Spichrzel surynamski

Oryzaephilus surinamensis – spichrzel surynamski

Rodzina : Silvanidae : zgniotkowate

Rząd : Coleoptera : chrząszcze

Gromada : Insecta : owady

Typ : Arthropoda : stawonogi

Spichrzel surynamski – chrząszcz z rodziny zgniotkowatych, uznawany za szkodnika artykułów spożywczych. W Europie chrząszcze pojawiły się pierwszy raz w XVIII wieku, najprawdopodobniej drogą morską.
Dzieli się na trzy główne gatunki: spichrzel surynamski, spichrzel orzechowiec oraz tułacz przybysz. Posiada spłaszczony kształt ciała , które mierzy około 3mm długości. Cechą charakterystyczną spichrzela surynamskiego jest ciało pokryte drobnymi włosami , 6 tzw. ząbków z obu stron oraz widoczne dwie bruzdy wzdłuż przedplecza . Ubarwienie w odcieniach od czerwieni do brązu. Chrząszcze te nie latają chociaż są „wyposażone” w skrzydła. Spichrzel surynamski za oczami na głowie posiada wyraźne dwa ząbki. Niedługie czułka z delikatnymi włoskami umożliwiają spichrzelowi podnoszenie się z pozycji leżącej na plecach. Larwy tego chrząszcza są białe lub kremowe o długości 4mm i mają trzy pary nóg.

Spichrzele surynamskie żyją w Europie zazwyczaj w pomieszczeniach zamkniętych w temperaturze nie mniejszej niż 18°C . Jest tak zwanym gatunkiem synantropijnym, ponieważ związany jest ze środowiskiem człowieka Idealne warunki, w których bytują to silosy, spiżarnie, magazyny czy spichrze. W tych miejscach larwy mają najlepszy dostęp do pożywienia jakim jest dla nich zboże, ziarno, suszone owoce i orzechy. Potrafią przedostać się do produktów pochodzenia roślinnego przegryzając opakowania płócienne i papier. Osobniki dorosłe spichrzela surynamskiego są tzw. drapieżnikami, ponieważ odżywiają się małymi owadami magazynowymi ich poczwarkami i larwami. Bez pożywienia mogą przeżyć około 30 dni.
Jedno pokolenie tego chrząszcza rozwija się w przeciągu 23 dni w warunkach optymalnych, co daje w ciągu jednego roku około 2 do 5 pokoleń. Jaja spichrzela zaraz po złożeniu są błyszczące o białej barwie , wydłużone. Ilość jaj składanych przez samice uzależniona jest od jej diety. W najlepszym przypadku jest to około 300 jaj, a w najgorszym 16 jaj. Po wyjściu z jaja larwy są białe, posiadają 3 pary odnóży oraz 1mm długości. Zbudowany przez larwę kokon jest miejscem lęgowiska poczwarki, która przekształca się w osobnika dorosłego.
Populacja potomstwa jednej samicy w temperaturze powyżej 25°C , w przeciągu jednego miesiąca może wynieść 3miliony sztuk

Dezynsekcja – zwalczanie spichrzela surynamskiego
Szkody jakie wyrządzają spichrzele surynamskie to przede wszystkim zanieczyszczanie produktów spożywczych pochodzenia roślinnego. Oprócz ich odchodów, pozostawiają także resztki swojego pożywienia czyli ciała swoich naturalnych wrogów . Spichrzel surynamski należy do szkodników drugorzędnych i żeruje na produktach uszkodzonych przez inne szkodniki dlatego też w jego zwalczaniu ważne jest systematyczne sprawdzanie oznak występowania, a także profilaktyka . W walce z tymi szkodnikami skuteczna jest zarówno niska jak i wysoka temperatura. Owady są organizmami zmiennocieplnymi dlatego też ich rozwój uzależniony jest od temperatury. Ich procesy fizjologiczne, a także tworzenie skupisk wpływa na podnoszenie temperatury, a za tym idzie ich przetrwanie nawet w trudnych warunkach. Wiek, gatunek owada, a także jego stadium rozwojowe ma wpływ na jego odporność na niską temperaturę. Spichrzel surynamski należy do gatunku szkodników magazynowych, które mają wysoką wrażliwość na niską temperaturę. Na niską temperaturę najbardziej wrażliwe są jaja spichrzela. W warunkach laboratoryjnych w temperaturze – 12°C w przeciągu jednego dnia wszystkie stadia rozwojowe spichrzela zostały zwalczone. Występowanie szkodników w miejscach magazynowania produktów znacznie obniża ich bytowanie umiejętne obniżanie temperatury. Proces zmniejszania temperatury zależy także od jego tępa. Nie może on być zbyt długi, ponieważ larwy szkodników zapadają w tak zwane odrętwienie i w takim stanie mają możliwość przeżycia.
Jak wspomniano wyżej wysoka temperatura także ma znaczenie w procesie zwalczania szkodników m.in. spichrzela surynamskiego . Można ją osiągnąć podczas suszenia ziarna. Śmiertelność larw spichrzela w temperaturze +44°C wynosi 90%.
Szeroki zakres skuteczności mają metody chemiczne i fizyczne (np. działanie kontaktowe gorącą wodą) . Środki chemiczne stosowane do zwalczania spichrzela używane są w formie preparatów kontaktowych, które działają na układ nerwowy szkodników, a także w formie fumigantów działających na ich układ oddechowy. Zazwyczaj insektycydy zawierają mikrocząsteczki, które „przyczepiają się” do odnóży i czułków chrząszcza, atakując jego układ oddechowy w przeciągu kilku minut od wykonania zabiegu. Do zwalczania szkodników magazynowych jakimi są spichrzele surynamskie wykorzystuje się także opryskiwanie i opylanie .
Każdy preparat owadobójczy stosowany do zabiegów w pomieszczeniach zamkniętych jest przeznaczony i zarejestrowany przez Ministra Rolnictwa zgodnie z przepisami Ustawy dotyczącej ochrony roślin.
Niezwykle ważne jest po prostu utrzymywanie odpowiednich warunków sanitarnych w pomieszczeniach magazynowania ziarna, przestrzeganie czystości oraz utrzymywanie odpowiedniej wilgotności i temperatury. W momencie pojawienia się oznak występowania szkodników zaleca się wezwanie specjalistów z dziedziny DDD. Pomogą oni rozpoznać rodzaj oraz skalę bytowania szkodników magazynowych, a na pewno przyczynią się do zminimalizowania strat i kosztów w produkcji.

TAGI : Spichrzel surynamski