryw niemal czarny. Żeruje na różnego rodzaju produktach pochodzenia zwierzęcego takich jak wędliny, suszone mięso, pęcherze, łój, włosie, mączka mięsno-kostna i inne.

Pluskwy

Pluskwy żywią się ludzką krwią. W domach najczęściej znaleźć je można w tapicerowanych meblach, łóżkach, materacach, żaluzjach, zasłonach, szczelinach i pod tapetami. Najczęściej pierwszymi oznakami ich występowania są pojawiające się na skórze 3-4 ugryzienia układające się w trójkąt lub jedną linię. Ślady ugryzień mogą boleć bardziej niż mniej niż ugryzienia komarów, mogą być duże lub małe, by duże lub małe, utrzymywać się tygodniami lub znikać tego samego dnia, którego powstały. U niektórych spośród ugryzionych osób ugryzienia nie pozostawiają śladów. Obecność pluskiew można również rozpoznać po wydzielanym przez nie zapachu przypominającym woń gnijących malin.

Pluskwy są niewielkie. Mają 3 milimetry szerokości i od 4 do 6 milimetrów długości. Odwłok głodnej pluskwy jest pomarszczony i brązowy, a odwłok pluskwy najedzonej rozdęty i purpurowy. Pluskwy widzą słabo. Ich oczy są małe i służą głównie do sprawdzania, czy jest dzień, czy noc. Stopy pluskiew wyposażone są w niewielkie haczyki ułatwiające poruszanie się po nierównych powierzchniach.

Mrówki

Owadami bardzo często występującymi w domach są mrówki. Mrówka jaka jest każdy widzi. Każdy widząc ich smukłe ciała składające się z dużej głowy, wąskiego tułowia i kulistego odwłoka bez trudu rozpozna mrówkę. Mrówki żyją w liczących wiele osobników (najczęściej wiele tysięcy) mrowiskach. W domach mrówki najczęściej poruszają się jedna za drugą. W domach najczęściej występują mrówki faraona.

Komary

Komary trafiają do domów przez otwarte drzwi i okna, ale zazwyczaj z łatwością można temu zapobiec zakładając siatki na okna. Do domów zazwyczaj trafiają pojedyncze komary utrudniające sen swoim brzęczeniem.

Karaluchy

Karaczany znane też jako karaluchy lub karakony są czarne i mierzą do trzech centymetrów długości. Wyjadają one produkty żywnościowe znajdujące się w kuchniach i spiżarniach. Jako jedne z nielicznych zwierząt potrafią zjadać włosy. Przenoszą groźne dla zdrowia bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki. Oddychanie powietrzem w którym unoszą się wylinki i odchody karaluchów może powodować reakcje astmatyczne.

Zwalczanie owadów występujących w domu

Istnieje wiele metod zwalczania owadów występujących w domach. Wybór odpowiedniej metody uzależniony jest od wiele czynników. Najważniejszym z tych czynników jest gatunek owada, który stanowi zagrożenie w danym domu dlatego działania mające za zadanie zwalczanie insektów występujących w danym domu lub mieszkaniu zawsze powinny być poprzedzone zidentyfikowaniem stanowiącego zagrożenie gatunku. Często zdarza się, że w celu skutecznego zwalczenia owadów występujących w danym domu konieczne jest zastosowanie kilku metod zwalczania szkodników.

Oprysk szczegółowy (zakamarki i powierzchnie)

Jest to najskuteczniejsza spośród procedur z chemią kontaktową. W metodzie tej oprysk trafia bezpośrednio w miejsca, gdzie znajdują się występujące w danym domu owady. Metoda ta wymaga dużego doświadczenia i sporego nakładu pracy ponieważ musi objąć wszystkie potencjalne zakamarki, w których przebywają występujące w domu owady.

