Pniakowiec Piłkorożny

Pniakowiec piłkorożny

(Calopus serraticornis)

Występowanie

Powszechny w zachodniej Syberii, Europie północnej i środkowej oraz w górach Europy południowej. W Polsce pospolity.

Żerowanie

Pniakowiec piłkorożny rozwija się w drewnie drzew liściastych i iglastych, w leżaninie i pniakach w lesie. Występuje również w słupach i zawilgoconych belkach dachowych.

Morfologia

Chrząszcz długości 18-20 mm. Barwa ciemnobrunatna. Czułki pikowane. Larwa biała długości do 42 mm.

Rozwój

Chrząszcze pniakowca piłkorożnego pojawiają się w połowie wiosny. Samice składają jaja w szparach w drewnie. Larwy tworzą owalne chodniki szerokie na 10 mm i zapełniają je mączką. Na końcach chodników tworzą owalne kolebki w których przepoczwarzają się. Kolebki te mają wymiary około 10 x 30 mm. Pniakowiec wypełnia oba końce kolebek długimi wiórami lub trocinami. Jesienią następuje wylęg pniakowca w kolebkach. Pniakowiec opuszcza swoja kolebkę przez otwór wylotowy o średnicy 4-8 mm. Co ciekawe nie dzieje się to jesienią, gdy następuje wylęg chrząszcza, ale dopiero wiosną następnego roku.

Zagrożenia

Pniakowiec uszkadza konstrukcje drewniane przez co skraca okres ich użytkowania.

Zapobieganie szkodom i zwalczanie

Zapobieganie ogranicza się do ochrony drewna przed zagrzybieniem i zawilgoceniem. Nie stosuje się zwalczania.