Oprysk powierzchniowy ogólny

Oprysk powierzchniowy ogólny to metoda szybka i tania, ale jednocześnie mało profesjonalna i szkodliwa dla zdrowia. Oprysk powierzchniowy ogólny jest mało skuteczny ponieważ nie dociera do zakamarków w których najczęściej ukrywają się owady.

zwalczanie termiczne

Zwalczanie termiczne to zwalczanie owadów poprzez poddanie ich działaniu temperatury powodującej ich śmierć. Każdy z owadów może przeżyć tylko w określonym zakresie temperatur. Za równo poddanie owadów działaniu temperatur poniżej jak i powyżej ich zakresu tolerancji powoduje ich śmierć. Metody termiczne skutecznie zwalczają nie tylko owady, ale również pajęczaki w tym roztocze. W trakcie zwalczania ogólnego temperatura podnoszona jest w całym pomieszczeniu. Jest to droga i rzadko stosowana metoda. Znacznie częściej stosowane jest zwalczanie szczegółowe. Zwalczanie szczegółowe zachowuje zalety zwalczania ogólnego, ale jest od niego znacznie tańsze. Kolejną metodą termiczną jest wymrażanie. W przeciwieństwie do wcześniej omówionych metod podczas wymrażania owady poddawane są działaniu nie wysokiej, lecz niskiej temperatury. Temperatura ta tworzona jest poprzez przystawienie do miejsca w którym mogą ukrywać się owady dyszy z której wylatuje dwutlenek węgla, który oziębia się podczas rozprężania

Zamgławianie na gorąco

Zamgławianie na gorąco jest rodzajem oprysku ogólnego. Stosowane jest przede wszystkim przy zwalczaniu komarów i innych owadów latających.

To tylko niektóre spośród wielu metod zwalczania owadów występujących w domach.

Metod zwalczania owadów w domu jest wiele, ale najprostszym rozwiązaniem jest zadzwonienie do firmy dezynsekcyjnej, która zajmie się owadami za nas. Pracownicy firm dezynsekcyjnych bez trudu rozpoznają który z tysięcy gatunków owadów zakłóca nasz spokój i z długiej listy dostępnych metod ich zwalczania wybiorą tą, która najskuteczniej wypleni wałęsające się po naszym domu robactwo. W przeciwieństwie do osób prywatnych firmy takie posiadają odpowiedni sprzęt, wieloletnie doświadczenie i odpowiednią wiedzę pozwalające na szybkie i skuteczne zwalczenie żyjących w naszych domach owadów.

Rybik Piekarniany

15 Maj, 201715 Maj, 2017Zwalczanie

czarne rybiki

Większość ludzi słyszało o rybiku cukrowym. Niewielu jednak słyszało o jego mniej znanym krewniaku czyli o rybiku piekarnianym. Z naszego artykułu dowiecie się czym jest rybik piekarniany, jak wygląda rybik piekarniany, gdzie występuje rybik piekarniany i co je rybik piekarniany.

Czym jest rybik piekarniany

Rybik piekarniany to owad z rzędu szczeciogonków i rodziny rybikowatych. Jak już wspominaliśmy jest on bliskim krewnym bardziej od niego znanego rybika cukrowego.

Morfologia rybika piekarnianego

Szkodnik Rybik piekarniany jest minimalnie większy od rybika cukrowego. Ma on do 13 milimetrów długości. Czułki rybika piekarnianego są dłuższe od czułków rybika cukrowego i zaginają się ku tyłowi. Na końcu odwłoka rybika piekarnianego znajdują się trzy szczecinki. Są one znacznie dłuższe niż u rybika cukrowego.

Występowanie rybika piekarnianego

Rybik piekarniany najczęściej występuje w magazynach piekarnianych. Oprócz piekarni można go również spotkać w szklarniach i w kotłowniach. Rybik piekarniany to zwierzę wyjątkowo ciepłolubne. Z tego względu często widywany jest w pobliżu kaloryferów i piekarników.

Żerowanie rybika piekarnianego

Rybik cukrowy żeruje głównie nocą. Jego pożywieniem są różnego rodzaju resztki zarówno roślinne jaki zwierzęce.